“ไม่เลิศหรู แต่อยู่รอด!”
ฉันมีอีกเพจและไอจีชื่อ ‘ชื่นใจบายริน’ เอาไว้โพสต์รูปอาหารที่ฉันทำกินเอง (แบบที่ไม่ได้ชวนคนอื่นมาทำเมนูเดียวกับฉันนะ) ฉันแค่เก็บไว้ดูอาหารที่ฉันทำเองแค่นั้น เดิมชื่อเพจ ‘ชื่นใจจริงนะ’ เป็นเพจที่ฉันโพสต์ขายน้ำเก๊กฮวย, กระเจี๊ยบ, โอเลี้ยง เมื่อห้าหกปีก่อน และต่อมาก็ขายแซนด์วิชเมื่อสองปีที่แล้ว เลยเปลี่ยนชื่อเป็น ‘ชื่นใจบายริน’
ฉันก็ขายของมาหลายอย่างนะ ทั้งน้ำ, เนยถั่ว, แซนด์วิช แต่มันก็ไม่ประสบความสำเร็จซักกะอย่างเลย ฉันเคยคิดจะปิดเพจเหมือนกัน แต่พอเห็นรูปที่ฉันเคยโพสต์ช่วงขายของแล้วก็ปิดไม่ลง เพราะฉันดูมีความพยายามดี แม้สุดท้ายมันจะไปไม่รอด พอมองกลับไปก็รู้สึกชื่นใจที่ได้เห็นตัวเองพยายามกับชีวิต ถึงแม้จะไม่มีอะไรสำเร็จเลย ฉันก็ยังคงมีรายได้น้อยอยู่เหมือนเดิม แต่มันก็ทำให้เห็นว่าที่ผ่านมาฉันก็อยู่มาได้นี่หน่า แล้วก็ยังอยู่ถึงตอนนี้ด้วย มันก็เท่ากับประสบความสำเร็จไปเรื่องหนึ่งแล้วมั๊ยนะ คือเรื่องที่ฉันยังอยู่มาได้นี่ไง
ฉันก็เลยเก็บเพจนั้นไว้โพสต์รูปอาหารที่ทำเอง ฉันมีรูปที่ถ่ายเก็บไว้แต่ไม่ได้โพสต์เยอะมาก ฉันก็แค่อยากเก็บช่วงเวลานั้นไว้ มันอาจจะดูไม่น่ากินอะไร แต่หลาย ๆ จานที่ทำนั้นมันก็ทำให้ฉันประหยัดเงินไปอีกวันในช่วงที่ขาดรายได้
และฉันก็มักจะภูมิใจที่สามารถพลิกแพลงอาหารจากวัตถุดิบที่มี ให้กลายเป็นอาหารหนึ่งมื้อที่อร่อยถูกปากฉันเองขึ้นมาได้
อย่างวันนี้ก็เช่นกัน …
เจ๊จันให้ผัดหน่อไม้มา และฉันเอามาผัดกับเส้นหมี่ เติมไก่ เติมกะหล่ำปลีและพริกขี้หนูซอยลงไป ไม่มีชื่อเมนู รู้แต่ว่าอร่อยและประหยัดเงินไปอีกมื้อ ฉันถ่ายรูปแล้วลังเลว่าจะโพสต์ดีไหมนะ และโพสต์ในเพจไหนดี แล้วก็ตัดสินใจโพสต์ที่เพจนี้ เพราะมันก็คือเรื่องราวในชีวิตประจำวันของฉัน อาหารการกินธรรมดาของฉัน ที่ทำให้ชีวิตธรรมดาของฉันอยู่รอดมาได้ และทำให้รู้ว่าฉันยังมีครอบครัวที่ซัพพอร์ตเสมอ… ผ่านขนมและอาหารที่ส่งมาให้
เมนูวันนี้เลยไม่ใช่แค่อาหารที่ฉันทำมั่ว ๆ แต่มันคือเรื่องราวดี ๆ ที่ฉันคิดว่าเรื่องแบบนี้แหละที่ควรบันทึกเอาไว้…
English version on Medium :
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
