The Light of My Lion (NetFlix)
ละครญี่ปุ่นแนวครอบครัว 11 ตอนจบ เพิ่งออนแอร์ในเนตฟลิคครบทุกตอนไปได้ไม่กี่เดือนเอง นำแสดงนำนี้คือ Yagira Yuya อาจดูคุ้นตาสักหน่อยถ้าได้ดูเรื่อง Gannibal (Disney+) เรื่องนี้แกรับบทเป็นนาย โคโมริ ฮิโรโตะ หนุ่มชาวบ้านธรรมดาอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆไม่ไกลจากโตเกียว ซึ่งชีวิตประจำวันคือเช้าดูแลครอบครัวไปทำงานเย็นกลับบ้าน เสาร์อาทิตย์มีกิจวัตรประจำสัปดาห์ เป็นชีวิตธรรมดาแสนสงบของชายหนุ่มที่มีการทำงานเป็นหลักแหล่งมีความรับผิดชอบตามหน้าที่ของตนในครอบครัวเป็นแบบอย่างที่คาดหวังในสังคมชนชั้นกลางทั่วๆไป
แต่สิ่งที่จะทำให้ฮิโรโตะพิเศษมากอีกนิดหน่อยคือ คนที่แกดูแลและเป็นครอบครัวคือน้องชาย โคโมริ มิจิโตะ ผู้มีอาการออทิสติคสเปคตรัม ในเรื่องการวาดภาพ ครอบครัวนี้มีกันอยู่สองคน พ่อแม่ซึ่งน่าจะเป็นพ่อแม่อุปถัมภ์นั้นเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน ตอนเกิดเหตุนั้นฮิโรโตะเรียนอักษรศาสตร์ปีที่สอง ตัดสินใจออกจากมหาวิทยาลัยกลับมารับผิดชอบเป็นหัวหน้าครอบครัวดูแลน้องชายต่อไป เป็นการตัดสินใจที่กล้าหาญและเสียสละมาก
กิจวัตรในครอบครัวโมริโตะคงสงบราบเรียบแน่นอนเฉกเช่นตะวันขึ้นและตกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งวันนึงมีเด็กชาย Lion หลุดเข้ามาในเฟรมของครอบครัวนี้ ถ้าหากว่าครอบครัวโคโมริเป็นครอบครัวธรรมดาก็คงไม่มีปัญหาอะไรกับการที่มีเด็กชายมาเพิ่มอีกคนนึง แต่ครอบครัวนี้มีโมริโตะผู้มีอาการออทิสติคอันมีความต้องการความแน่นอนในการดำเนินชีวิตแต่ละวัน รวมไปถึงความสามารถในการรับมือกับความเปลี่ยนแปลงกระทันหันใดๆ ได้ยากกว่าคนปรกติ ดังนั้นการที่จะรับ Lion เข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวนั้นถือว่าเป็นความท้าทายให้กับโฮริโตะเป็นอย่างมาก
ตามรูปแบบละครญี่ปุ่นซึ่งทุกนาทีมีค่าเหลือหลาย ใช้เวลาไม่กี่ตอน เราก็จะพบว่าฮิโรโตะสามารถสืบสาวราวเรื่อง เดาแบบธรรมชาติมากได้เลยว่า Lion (โทรุโตะ) นี่ก็คือลูกชายของพี่สาวซึ่งเป็นหนึ่งในลูกอุปถัมภ์ของพ่อแม่ พี่สาวคนนี้ได้หนีออกไปจากบ้านนานมากแล้ว จนฮิโรโตะลืมไปเลยว่าตนเคยมีพี่สาว คาดว่ากระทั่งวันที่พ่อแม่เสียชีวิต ก็คงยังไม่ได้พบกันเสียด้วยซ้ำไป ประมาณว่าขาดสัมพันธ์กันไปนานหละ
จากนั้นก็จะเป็นเรื่องราวที่ฮิโรโตะพยายามจะทำความเข้าใจว่าเหตุใด Lion ถึงได้หลุดมาอยู่กับตนเองได้ จากความเข้าใจในสถานการณ์เลยเถิดไปเป็นการให้ความช่วยเหลือในฐานะคนในครอบครัว ในฐานะมนุษย์คนนึง และอื่นๆ อีกมากมาย
เท่าที่ฟังดูอาจรู้สึกว่า ก็เหมือนละครญี่ปุ่นที่แสดงถึงเรื่องราวของครอบครัวธรรมดาทั่วๆไป แต่ความพิเศษของละครเรื่องนี้อยู่ในรายละเอียดความสัมพันธ์ของคนที่ไม่ธรรมดาในครอบครัว
การสื่อสารในครอบครัวที่มีการเคารพซึ่งกันและกันเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็น โฮริโตะจะขอความเห็นน้องชายโมจิโตะถึงแม้น้องจะเป็นออทิสติคแต่ความไม่ธรรมดานี้ก็ไม่ได้ลดทอนความสามารถในการคิดและตัดสินใจ การที่โมริโตะมองทะลุความคิดความรู้สึกของ Lion หรือในทางกลับกัน Lion มองเห็นตัวตนของโมริโตะโดยมองข้ามความเป็นออทิสติคเช่นกัน น่าสนใจมากเหมือนกับที่เราชอบบอกกันว่า เด็กนั้นจิตใจจะไร้การปรุงแต่งเค้าจะมองข้ามหน้ากากต่างๆทะลุได้ โฮริโตะก็ได้เรียนรู้โมริโตะในมุมที่ตนเองมองไม่เห็นเช่นกันโดยผ่านทางสายตาของไลอ้อน
ในขณะเดียวกันโฮริโตะผู้พี่ชาย ก็ได้ทำความรู้จักกับโมจิโตะน้องชายของตนผ่าน่การสังเกตความสัมพันธ์และการปฏิสัมพันธ์ของน้องกับ Lion โฮริโตะได้มีโอกาสมองเข้ามาในตนเอง ทำความเข้าใจและทบทวนความสัมพันธ์และการปฏิสัมพันธ์ของตนกับน้องชาย รวมไปถึงความรู้สึกนึกคิดของตนเองด้วย ซึ่งทำให้โฮริโตะมีการเติบโตขึ้นอีกเช่นกัน
ในเรื่องนี้มีตัวละครที่น่าสนใจอยู่อีกเช่น ลุงเพื่อนบ้านเจ้าของร้านอาหารที่เกษียณแล้ว แต่ทำอาหารมื้อเย็น 3 วันต่อสัปดาห์เท่านั้นให้ครอบครัวโคโมริ เพื่อนร่วมงานสองคนของฮิโรโตะ ทั้งสามคนนี้ให้ความช่วยเหลืออย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ ไม่หักหลัง ไม่สนใจกฎหมายเสียด้วยซ้ำ และนักข่าวซึ่งพยายามขุดคุ้ยหาข่าวโดยไม่สนใจใคร แต่เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตนเองกำลังจะเปิดเผยอาจมีผลเสียให้กับตัวต้นเรื่องก็เลือกที่จะเลือกไม่นำเสนอข่าวในเนื้อหาที่ทำร้ายตัวต้นเรื่องเสียอย่างงั้น ทำให้รู้สึกว่าภาพพจน์นักข่าวก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่นัก
ดูจนจบรู้สึกเหมือนสถาบันครอบครัวในญี่ปุ่นนี่ยังมีความหวังอยู่มากถ้าหัวหน้าครอบครัวคิดดีคิดถูก เช่นครอบครัวโคโมริ มีลูกอุปถัมภ์ที่พ่อแม่สามารถสั่งสอนอบรมให้พี่น้องนึกถึงกัน นับถือกันมองให้เหมือนเป็นพี่น้องท้องเดียวกันได้ ส่วนครอบครัวของพ่อของไลอ้อน (พี่เขย) หัวหน้าครอบครัวรับพ่อของไลอ้อนมาเป็นลูกบุญธรรมเพื่อให้รับนามสกุลและสืบทอดกิจการเมื่อรู้ว่าลูกของตัวป่วยใกล้ตาย แต่พอลูกจริงของตัวเองไม่ตายกลับหายป่วย ก็ทอดทิ้งลูกบุญธรรมให้เป็นคนนอกเสียอย่างงั้น
การที่พ่อแม่หรือผู้นำในครอบครัวทำไม่ดีไม่ชอบ ขาดความยุติธรรมหรือมโนธรรมแล้วก็จะก่อให้เกิดปมกับเด็กมีบาดแผลในใจ พอเติบโตขึ้นมาก็มีการกระทำที่มีผลกระทบต่อครอบครัวและคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องซะอย่างงั้น เหมือนจะบอกให้เรายอมรับว่าชะตาชีวิตของคนก็คงขึ้นอยู่กับว่าเติบโตอย่างไรจากการเลี้ยงดูและประสบการณ์ที่ได้รับซะ 70% ที่เหลือคือกรรมลิขิตไม๊นะ
นักแสดงทั้ง 3 คน ที่รับบทโฮริโตะ โมริโตะ Lion (โทรุโตะ) นี่เล่นได้ธรรมชาติมาก โดยเฉพาะ โมริโตะ ในฐานะที่เป็นคนที่มีออทิสติคสเปคตรัม นักแสดงนี่ต้องสร้างตัวตนขึ้นมาแล้วทำให้เชื่อได้จริงๆว่าแกกำลังคิดหรือทำอะไรแบบคนที่มีอาการออทิสติคสเปคตรัมแบบนักวาดภาพจริงๆ ฉากที่แกทำท่าว่าม้าลายป้องกันตัวเองด้วยการถีบนี่ ขำได้ใจมาก เรื่องนี้ออกมาครบทุกตอนแล้ว หาดูได้ใน NetFlix
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
