ปัญหาพันเงื่อน กับนักแก้ปริศนา
บทที่ 1 : ก้าวแรกแห่งเส้นทางไร้หวน
ในยุคที่แผ่นดินยังแตกเป็นเมืองเล็กเมืองน้อย บ้านเมืองต่างปกครองตนเองด้วยกำลังและเล่ห์กล
เด็กหนุ่มนามว่า ขุนศิรเทพ เติบโตใต้ชายคาตระกูลนักปราชญ์ผู้ยากไร้ ริมฝั่งน้ำสายเล็กแห่งหนึ่ง
มารดาของเขา เป็นหญิงเฉลียวฉลาด แม้ร่างกายอ่อนแอจนป่วยเกือบตลอดปี
ส่วนบิดา เป็นเพียงช่างแกะสลักไม้ผู้ตายจากไปตั้งแต่เขายังแบเบาะ
ศิรเทพเติบโตมากับกลิ่นโคลน และเสียงร้องไห้ของคนจนในหมู่บ้าน
เขาเรียนรู้การสังเกต การฟัง และการคิดอ่าน จากชีวิตเรียบง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยความแหลมคมของผู้คนรอบตัว
เด็กชายกลายเป็นเด็กหนุ่มที่ช่างคิด พูดน้อย ทว่าเมื่อเอ่ยคำออกมาแล้ว... มักทำให้คนต้องตั้งใจฟัง
แม้เขาจะเพิ่งพ้นวัยเด็ก ทว่าภายในแววตานั้น กลับมีบางสิ่งที่คนทั่วไปหาได้ยาก —
สายตาที่เห็นโลกทั้งความงามและความโหดร้ายปะปนกัน
เมื่ออายุสิบหกปี ขุนศิรเทพตัดสินใจออกเดินทางจากหมู่บ้านเพียงลำพัง
มิใช่เพื่อยศถาบรรดาศักดิ์ หากเพื่อเสาะหา "เหตุแห่งความทุกข์" ที่กัดกินผู้คนรอบตัวมาตลอดชีวิตเขา
การเดินทางสู่เมืองกงพราย
ฤดูหนาวปีนั้น ศิรเทพขี่ลาตัวเก่า ผ้าฝ้ายบางห่มกาย ฝ่าลมหนาวมุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตก เส้นทางการค้าโบราณปกคลุมด้วยฝุ่นคละคลุ้ง
หลายวันต่อมา เขามาถึงเมืองชื่อว่า กงพราย — เมืองที่เคยร่ำรวยจากเกลือสินเธาว์ แต่บัดนี้กลับเงียบเหงา
เมื่อก้าวเท้าเข้าเขตตลาด ศิรเทพพบเพียงร้านรวงที่ปิดเงียบ
พ่อค้าหลายคนเหลือบมองผู้มาใหม่ด้วยสายตาแฝงความหวาดกลัว
เด็กขายน้ำผู้หนึ่ง แอบเล่าให้ฟังอย่างระแวดระวัง:
"เมื่อก่อน พ่อข้าแบกเกลือสิบกระสอบ ยังเก็บเงินเองได้เก้าส่วน
เดี๋ยวนี้ มันมาเก็บส่วยเก้าส่วน ทิ้งให้เราแค่เศษเกลือติดมือ!"
มัน ที่เด็กพูดถึง ก็คือ ขุนดารา — ขุนศึกคนใหม่ผู้กุมอำนาจเบ็ดเสร็จด้วยกำลัง
ศิรเทพนั่งเงียบในโรงเตี๊ยมผุพัง
สังเกตเห็นพ่อค้าโกงตาชั่ง ชาวบ้านปกปิดสินค้า คนขายเนื้อซ่อนเนื้อดีที่สุดใต้แผง
โลกที่สิ้นหวังนี้ เปลี่ยนแม้แต่น้ำใจของคนธรรมดา
"เมื่อคนไม่เชื่อว่าโลกจะยุติธรรมได้... เขาก็เลิกซื่อตรง"
ขุนศิรเทพคิดในใจ
เมล็ดพันธุ์แห่งการเปลี่ยนแปลง
เขาเริ่มพูดคุยกับชาวตลาดทีละน้อย
ไม่อวดรู้ ไม่กล่าวโทษ แต่ตั้งคำถามที่เรียบง่าย ทว่าคมกริบ
"ท่านคิดหรือว่า การโกงซึ่งกันเอง จะทำให้รอดจากการถูกโกงจากเบื้องบน?"
"หากท่านไม่กล้าบอกความจริงต่อกันเอง แล้วจะหวังให้ใครยุติธรรมกับท่านได้?"
แม้ศิรเทพจะดูเป็นเพียงวัยรุ่นผู้เพิ่งพ้นวัยเด็ก
แต่ท่าทีมั่นคง สายตานิ่งสงบ และถ้อยคำที่เปี่ยมด้วยเหตุผล กลับทำให้ชาวเมืองหลายคนเริ่มตั้งใจฟัง
"เด็กหนุ่มผู้นี้... พูดเหมือนคนเคยเห็นโลกหนักกว่าวัยนัก"
ผู้เฒ่าเจ้าของโรงน้ำชากระซิบกับเพื่อน
ในไม่ช้า ข่าวกระซิบก็เริ่มระบาดในตลาด
บางคนเริ่มตั้งคำถามในใจ
บางคนเริ่มกระซิบกับเพื่อนบ้าน
รอยร้าวเล็ก ๆ ในกำแพงแห่งความกลัว เริ่มปรากฏ
การพบพันธมิตรในเงามืด
ในคืนเดือนดับ ศิรเทพถูกเรียกตัวออกไปพบชายแปลกหน้า —
ร่างสันทัด ใบหน้าแข็งกร้าว แต่แววตาสั่นไหวด้วยความหวัง
"เจ้าเป็นคนปล่อยข่าวพวกนั้นใช่หรือไม่?" ชายผู้นั้นถามตรง ๆ
ศิรเทพพยักหน้านิ่ง
"ข้า... ชื่อ 'หมื่นพลาว' อดีตนายกองใต้ขุนดารา ข้าไม่อาจทนเห็นเมืองนี้จมปลักอีก"
หมื่นพลาวค้อมตัวลงเล็กน้อยอย่างผู้ขอความหวัง
ศิรเทพไม่ได้รับปากจะสู้แทนใคร
แต่เขาได้มอบความรู้เบื้องต้นให้:
วิธีสร้างเครือข่ายข่าวภายใน
วิธีป้องกันการซ้อนแผนของฝ่ายขุนดารา
วิธีใช้ความลังเลของคนฝ่ายตรงข้ามให้กลายเป็นหอกทิ่มแทงตนเอง
"อย่ารบเมื่อยังไม่ถึงเวลา" ศิรเทพเตือน
"บางที... การปล่อยให้ศัตรูตีสหายของตนเองก่อน อาจง่ายกว่าที่คิด"
หมื่นพลาวรับฟังอย่างตั้งใจ
รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งได้รับอาวุธที่คมที่สุดในชีวิต — แม้มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
ก่อนแยกกัน เขาค้อมหัวลึก
"ข้าขอบคุณท่าน แม้มิรู้ว่าท่านเป็นใครมาแต่หนไหน
สาบานต่อดวงดาว ว่าจะสานต่อสิ่งที่ท่านเริ่มไว้"
การจากไป
รุ่งเช้าวันหนึ่ง ศิรเทพเก็บข้าวของเล็กน้อย
ขึ้นลาหมอง ๆ ของเขา เดินทางต่อไปสู่เส้นขอบฟ้าไกลโพ้น
เขาไม่ได้ดูผลของการหว่านเมล็ดพันธุ์
แต่มั่นใจว่า ลมแห่งการเปลี่ยนแปลง ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วที่เมืองกงพราย
แม้เพียงในเงามืดที่บางเบา... ก็เพียงพอแล้ว
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
