243 ปี รัตน์โกสินทร์ ภาคแรก
เรามีโอกาสได้ใช้เวลากับกิจกรรมนี้ถึง 2 ใน 3 ขาดเพียงแค่ที่ 100 ปี จุฬา สำหรับ 2 ที่ที่ไปทั้งวัดประยุรฯ และพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ ให้ความประทับใจแตกต่างกันยิ่งนัก ดั่งฟ้ากะเหว เราขอแชร์เหวก่อนล่ะกัน 2 ครั้งแรกกะที่นี่ ครั้งแรกมากลางวัน ต่อมามาตอนกลางคืนวันฝนตก ครั้งนี้อยากซ่อมเลยกลับมาพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติอีกครั้ง 2 ครั้งแรกโอน่ะ โอจนอยากมาซ่อมจากครั้งฝนตก เลยดูไม่ทั่ว และที่สำคัญปิดซ่ะก่อน ครั้งนี้มาใหม่ อยากศาลาไป 100 ปีจุฬาแทนมาก
ทั้ง 2 ที่คนเยอะเหมือนกัน แต่ต่างกันที่การจัดงานที่นี่จัดได้เหยียบย่ำวัฒนธรรมมาก โดยจัดลูกทุ่ง นุ่งสั้น เต้นกันก่อนที่จะมีหนังกลางแปลง ถามจิงเหอะ จัดบริเวณใกล้วัดพระแก้ว ท้องสนามหลวง เอาอะไรมาคิดจัดแบบนี้ ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติสิ่งเก่า สิ่งศักดิ์ก้อแยะ ถ้าจัดแบบนี้เลือกสักวา ลิเก โขน โนราห์ หรืออะไรที่ดูดีมีความเป้นไทจะดีก่า ถ้าจัดแบบนี้ฝากถึงผู้จัดงานอย่าจัด
ตอนเรานั่งรถกลับ คิดว่าเราเป้นคนเดียว คนข้างหลังก้อบ่นเรื่องนี้เหมือนกัน เอาจิงคนไปชมก้อเสียเวลา เสียความรู้สึก และเสียเงิน ถ้าบอกว่าร่วมสมัยเราว่าไม่เลย ความร่วมสมัยควรจะมีความละเอียดกว่านี้ นี่หยาบมาก มันขัดกะสถานที่ที่จรรโลงใจ เสพงานศิลป์ ให้ความประณีต และละเอียด งานแบบนี้ไม่ควรใช้ลูกทุ่ง ถ้าเป้นงานวัดเราไม่ว่าเลย ใช้ลูกกรุง หรือสุนทราภรณ์ยังดีเสียกว่า ตัวเลือกมีเป้นล้านแปด ไม่น่าเลย
โดยรวมก้อไม่ได้แย่ แต่แออัดไปซักนิดเพราะคนเยอะมาก ร้านอาหารมีไม่เยอะ มีนิดเดียว ราคาพอจับต้องได้ ร้อนแม้แต่ในห้องจัดแสดงซึ่งเป้นห้องแอร์ ห้องจัดแสดงมีหลากหลาย หลายตึกแชร์คนได้แยะ มีทั้งห้องแอร์และพัดลม อย่างน้อยที่สุดสถานที่แสดงได้บอกเรื่องราวความเป็นไทไว้หมดแล้วรวมถึงรากเหง้า แม้แต่จัดหูขัดตากับกิจกรรมที่จัดก้อตาม แต่โครงสร้างหลักยังดีอยู่เลย แต่ถ้าเสียตังค์เข้าเราน่าจะเสียดายเงินมากเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
