watthakhanun
วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพมีนัดที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิตอนตี ๔ ครึ่ง พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ให้คุณปิง (นายณัฐภาคย์ องค์วรวิทย์) เอารถตู้ไปส่งพวกเรา เมื่อไปถึง ปรากฏว่ามีคนมาถึงก่อนแล้วเป็นจำนวนมาก
น้องการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) จากเอ็นซีทัวร์ ทำการแจกเอกสาร ติดแท็กกระเป๋า ตลอดจนกระทั่งมอบใบ Border Pass ที่กรอกรายละเอียดของแต่ละคนแล้ว ให้พวกเราเซ็นชื่อด้วย สักครู่หนึ่ง คุณเอ (นายฉัตตริน เพียรธรรม) กรรมการผู้จัดการบริษัทเอ็นซีทัวร์ก็มาถึง แจ้งว่าคุณแม่ ก็คือคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธาน
คณะกรรมการบริษัทเอ็นซีทัวร์ ติดภารกิจ ไม่สามารถที่จะมาส่งได้
เมื่อพวกเรามาพร้อมกันเร็วจึงได้ทำการเช็คอิน แล้วก็เข้าไปรอที่ประตูขึ้นเครื่อง เจ้าหน้าที่ให้กระผม/อาตมภาพและเพื่อนพระภิกษุสงฆ์ที่มาในวันนี้เข้าทางช่องด่วนพิเศษ fast track แต่ปรากฏว่าทุกครั้งที่เข้าช่องด่วนพิเศษ ก็จะมาถึงทีหลังคนที่เข้าช่องปกติทุกที..!
ไปรอขึ้นเครื่องอยู่พักหนึ่ง มาดามชวง (นางสาวไพรินทร์ สุวิชชาญพันธุ์) ก็นำเอาอาหารเช้ามาให้ เป็นซุปเต้าหู้กิมจิ แต่ขอโทษ..เค็มโคตร ๆ จนฉันไม่ลง..! น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) นำแซนด์วิชมาให้สองชิ้น ฉันลงไปได้พักหนึ่ง ก็ออกอาการให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าร่างกายที่ชำรุดด้วยมาลาเรียจนตับไม่สามารถที่จะย่อยไขมันได้..
เมื่อเช้าได้ฉันน้ำมันตับปลา หรือน้ำมันปลา ๓ บวกเข้าไปแล้ว พอมาเจอแซนด วิช ซึ่งมีชีสประกบบนล่างอยู่เข้าไปด้วย ทำให้เกิดอาการไขมันล้นเกิน ตับไม่สามารถที่จะย่อยได้ เกิดอาการท้องอืด จนต้องนั่งตัวตรงเป๊ะ ไม่อยากที่จะขยับไปไหน..!
จนกระทั่งได้เวลา เจ้าหน้าที่ก็เปิดประตูให้พวกเราลงไปนั่งรอขึ้นเครื่องทางด้านล่าง และในส่วนหนึ่งเมื่อเข้ามาแล้วก็บอกเล่าว่า คุณยายเล็ก (นางภัทริณ จันทรนิภาพงศ์)
มีปัญหาให้ต้องแก้ไขกันอยู่พักใหญ่ เนื่องเพราะว่าวีซ่าที่ออกมานั้นเป็นชื่อผู้ชาย แต่ว่าตัวจริงกลับกลายเป็นคุณยาย แจ้งไปเพื่อขอแก้ไขเขาก็ไม่ตอบมา จนกระทั่งเร่งด่วนจะขึ้นเครื่องแบบไฟลนก้นอยู่แล้ว จึงสามารถที่จะแก้ไขข้อมูลได้..!
กระผม/อาตมภาพหวั่นใจตั้งแต่แรกแล้ว ที่ตั้งโครงการจะมากราบสักการะองค์ดาไลลามะ แล้วติดต่อเจ้าที่เจ้าทางซึ่งดูแลรักษาบริเวณนั้น ปรากฏว่ายังอยู่ในเขต
ปกครองของเจ้าแม่นภิสราเทวี แต่งานนี้เจ้าแม่เธอบอกว่า "ครั้งนี้มีปัญหาเล็กน้อย"
กระผม/อาตมภาพแจ้งให้กับทางเอ็นซีทัวร์ไปแล้วว่า เจ้าแม่บอกว่าการเดินทางครั้งนี้จะมีปัญหา ยังมาปรารภกันก่อนขึ้นเครื่องว่า ปัญหาเล็กน้อยของเทวดาชั้นอินทกะ ก็เหมือนกับเล็กน้อยของช้าง พวกเราที่เป็นมดตัวเล็กตัวน้อย มีหวังโดนทับตายได้เหมือนกัน..!
เมื่อเครื่องขึ้นได้ไม่นาน เจ้าหน้าที่ก็นำอาหารเช้ามาประเคนให้ แต่กระผม/อาตมภาพฉันไม่ได้ จึงยกให้ทิดเฟิร์ส (นายบัณฑิต เอี่ยมตระกูล) ไปจัดการแทน ตนเองได้แต่นั่งภาวนารอเวลาตาย พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าร่างกายไม่สามารถจัดการกับไขมันส่วนเกินนี้ได้ กระผม/อาตมภาพก็อาจจะอิ่มยาว ๆ ไปหลายวัน..! ภาวนาไปเป็นชั่วโมง ร่างกายถึงจะดีขึ้น มาลงที่ท่าอากาศยานนานาชาติอินทิราคานธี กรุงนิวเดลี ประเทศอินเดีย ตอน ๑๐.๒๕ น. ของประเทศอินเดีย
พวกเราต้องมาเปลี่ยนเครื่องเพื่อที่จะเดินทางต่อไปที่เมืองอมฤตสาร์ รัฐปัญจาบ เนื่องเพราะกระผม/อาตมภาพเห็นว่าไม่ได้ไกลจากรัฐหิมาจัลมากนัก เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงขอแวะไปสุวรรณวิหาร สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวซิกข์เขาด้วย ทางเอ็นซีทัวร์ก็จัดให้อย่างที่ต้องการ จึงต้องมาต่อเครื่องภายใน
แต่ด้วยความที่ว่าประเทศอินเดียนั้น ผู้คนมากมายเป็นพันล้านคน การใช้เครื่องบินจึงมีผู้คนเป็นจำนวนมากมายมหาศาล พวกเราไม่สามารถที่จะเช็คอินต่อเครื่องในช่องปกติได้ เจ้าหน้าที่ขอให้ไปเช็คอินกับเครื่องอัตโนมัติ ซึ่งออกทั้งตั๋วและแท็กติด
กระเป๋าให้ด้วย แต่บางคนอย่างเช่นคุณหนึ่ง (นายบัญชา เซ็นภักดี) และคุณแบงค์ (นางศรินธร เซ็นภักดี) มามีปัญหาตรงที่ว่าพอเครื่องทำงานไปหลาย ๆ คนแล้ว ก็ออกอาการเอ๋อรับประทานไปเฉย ๆ ต้องรอเขามาแก้ไขหรือว่าไปรอคิวที่เครื่องอื่น ๆ
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๘
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
