วันแรงงานที่ไม่มีใครพูดถึง: ใครกำลังถูกทิ้งไว้ข้างหลังในเศรษฐกิจไทย?
วันที่ 1 พฤษภาคม เวียนมาอีกครั้ง
เสียงของวันแรงงานมักดังก้องด้วยคำว่า “สู้” “เพื่อคนตัวเล็ก” “เพื่อคนทำงาน”
แต่ปีนี้ เสียงเหล่านั้นเงียบลงอย่างผิดปกติ
ไม่ใช่เพราะไม่มีใครเดือดร้อน
แต่เพราะเสียงของคนเดือดร้อน…มันเบาเกินไปในเศรษฐกิจที่ไม่สนใจใครอยู่ข้างล่างสุด
ปี 2568: วันที่แรงงานไทยกำลังแบก “แรงกดดันจากโลก” ไว้ทั้งใบ
ปลายเดือนพฤษภาคม 2568
สหรัฐอเมริกาเตรียมบังคับใช้ภาษีนำเข้า 10% กับสินค้าจากไทยหลายรายการ
ฟังดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
แต่สำหรับธุรกิจที่มีกำไรขั้นต้นแค่ 3–15%…นี่คือการถูกตัด “เส้นเลือดใหญ่” ทันที
• ยางพารา ที่ราคาลดลงทันทีหลังข่าวออกมา
• เฟอร์นิเจอร์ อาหารแปรรูป ชิ้นส่วนรถยนต์ สิ่งทอ ทุกอย่างต้องลดราคา
• ไม่งั้น…ลูกค้าก็จะหันไปหาประเทศอื่นที่ยังไม่มีภาษี
และเมื่อราคาโดนบีบ คนที่บีบไม่ได้…คือคนที่อยู่ปลายสาย
เจ้าของกิจการจะลดราคา
ลดกำไร
แล้วเริ่ม “ลดคน”
เพื่อไม่ให้ล้มทั้งระบบ
ทุกคนในระบบรู้
แต่ไม่มีใครบอก
ว่า “แรงงานจะตกงานก่อนใคร”
SME ไทยไม่ได้อ่อนแอ…แต่ไม่มีใครช่วยแบกในวันที่ภาษีบีบหายใจ
ธุรกิจที่ขยันแต่ไม่มีอำนาจต่อรอง
ต้องแบกรับต้นทุนโดยไม่มีสิทธิ์ผลักให้ใคร
ขาดทุนก็เงียบ
ปิดกิจการก็เงียบ
ปลดพนักงานก็ไม่มีใครมาถามว่าทำไม
เพราะในระบบเศรษฐกิจแบบนี้ “คนตัวเล็ก” ไม่มีเสียง
มีแต่หน้าที่…ต้องรอดเอาเอง
อย่าลืมว่าแรงงาน 23 ล้านคนในประเทศนี้…คือ “ผู้สร้างประเทศจริง ๆ”
ในขณะที่โลกเรียกร้องนวัตกรรม
เขาเรียงแผ่นไม้
ล้างแม่พิมพ์
กรีดยาง
แพ็กของ
รับคำสั่งซื้อที่น้อยลง
และหวังว่าอย่างน้อย…จะมีเงินพอเลี้ยงลูกเดือนนี้
อย่าลืมว่าโลกนี้…ไม่ได้เปลี่ยนแค่เพราะเทคโนโลยี
แต่มันเปลี่ยนเพราะ “ความเหลื่อมล้ำถูกปล่อยให้พอกหนาขึ้น”
วันนี้แรงงานเจออะไรบ้าง?
• ท่องเที่ยวจีนลดลงกว่าครึ่ง ร้านอาหาร, ไกด์, โรงแรม ทำงานไม่เต็มแรง
• รถสันดาปปิดไลน์ผลิต แรงงานโรงงานตกงานเพราะไม่มีใครซื้อรถ ICE
• ธนาคารไม่ปล่อยกู้ เพราะมองว่าความเสี่ยงสูงเกินไป
• SME ไม่มีกระแสเงินสด จ่ายเงินเดือนเดือนหน้าไม่ไหว
• ซัพพลายเออร์ไม่มีคำสั่งซื้อใหม่ สินค้าเต็มโกดัง แต่เงินไม่หมุน
แล้วเราทำอะไรได้?
คำถามไม่ใช่แค่ว่า “รัฐควรทำอะไร”
แต่คือ “เราจะทำอะไรได้จริง ตั้งแต่วันนี้”
ทางออกแบบที่ Productive (ไม่ใช่แค่รอใครมาเปลี่ยน):
1. ตั้งโต๊ะระหว่างแรงงาน-ผู้ประกอบการ-รัฐ
ไม่ใช่แค่เจรจาค่าแรง แต่ ร่วมออกแบบโครงสร้างแรงงานที่ยืดหยุ่น + เป็นธรรม
อย่าให้แรงงานเป็นฝ่ายรับผลกระทบคนเดียวทุกครั้งที่มีวิกฤต
2. เปลี่ยนภาษีเป็นทุนพัฒนา
รัฐควรตั้งกองทุน “ป้องกันผลกระทบจากภาษีระหว่างประเทศ”
นำเงินภาษีบางส่วนมาสนับสนุน SME ที่ต้องปรับกระบวนการผลิตให้ทันโลก
3. เร่งพัฒนาทักษะคนก่อนที่เทคโนโลยีจะมาถึง
วันนี้คนงานในสายการผลิต ICE ต้องรู้จักเทคโนโลยี EV
คนขายของฝากต้องรู้จัก E-Commerce
คนปลูกยางต้องรู้ว่าควรปลูกอะไรเสริม
ทักษะคือเกราะใหม่ ที่ปกป้องคนจากเศรษฐกิจที่ไม่รอใคร
4. เปิดตลาดใหม่อย่างจริงจัง
ในเมื่อส่งออกเจอภาษี
ในเมื่อจีนยังไม่มา
ต้องหันมาทำให้คนไทยซื้อของไทยให้มากที่สุด
• ซื้อของจาก SME
• ท่องเที่ยวในประเทศ
• ส่งเสริมการใช้บริการของกันและกัน
เปิดตลาดใหม่ไปยังประเทศที่ได้รับสิทธิภาษีที่ดี เช่น อินเดีย
บทสรุปของวันแรงงานปีนี้
อย่าถามว่าแรงงานเรียกร้องอะไร
แต่จงถามว่า…ถ้าเขาไม่อยู่ เศรษฐกิจจะเหลืออะไร?
แรงงานไม่ใช่ต้นทุน
แรงงานคือผู้สร้าง
ถ้าเราไม่ปกป้องพวกเขาตั้งแต่วันนี้
อีกไม่นาน…เราทุกคนจะเป็นคนที่ไม่มีอะไรเหลือให้ปกป้อง
ดร.ณัฐพงศ์ พื้นแสน
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
