Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
แด่ตัวฉันในวันที่(ยังไม่)แตกสลาย
•
ติดตาม
29 เม.ย. เวลา 15:56 • ปรัชญา
ความจริงกับความฝัน ทำไมไปกันไม่ได้!
ฉันเองเป็นคนที่ครั้งหนึ่งเคยมีความฝัน แต่ความฝันของฉันไม่ใช่อาชีพแบบใครๆ เขา ความฝันฉันคือ ฉันต้องการเป็นอะไรก็ได้ที่ให้ฉันไปโผล่อยู่บนปกนิตยสาร Forbes ซึ่งมีแค่บุคคลสำคัญระดับโลกใบนี้ต้องจารึกเท่านั้นถึงจะมีโอกาสได้ไปอยู่บนหน้าปกนิตยสารนั้นได้ แบบว่า ฟังแล้วมันโอ้โห! นี่ฉันก็ช่างกล้าฝันเกินไป ใครกันต้องการมาจดจำฉันที่วันนี้ยังเอาชีวิตตัวเองไม่ค่อยรอดกันล่ะ...
อันจะกล่าวถึงความฝันที่ผกผันกับความจริง หากมีสตางค์สรรค์สร้างได้ทุกสิ่งเสกความจริงได้ดั่งฝัน
เรื่องจริงคือคนส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง และบางคนเติบโตมาในครอบครัวที่ต้องหาเช้ากินค่ำ เงินเดือนแบบใช้เดือนชนเดือน หนี้รถ หนี้บ้าน หนี้การศึกษา ค่าใช้จ่ายลูก ไหนจะพ่อแม่ที่ต้องดูแล วนลูปกันไป แถมวัยรุ่น(และรุ่นตอนปลาย) สมัยนี้เจอความคาดหวังของครอบครัวที่อยากให้หาเงินได้เยอะๆ หลังจากที่เราเรียนจบออกจากรั้วมหาลัยฯ (ดีๆ หรือที่เค้าว่ากันว่าดี) การไม่ต้องเป็นบัณฑิตเตะฝุ่นมันเป็นอะไรที่โคตรจะเฟี้ยว ใครได้ทุนไปเรียนต่อป.โทนี่ก็โคตรจะว้าว เป็นเหมือนแสงแห่งความหวังของครอบครัวชนชั้นกลาง
บางทีก็แอบคิดน้อยใจขึ้นมาเหมือนกัน ถ้าเรามีเงิน (แล้วต้องมีเยอะแค่ไหนกันนะ) เราคงจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข ไม่มีความทุกข์ และคงจะเดินตามความฝันของตัวเองได้อย่างไม่เหนื่อยยาก ไม่ต้องแบกภาระแห่งความหวังของพ่อกับแม่ มันคงจะมีกำลังใจใช้ชีวิตในทุกๆ วันโดยไม่ต้องนึกอย่างอ่อนใจว่าเมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึง ไม่วันที่สำเร็จ ก็วันที่จากโลกใบนี้ไป
แถมสถานการณ์ปัจจุบัน พอหันไปมองรอบๆ ตัวก็ยิ่งท้อ ทั้งๆ ที่พยายามจะเดินต่อ แต่กลับรู้สึกยิ่งเหนื่อยล้าและอ่อนแรงลงไปทุกวี่วัน นี่ฉันกำลังหลงทางรึเปล่านะ ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์นั่น คงมีไว้ให้คนที่มีโชค หรือมีเงินเท่านั้นกระมัง
บางทีโลกของความเป็นจริงกับโลกแห่งความฝัน คงจะแยกกันตั้งบนเส้นทางเดินคู่ขนาน เหมือนตามสมมติฐานที่ใครๆ ต่างก็พูดถึง เส้นทางที่ไม่รู้จะเจอสะพานเชื่อมหากันที่จุดไหน ต้องเดินไปไกลอีกกี่ร้อยกี่ล้านลี้ถึงจะพบกัน แต่ฉันก็ยังหวังเพียงแค่เส้นทางที่ฉันเดินไปแล้วไม่ทุกข์มากก็เท่านั้น
บางทีโลกของความเป็นจริงกับโลกแห่งความฝัน คงจะแยกกันตั้งอยู่บนเส้นทางเดินคู่ขนาน เหมือนตามสมมติฐานที่ใครๆ ต่างก็พูดถึง เส้นทางที่ไม่รู้จะเจอสะพานเชื่อมหากันที่จุดไหน
#แด่ตัวฉันในวัน(ที่ยัง)ไม่แตกสลาย
ชีวิต
ความคิดเห็น
แนวคิด
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย