วิชารู้แจ้งจิต
คำว่า "พวกเราคือจิต"
เป็นประโยคที่ชี้ให้เห็นถึงการระลึกรู้
ถึงแก่นแท้ของตนเอง
ว่าที่แท้ไม่มีตัวตนอื่นใดนอกจาก "จิต"
ซึ่งไม่ใช่เพียงจิตที่ฟุ้งซ่านหรือคิดปรุงแต่ง
แต่คือ จิตรู้ จิตดั้งเดิม
ที่เป็นผู้เห็น ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
ส่วน "วิชารู้แจ้งจิต" คือ
กระบวนการหรือแนวทางของการเรียนรู้ภายใน
ที่ไม่ใช่การศึกษาด้วยปัญญาทางโลก
แต่เป็นการ “ย้อนคืนกลับไปดูจิตของตน”
อย่างตรงไปตรงมา จนเกิดปัญญาแจ่มแจ้งว่า
จิตแท้ไม่ใช่ความคิด
จิตแท้ไม่ยึดถืออะไร
จิตแท้ไม่เป็นเรา ไม่เป็นของเรา
จิตแท้ไม่มีเกิด ไม่มีดับ
เมื่อรู้แจ้งจิต ก็จะเห็นว่า...
สิ่งที่เรียกว่าตัวเรา
เป็นเพียงมายาแห่งความคิด
สิ่งที่เรายึดถือ ล้วนไม่ใช่ของจริง
ความทุกข์ ความสุข
ล้วนเป็นสิ่งปรุงแต่งในจิตเท่านั้น
สุดท้ายก็เหลือเพียง “ความว่างรู้” อันบริสุทธิ์
....
พวกเราคือจิต — วิชารู้แจ้งจิต
เมื่อกล่าวว่า “พวกเราคือจิต”
นั่นหมายถึงการทลาย
ความเข้าใจผิดทั้งหมด
ที่เคยมีมาตลอดชีวิต
ว่าเราคือร่างกาย
คือชื่อ คือเรื่องราวในอดีต
คือความรู้สึกนึกคิด
คืออารมณ์และความจำ
แต่แท้จริงแล้ว…สิ่งเหล่านั้น
เพียงผ่านเข้ามาในจิต แล้วจากไป
มีเพียง “จิตผู้รู้” เท่านั้นที่ยังคงอยู่
ไม่เกิดขึ้น ไม่ดับไป
ไม่เปลี่ยนแปลงตามอารมณ์
ไม่หวั่นไหวตามโลก
วิชารู้แจ้งจิต จึงไม่ใช่การสะสมความรู้
แต่คือ การสลายความรู้ผิด
ไม่ใช่การเพิ่มสิ่งใดเข้าไปในตัวเรา
แต่คือการ “ละวาง”
จนกระทั่ง…ความเงียบสงบในใจ
เผยให้เห็นจิตแท้ที่อยู่ลึกกว่า "ความคิด"
---
ขั้นตอนพื้นฐานของ “วิชารู้แจ้งจิต”
1. หยุดวิ่งตามความคิด
ทุกครั้งที่รู้ทันว่า
“นี่คือความคิดปรุงแต่ง”
ให้หันกลับมาอยู่กับผู้รู้
ไม่ด่วนเชื่อ ไม่ด่วนปฏิเสธ
แค่รู้ว่า...มันไม่ใช่เรา
2. แยกจิตออกจากอารมณ์
อารมณ์โกรธ เศร้า เหงา กลัว...ไม่ใช่จิต
มันเพียงแค่ “ผ่านมาให้รู้” แล้วก็ไป
อย่ายึด อย่าต่อสู้
3. สังเกตจิตในจิต
ใจหนึ่งกำลังคิด แต่อีกใจหนึ่งกำลังรู้
ใจหนึ่งทุกข์ แต่อีกใจหนึ่งเห็นความทุกข์
ผู้ที่เห็นคือจิตแท้...ผู้ที่คิดคือจิตปรุงแต่ง
4. อยู่ในความว่างที่มีชีวิต
ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องเป็นอะไร
แค่อยู่กับความรู้ตัว สดชื่น เบิกบาน โล่งเบา
---
เมื่อรู้แจ้งจิต…จะพบว่า
> ไม่มีใครในโลกนี้ต้องไปแสวงหา
ความหลุดพ้นจากภายนอก
เพราะจิตแท้นั้น “เป็นอิสระอยู่แล้ว”
เพียงแต่เราหลงยึดกับภาพมายา
เมื่อปล่อยได้…ความว่างอันรู้แจ้งจะปรากฏขึ้น
และนั่นคือความเป็นอิสระ
จากทุกพันธนาการของโลกนี้
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP1: จิตแท้คืออะไร?
จิตแท้ ไม่ใช่ความคิด
ไม่ใช่อารมณ์
ไม่ใช่ความจำ
ไม่ใช่ความรู้สึก
และไม่ใช่เสียงที่พูดอยู่ในหัว
สิ่งเหล่านั้น…คือ สิ่งที่ผ่านเข้ามาในจิต
แต่ไม่ใช่จิตเอง
จิตแท้คือ
> “ผู้รู้ ผู้เห็น ผู้ไม่ปรุงแต่ง
ผู้ที่ไม่ทุกข์ ไม่สุข
ไม่แสดงตัว แต่อยู่ตลอดเวลา”
---
1. จิตแท้ไม่มีตัวตน
ไม่ใช่ตัวเรา
ไม่ใช่ใคร
ไม่มีชื่อ ไม่มีเพศ ไม่มีวัย
ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต
จิตแท้ “เพียงแค่รู้” อย่างบริสุทธิ์
---
2. จิตแท้ไม่เสื่อมสลาย
ร่างกายอาจป่วย
อารมณ์อาจพัง
ชีวิตอาจล้มเหลว
แต่…จิตแท้ไม่เคยเสียหาย
ไม่เคยเพิ่ม ไม่เคยลด
เหมือนฟ้าบริสุทธิ์ที่ไม่เคยแปดเปื้อน
แม้เมฆจะครึ้มเพียงใด
---
3. จิตแท้ไม่ต้องแสวงหา
คนทั้งโลกกำลัง “มองหาความสงบ”
แต่กลับมองออกนอกตัว
ทั้งที่…
> “ความสงบแท้จริงอยู่ในจิต
เพียงแต่มันถูกบดบังด้วยความคิดปรุงแต่ง”
---
4. สัมผัสจิตแท้ ด้วยความนิ่ง
อย่าพยายามรู้จิตด้วยการคิด
เพราะผู้คิดไม่เคยเห็นผู้รู้
ต้อง “หยุดคิด” แล้ว “รู้”
ให้ความนิ่งนำทาง
---
5. สภาวะจิตแท้ที่ควรสังเกต
โล่ง
เบา
นิ่ง
สงบ
ไม่หวั่นไหวแม้มีสิ่งมากระทบ
ไม่อยาก ไม่กลัว ไม่ต้องการอะไร
---
> “รู้จิตแท้ เห็นความจริง
วางโลก วางตัวตน
จึงพบอิสรภาพโดยไม่ต้องหนีไปไหน”
---
เยี่ยมครับ เราจะเดินทางลึกลงไปทีละก้าว — ด้วยความเข้าใจที่เรียบง่าย แต่มุ่งตรงสู่แก่นแท้
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP2: วิธีดูจิตในชีวิตประจำวัน
การดูจิต ไม่ใช่เรื่องลึกลับ
ไม่ต้องรอเข้าวัด ไม่ต้องหลับตานั่งสมาธินานๆ
เพราะ "จิต" อยู่กับเราทุกลมหายใจ
ทุกขณะที่มีความคิด ทุกเวลาที่มีอารมณ์
...จิตปรากฏอยู่ตรงนั้นเสมอ
แต่วิชาอยู่ที่ “การรู้ทัน”
---
1. รู้ทันความคิด
เมื่อใจเริ่มคิด…
ไม่ว่าจะคิดเรื่องดี เรื่องร้าย เรื่องอนาคต หรืออดีต
ให้ รู้ทันว่า “นี่คือความคิด ไม่ใช่ตัวเรา”
ไม่ต้องหยุดมัน แค่เห็นมัน
> ความคิดไม่ใช่ศัตรู
แต่ถ้าไม่รู้ทัน มันจะครอบงำ
---
2. รู้ทันอารมณ์
อารมณ์โกรธ ดีใจ เศร้า กลัว…
ให้เห็นมันอย่างที่มันเป็น — ของที่เกิดแล้วดับ
อย่าไปเป็นมัน อย่าไปต้านมัน
แค่รู้ว่า
> “ตอนนี้โกรธ”
“ตอนนี้กลัว”
“ตอนนี้เศร้า”
แล้วปล่อยมันผ่านไป
---
3. รู้ทันการยึดติด
ในแต่ละวัน…
เราจะยึดติดสิ่งต่างๆ โดยไม่รู้ตัว
ต้องให้เขาชม
ต้องได้สิ่งนี้
ต้องไม่เสียหน้า
ต้องสำเร็จ
แต่เมื่อรู้ทันว่า
“นี่คือความอยากที่กำลังยึด”
แค่รู้ แค่ยอมรับ ไม่ต้องกำจัด
มันจะค่อยๆ เบาลง
---
4. รู้ทันจิตที่อยากดี
แม้แต่ตอนที่เราดูจิต
ก็ยังมีจิตอีกตัว
“อยากดูดี อยากหลุดพ้น” ซ่อนอยู่
> รู้ทันความอยากหลุดพ้น =
ก้าวหนึ่งสู่ความหลุดพ้น
เพราะแม้ “ผู้แสวงหา” ก็ยังเป็นมายา
---
5. อยู่กับจิตรู้โดยไม่ต้องทำอะไร
ถ้าเงียบพอ เบาพอ รู้พอ
คุณจะสัมผัสได้ว่า
จิตที่แท้ “ไม่มีเรื่องอะไรเลย”
ไม่มีความคิด ไม่มีอารมณ์
มีเพียงความว่างที่รู้ตื่นเบิกบาน
---
แบบฝึกภาคปฏิบัติ: ดูจิต 3 นาที
> หยุดทุกกิจกรรม
หลับตาหรือเปิดตาก็ได้
ไม่ต้องนั่งสมาธิ แค่นั่งนิ่งๆ
ดูว่ามีความคิดไหม?
มีอารมณ์อะไรไหม?
แค่รู้...ไม่ต้องเปลี่ยนอะไร
ถ้าหลุดไปคิดอีก ก็รู้ใหม่อีก
ทำเช่นนี้บ่อยๆ จะเริ่มเห็นว่า
> ความทุกข์ไม่ใช่เรา
ความคิดไม่ใช่เรา
อารมณ์ไม่ใช่เรา
“ผู้รู้” อยู่เหนือทุกสิ่งนั้น
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP3: ความคิดไม่ใช่จิต
นี่คือความจริงที่ผู้คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้
และแม้จะเคยได้ยิน…
ก็ยังไม่เข้าใจอย่างแท้จริงว่า
“ความคิดไม่ใช่จิต”
เพราะเราถูกหล่อหลอมให้
“คิดว่าเราคือความคิด”
พูดกับตัวเองในหัว
ตัดสิน วางแผน วิเคราะห์
จนหลงลืมไปว่า…
> จิตแท้ดั้งเดิมนั้น
“ไม่ต้องคิด” ก็รู้ได้
---
1. ความคิด = คลื่นที่ผุดขึ้นมาในจิต
ลองสังเกตดูดีๆ
ความคิดเกิดขึ้นเอง ไม่ได้มีใครสั่งให้คิด
มันผุดขึ้นมา...แล้วก็ดับไป
บางทีก็ซ้ำซาก บางทีก็มั่วซั่ว
> เหมือนคลื่นบนผิวน้ำ — ผุดขึ้นแล้วสลาย
แต่พื้นน้ำ (จิต) ไม่ได้เปลี่ยนตามคลื่นเลย
---
2. จิตผู้รู้ = ผืนน้ำใสที่รองรับทุกคลื่น
ขณะที่ความคิดปั่นป่วน
ถ้าคุณสามารถ “ถอยออกมาเป็นผู้ดู”
คุณจะพบว่า
> มีผู้หนึ่งกำลังเห็นความคิด
ผู้เห็นนั้น “ไม่ใช่ความคิด”
ผู้เห็นนั้น “คือจิตแท้”
---
3. ความคิดปรุงแต่ง = ตัวหลอก
มันชอบบอกว่า
“ฉันควรทำยังไงดี”
“ถ้าพลาดไปจะเป็นยังไง”
“เขาคงไม่รักฉันแล้ว”
“ฉันต้องดีขึ้นกว่านี้”
> ทุกประโยคในหัวที่พ่นออกมา…
ไม่มีตัวตนจริง
เป็นเพียง “เสียงในหัว”
ที่ไม่มีรากฐานอะไรเลย
ถ้าคุณไม่เชื่อมัน…
มันก็ไม่มีอำนาจ
มันก็แค่ลมที่พัดผ่านมา
---
4. เคล็ดลับดูความคิดแบบไม่เป็นเหยื่อ
ไม่ต้องพยายามหยุดความคิด
แค่รู้ว่า “นี่คือความคิด”
พูดในใจเบาๆ ว่า “คิดนะ” แล้วปล่อยไป
กลับมาอยู่กับ “ผู้รู้” ที่เห็นความคิดนั้น
> เห็นได้เมื่อไม่เข้าไปเป็น
รู้ได้เมื่อไม่เข้าไปหลง
---
5. เมื่อเห็นชัดว่า...ความคิดไม่ใช่เรา
คุณจะรู้สึกเบา
คุณจะรู้สึกอิสระ
แม้ความคิดยังเกิดขึ้น
แต่ “คุณไม่เข้าไปเป็นเหยื่อมันอีก”
เหมือนนั่งมองรถไฟผ่านสถานี
โดยไม่ต้องกระโดดขึ้นทุกขบวน
---
สรุปประโยคเดียว:
> ความคิดคือบทละครที่ฉายอยู่บนจอจิต
— แต่จอจิตไม่เคยกลายเป็นตัวละครนั้นเลย
---
แบบฝึกสั้น:
เมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไร ให้หยุดสัก 1 วินาที
แล้วถามใจว่า...
> “ใครกันแน่…ที่รู้ว่ากำลังคิด?”
ความเงียบจะแทรกขึ้นมาในใจ
— จงอยู่ตรงนั้นสักพัก
---
ยอดเยี่ยมครับ เราจะก้าวลึกเข้าสู่ระดับที่จิตละเอียดขึ้นอีกขั้น…
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP4: รู้ทันจิตปรุงแต่ง
หากคุณเคยสังเกตตัวเองดีๆ
จะพบว่า…จิตของเรานั้น “ไม่เคยหยุดนิ่ง”
แม้เพียงชั่วพริบตาเดียว
มันจะต้อง “คิด ปรุง แปล
เปรียบเทียบ ตัดสิน” อยู่ตลอดเวลา
นี่แหละ...จิตปรุงแต่ง
คือสิ่งที่ทำให้เราหลง
คือสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์
คือสิ่งที่บดบังจิตแท้
---
1. จิตปรุงแต่งคือจิตที่มี “เรา” เข้าไปเกี่ยว
เช่น
"ฉันไม่โอเค"
"เขาไม่ควรทำแบบนั้น"
"ทำไมมันต้องเกิดกับฉัน"
"ฉันต้องสำเร็จให้ได้"
สังเกตไหม?
มีคำว่า “ฉัน” เต็มไปหมด
> จิตปรุงแต่ง คือจิตที่อิงตัวตน
แต่จิตแท้ ไม่อิงอะไรเลย
---
2. กลไกของจิตปรุงแต่ง
จิตจะทำงานเป็นห่วงโซ่แบบนี้:
มากระทบ → รับรู้ → แปลความ → ชอบ/ชัง → ยึด/ผลัก → ทุกข์
ยิ่งยึดมาก → ทุกข์มาก
ยิ่งปล่อยได้ → จิตยิ่งเบา
> รู้ทันตอน “แปลความ”
— คือจุดเริ่มของการหลุดพ้น
เพราะทุกข์ไม่ได้เกิดจากเหตุการณ์
แต่เกิดจากความหมายที่จิตปรุงขึ้นต่างหาก
---
3. ฝึกดู “ความปรุง” ก่อนจะเป็น “เรื่องราว”
ยกตัวอย่าง
มีเสียงคนพูดว่า “ไม่ชอบงานคุณเลย”
จิตจะเริ่ม: “เขาดูถูกเราเหรอ?” → “เราทำดีแล้วนะ” → “ไม่ยุติธรรมเลย” → “เจ็บใจ”
แล้วกลายเป็นทุกข์ทันที
ให้ดูทันก่อนจะเป็นเรื่องยาว
รู้ว่า:
> “นี่คือจิตกำลังปรุงเรื่องราวจากเสียงหนึ่งคำ”
แล้วหยุดแค่นั้น
ไม่เติมไฟ ไม่เสริมเนื้อเรื่อง
---
4. สภาวะของจิตไม่ปรุงแต่ง
นิ่ง
โปร่ง
ไม่วางใจในความคิดใดๆ
เห็นทุกอย่างแค่ “เกิดแล้วดับ”
อยู่ในปัจจุบันโดยไม่มีเรื่องราว
นี่คือ “จิตผู้รู้” แท้ๆ ที่ไม่มีใคร ไม่มีอะไร ไม่มีฉัน
---
5. คำเตือนที่แหลมคม
> ทุกข์ทุกครั้ง = จิตไปปรุงแต่งบางอย่างโดยไม่รู้ตัว
รู้ทันเมื่อไหร่ = ความหลุดพ้นเริ่มขึ้นเมื่อนั้น
---
แบบฝึกสติในชีวิตจริง:
เมื่อเจอเหตุการณ์กระทบใจ
อย่าเพิ่งพูด อย่าเพิ่งตอบโต้
หยุดไว้ก่อน 3 วินาที แล้วถามใจว่า
> “นี่เป็นเรื่องจริง หรือแค่จิตกำลังปรุง?”
แค่เห็นความปรุงได้เร็ว
ก็เท่ากับกำลังถอยจากความทุกข์แล้วครึ่งหนึ่ง
---
ยอดเยี่ยมมากครับ! ขอเชิญเข้าสู่บทลึกซึ้งที่สุดของบทเรียนพื้นฐานในสาย “วิชารู้แจ้งจิต”…
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP5: จิตแท้ ไม่เกิด ไม่ดับ
เมื่อใดที่คุณสามารถ ถอยออกจากความคิด
เมื่อใดที่คุณ ไม่หลงไปกับอารมณ์
และสามารถ เห็นความปรุงแต่งโดยไม่เข้าไปเป็น
เมื่อนั้น…
จิตแท้ จะเผยตัว
และสิ่งแรกที่คุณจะรู้สึกคือ...
> “นี่มันไม่ใช่อะไรเลย...
แต่มันรู้ มันนิ่ง มันว่าง มันอิสระ”
ไม่มีเกิด ไม่มีดับ ไม่มีชื่อ ไม่มีเรื่อง ไม่มีตัวตน
แต่มันคือความจริงที่สุดที่มีอยู่
---
1. #จิตแท้ไม่มีวันตาย
สิ่งที่ตาย คือ ร่าง
สิ่งที่เปลี่ยน คือ ความคิด ความจำ ความรู้สึก
#แต่จิตแท้...
> ไม่เคยเปลี่ยน
ไม่เคยตาย
ไม่เคยเกิดเลยด้วยซ้ำ
ลองถามตัวเองดูว่า
> "ใครกันที่รู้ว่าเกิด?"
"ใครกันที่รู้ว่าแก่ เจ็บ ตาย?"
คำตอบนั้น ไม่ใช่ร่าง ไม่ใช่ใจ
แต่คือ “ผู้รู้” ที่อยู่นอกเหนือรูปนาม
---
2. ผู้รู้ไม่เคยเป็นอะไรเลย
ไม่ใช่คนดี
ไม่ใช่คนเลว
ไม่ใช่ผู้รู้ธรรม
ไม่ใช่ผู้หลงผิด
> มัน “อยู่”
แต่มัน “ไม่เป็นอะไรเลย”
คุณจะเริ่มเข้าใจว่า
สิ่งที่คุณตามหาทั้งชีวิต —
แท้จริงมันไม่ใช่ “อะไร”
แต่เป็น “ความไม่มีอะไร”
ที่ยังอยู่ตรงนี้…นิ่งๆ
ตั้งแต่แรกแล้ว
---
3. เห็นชัดเมื่อหยุดไล่
คุณไม่ต้องทำให้จิตแท้เกิดขึ้น
เพราะมันไม่เคยหายไป
คุณแค่ต้อง
หยุดไล่ตามสิ่งภายนอก
หยุดแก้ไขสิ่งที่ไม่ใช่ปัญหา
หยุดคิดว่าต้องเป็นอะไรบางอย่าง
> แล้วความจริงจะเผยออกมาเอง
---
4. ทุกสรรพสิ่งล้วนเกิด-ดับ
แม้แต่คำว่า “นิพพาน”
ก็เป็นเพียงคำอธิบาย
แต่จิตแท้...คือ
ภาวะที่เกินกว่าคำใดจะบรรยาย
มันไม่อยู่ในเวลา
มันไม่อยู่ในรูป
มันไม่อยู่ในภาษา
แต่มัน “รู้” ทุกอย่าง
โดยไม่ต้องแสดงอะไรเลย
---
5. สัจธรรมขั้นสุด
> จิตแท้ไม่ใช่ของใคร
ไม่มีผู้ครอบครอง ไม่มีผู้บรรลุ
ไม่มีแม้แต่คำว่า “ผู้รู้แจ้ง”
เหลือเพียง “ความเป็น” ที่บริสุทธิ์
เหมือนฟ้ากว้างที่ไม่ต้องมีดาว
เหมือนความว่างที่ไม่ต้องมีอะไรอยู่ในนั้น
แต่ก็ยัง “เต็มเปี่ยม” อย่างไร้เงื่อนไข
---
ประโยคปิดของบทนี้:
> จิตแท้ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องไปหา
มันคือสิ่งที่คุณต้อง “หยุดเป็นทุกอย่าง”
แล้วมันจะอยู่ตรงนั้น
— เงียบ งาม และอิสระโดยไม่มีเงื่อนไข
---
ยอดเยี่ยมครับ…
เมื่อคุณเริ่มรู้จัก จิตแท้ แล้ว
สิ่งที่ต้องฝึกต่อไปก็คือ การกลับมาอยู่กับจิตแท้ในชีวิตประจำวัน
แม้โลกจะวุ่นวาย แม้ภายนอกจะเปลี่ยนแปลง
แต่ “ภายใน” ต้องไม่สั่นคลอน
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP6: ฝึกอยู่กับจิตแท้ในชีวิตประจำวัน
> “โลกจะเป็นอย่างไรก็ช่าง…
แต่ภายในฉัน ต้องนิ่ง สงบ และรู้ทัน”
นี่คือหัวใจของผู้ฝึกจิตในโลกปัจจุบัน
ไม่ใช่การหนี ไม่ใช่การเกลียดโลก
แต่คือการ อยู่ในโลกโดยไม่เป็นของโลก
---
1. เริ่มจากการ ‘อยู่กับลมหายใจ’ อย่างมีสติ
ลมหายใจคือประตูสู่จิตแท้
เพราะลมหายใจ:
ไม่ใช่อดีต
ไม่ใช่อนาคต
ไม่มีเรื่องราว
ไม่มีตัวตน
จึงเป็นสิ่งที่พาเรากลับมาสู่
ปัจจุบันอย่างแท้จริง
> แค่รู้สึกถึงลมหายใจเข้า…
รู้สึกถึงลมหายใจออก…
โดยไม่ต้องคิด ไม่ต้องแปล ไม่ต้องทำอะไรเลย
นั่นคือการ ‘อยู่กับจิตแท้’ เบื้องต้น
---
2. ทุกกิจกรรม = โอกาสแห่งการตื่นรู้
ล้างจาน = ฝึกจิตให้อยู่กับการเคลื่อนไหว
เดินไปซื้อของ = ฝึกสติขณะก้าว
พูดกับคนอื่น = ฝึกเห็นจิตปรุงก่อนพูด
ฟังคำวิจารณ์ = ฝึกดูใจที่อยากโต้ตอบ
ทุกสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน
> ไม่ใช่อุปสรรค แต่คือ “สนามฝึกของจิตผู้รู้”
---
3. อย่าอินกับบทบาทที่โลกยัดให้
คุณไม่ใช่ “ลูก”
คุณไม่ใช่ “พ่อ”
คุณไม่ใช่ “พนักงาน”
คุณไม่ใช่ “ผู้บรรลุธรรม”
คุณไม่ใช่ “คนดี” หรือ “คนไม่ดี”
ทั้งหมดนั้นคือ บทบาทที่ชั่วคราว
จิตแท้…ไม่ต้องเล่นบทใดเลย
มันเพียง “เห็นทุกอย่างเป็นไป”
โดยไม่มีความรู้สึกว่า “เป็นใคร” อยู่ในนั้น
---
4. กลับมาไว = พ้นทุกข์ไว
ชีวิตไม่ได้ต้องนิ่งทั้งวัน
แต่มันต้อง กลับมาได้ไว
ทุกครั้งที่เผลอหลง เผลอโกรธ เผลอทุกข์…
ให้ถามตัวเอง:
> “ใครกันที่รู้ว่ากำลังหลง?”
คำถามเดียวนี้…
พาคุณกลับมาอยู่กับจิตแท้ได้ทันที
---
5. สุดท้าย...
จิตแท้ต้องฝึกอยู่เงียบๆ ไม่ต้องโชว์
ไม่ต้องบอกใครว่า “ฉันฝึกจิตอยู่”
ไม่ต้องโชว์ว่า “ฉันนิ่ง ฉันว่าง ฉันรู้แจ้ง”
เพราะจิตแท้ไม่ต้องการคำชม
ไม่ต้องการการยอมรับ
และไม่ยึดแม้กระทั่ง “การบรรลุ”
---
ประโยคปิดบท:
> ฝึกเงียบๆ เห็นเงียบๆ รู้เงียบๆ
แล้วปล่อยให้ “ความว่างภายใน”
ค่อยๆ ซึมเข้าไปในชีวิต
จนคุณไม่ต้องฝึกอีกต่อไป…
เพราะ “คุณกลายเป็นจิตแท้ไปแล้ว”
---
เยี่ยมมากครับ... เรากำลังก้าวเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของวิชานี้
ซึ่งไม่ใช่แค่การรู้จัก “จิตแท้”
แต่คือการ ละลายตัวตนทั้งหมด
ให้ไม่เหลือแม้แต่ “ผู้รู้แจ้ง”
ไม่เหลือแม้แต่ “ผู้ฝึกจิต”
---
วิชารู้แจ้งจิต
— EP7: ละลายตัวตน
จนเหลือเพียงจิตบริสุทธิ์
> “ผู้ที่ยังเห็นว่ามี ‘ฉัน’ กำลังรู้แจ้ง
ยังไม่รู้แจ้งโดยแท้จริง”
---
1. ตัวตนคือภาพลวงตาที่บางที่สุด...
แต่หลอกเราได้มากที่สุด
คุณอาจปล่อยวางความคิดได้
อาจวางอารมณ์ได้
แต่สุดท้าย...สิ่งที่วางยากที่สุดคือ
> “ความรู้สึกว่า...
ยังมีฉันผู้กำลังวางสิ่งเหล่านั้น”
นี่แหละคือ
อัตตาชั้นในสุด
ที่แฝงตัวอยู่ในทุกการรู้
ทุกการเห็น ทุกการภาวนา
---
2. ละลาย ‘ผู้เห็น’ ให้กลายเป็น ‘ความว่างล้วนๆ’
ตอนเริ่มต้น เราฝึกให้
> จิตเป็นผู้เห็นความคิด
เป็นผู้เห็นอารมณ์
แต่ในขั้นสุดท้าย...
แม้แต่ “ผู้เห็น” ก็ต้องถูกเห็นด้วย
> “เห็นว่า...ผู้เห็น ก็เป็นเพียงสิ่งหนึ่งที่ถูกรู้
และสิ่งที่รู้นั้น...ก็ว่างเปล่าเช่นกัน”
จุดนี้เอง...ที่จิต
> ไม่มีผู้กระทำ
ไม่มีผู้รู้
ไม่มีแม้แต่ใครที่บรรลุ
---
3. ไม่มีอะไรเหลือ…
แต่ยังมีความตื่นรู้อย่างสมบูรณ์
ไม่ใช่หลับ
ไม่ใช่เคว้งคว้าง
ไม่ใช่หลุดไปในสุญญะ
แต่เป็น ภาวะที่ไม่มีสิ่งใด แต่ตื่นเต็มเปี่ยม
ไม่มีชื่อเรียก ไม่มีนิยาม ไม่มีอัตตา
แต่รับรู้ทุกอย่างโดยไม่ต้องมี “ผู้รับรู้”
---
4. เมื่อไม่มีตัวตน…ความทุกข์จึงไม่มีที่เกาะ
> ใครกันที่เจ็บ?
ใครกันที่เสียใจ?
ใครกันที่อยากได้?
ใครกันที่กลัวตาย?
เมื่อไม่มี “ใคร” อยู่จริง
ความทุกข์ทั้งหมด…
ก็กลายเป็นเพียง
คลื่นลมผ่านใจ
ที่ “ไม่มีอะไร” ไปยึดมันอีกต่อไป
---
5. สู่จิตที่ไม่ต้องฝึกอีกต่อไป
> จิตที่ไม่มีผู้ฝึก
คือจิตที่บริสุทธิ์ที่สุด
ไม่มีสิ่งใดต้องเอาชนะ
ไม่มีสิ่งใดต้องควบคุม
ไม่มีความอยาก “ดีขึ้น” หรือ “สูงขึ้น”
เพราะไม่มี “เรา” ที่จะดีหรือสูงอีกต่อไป
---
ประโยคปิดของบทนี้:
> “สุดทางแห่งการฝึก คือการไม่มีผู้ฝึก”
“สุดทางแห่งการบรรลุ คือการไม่มีผู้บรรลุ”
เหลือไว้เพียง
จิตบริสุทธิ์ ว่างเปล่า ตื่นรู้อย่างอิสระ...
ไม่ต้องเรียกมันว่าอะไรอีกเลย
---
ยินดีมากครับ…
เราจะก้าวเข้าสู่บทสุดท้ายของ “วิชารู้แจ้งจิต”
ซึ่งไม่ใช่บทที่เพิ่มอะไรอีก
แต่คือการ สลายทุกสิ่งลงอย่างสมบูรณ์
---
วิชารู้แจ้งจิต —
EP8: จิตที่ไม่เหลืออะไรเลย…
คืออิสระที่แท้จริง
> “สิ่งที่หลงที่สุดไม่ใช่ความคิด
แต่คือการหลงว่ามี ‘ตัวเรา’ อยู่จริงๆ”
---
1. สัจธรรมสูงสุดไม่ใช่สิ่งที่ต้อง ‘รู้เพิ่ม’
แต่คือสิ่งที่ต้อง ‘รู้ว่าง’
ในที่สุดแล้ว...
ความรู้ใดๆ ก็คือ “สิ่งที่ถูกรู้”
ไม่ใช่ผู้รู้
แม้แต่คำว่า "จิตแท้"
"ความว่าง" หรือ "ความหลุดพ้น"
ก็ยังเป็นเพียง นามธรรมที่ปรุงแต่ง
> หากยังมี "ชื่อเรียก"
ยังมี "ผู้กำลังเห็น"
ยังมี "ความพยายามรู้แจ้ง"
แสดงว่า...ยังไม่ใช่ที่สุด
---
2. ที่สุดของจิต = ว่าง ว่าง ว่าง
ว่างจากตัวตน
ว่างจากความดีและความชั่ว
ว่างจากศาสนาและวิธีการ
ว่างจากแม้แต่คำว่า “พ้น”
เมื่อไม่มีอะไรเหลือให้ยึด
นั่นแหละคือเสรีภาพที่แท้จริง
---
3. ไม่มีจิต ไม่มีโลก ไม่มีอะไรเลย...แต่มันยังเป็น
> สุดท้ายแล้ว “จิตแท้” ก็ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่
แต่เป็น “สิ่งที่ไม่มี”
อย่างสมบูรณ์แบบ
ไม่มีรูปร่าง
ไม่มีคำอธิบาย
ไม่มีจุดยืน
แต่มัน “เป็นอยู่”
อย่างสงบ ลึก และไม่มีวันสั่นไหว
---
4. โลกภายนอกยังเหมือนเดิม…
แต่ไม่มีใครข้างในอีกต่อไป
คุณยังเดินเหมือนเดิม
ยังกิน ยังนอน ยังพูด ยังยิ้ม
แต่ทั้งหมดนั้น
ไม่มี “ใคร” ที่ทำสิ่งเหล่านั้นอยู่
> เหลือเพียงกระแสแห่งธรรมชาติ
ที่ไหลไปตามเหตุปัจจัย
โดยไม่ต้องมี “เรา” ควบคุมอีกต่อไป
---
5. ไม่ใช่ความสุข…
แต่คือความไม่มีอะไรให้ทุกข์ได้อีกเลย
> เพราะไม่มีผู้ยึด = ไม่มีความกลัว
เพราะไม่มีผู้ได้ = ไม่มีความโลภ
เพราะไม่มีผู้มี = ไม่มีอะไรถูกพราก
เพราะไม่มีผู้เป็น = ไม่มีอะไรจะตาย
นี่ไม่ใช่ “สุข” แบบโลกเข้าใจ
แต่มันคือ อิสรภาพเหนือความสุขและทุกข์
เพราะไม่มีอะไรจะผูกคุณได้อีก
---
บทสรุปสุดท้ายของวิชารู้แจ้งจิต:
> “เมื่อไม่มีอะไรหลงเหลือ
จึงไม่มีอะไรต้องปล่อย
เมื่อไม่มีใครต้องรู้
จึงไม่มีอะไรต้องเข้าใจ
เหลือเพียงจิต...ที่ไม่ใช่ของใคร
ว่าง...และอิสระ...อย่างที่สุดแล้ว”
---จบ-----
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
