บันทึกจากวิญญาณที่ปรารถนาจะสิ้นสุด 4
บางสิ่งในอดีตไม่เคยจากไป… มันแค่รอวันที่จะกลับมา
Jnana
“คุณธาม… คุณเคยรักฉันบ้างไหม?” เสียงกระซิบแผ่วเบาในยามค่ำคืน ดังขึ้นทุกคืน ราวคำสาปที่ตามหลอกหลอน ใบหน้าของหญิงสาวผู้ไม่เคยรู้จัก ปรากฏซ้ำแล้วซ้ำเล่าในความฝัน ฝันที่ชัดเจนยิ่งกว่าความจริง แต่กลับยากจะเข้าใจ
เธอมีดวงตาเศร้า น้ำเสียงเรียบนิ่ง ทว่าอัดแน่นด้วยความเจ็บปวด “คุณเคยรักฉันบ้างไหม ... คุณธาม” ประโยคเดิม วนซ้ำไม่รู้จบในห้วงฝันที่รตีไม่อาจหนีพ้น
รตีกระสับกระส่ายกึ่งหลับกึ่งตื่น พยายามควานหาคำตอบในจิตสำนึก ขณะต่อสู้กับความรู้สึกแปลกประหลาด ที่ไม่มีถ้อยคำใดจะอธิบายได้ จนกระทั่งลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงในห้องคุ้นตา ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา ... รตีฝันถึงผู้หญิงมากมาย แต่ในบรรดาฝันเหล่านั้น เธอคนนั้นคือคนที่ปรากฏบ่อยที่สุด ใบหน้าเดิม คำถามเดิม ความรู้สึกเดิมที่ฝังลึกเกินจะลืม
แรกเริ่มรตียังมีแรงค้นหา เธอพยายามแปลความฝัน ตามหาเบาะแสทุกอย่าง ที่อาจบอกอะไรได้สักอย่างแต่เมื่อไม่พบคำตอบ เธอก็เริ่มหมดแรง สุดท้ายก็ได้แต่ยอมรับ ปล่อยให้มันเป็นแค่ฝันหนึ่ง...ที่เธอรู้ดีว่ามันยังจบ กระทั่งคืนหนึ่ง ความฝันกลับชัดเจนกว่าทุกครั้ง หญิงสาวคนเดิมที่คุ้นตายืนอยู่ในเงามืด ท่ามกลางหมอกสีเทาแน่น จนแทบมองไม่เห็นพื้น แต่แม้เธอจะอยู่ในม่านหมอก แต่รตีก็พอมองออกว่าเธอสวมชุดกระโปรงลูกไม้สีขาว ใบหน้าเธอรูปไข่ ดวงตาเศร้า แต่แฝงความเว้าวอนบางอย่าง ที่ทำให้หัวใจรตีเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
เสียงเรียกชื่อดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เสียงจากที่ไกล แต่เหมือนกระซิบอยู่แนบหู
“คุณธาม… คุณเคยรักฉันบ้างไหม” น้ำเสียงเดิม แต่อาบด้วยความเจ็บปวด ปนความเยือกเย็นจนน่าขนลุก รตีรู้สึกเหมือนถูกฉุดลงไปในห้วงลึกแห่งความเจ็บปวดที่ไร้ที่มา เธอยื่นมือไปหา ทว่าร่างของหญิงสาวกลับเลือนหายไปกับสายหมอก ก่อนเสียงสะอื้นเบาตามมา ... เสียงที่ยังหลอกหลอนแม้รตีจะลืมตาตื่นแล้วก็ตาม
เธอค่อย ๆ ชันตัวขึ้นนั่งพิงพนักเตียง หัวใจเต้นรัวแรงจนแทบทะลุอก ภาพในฝันยังคงชัดเจน ราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นตรงหน้าเมื่อครู่ มือทั้งสองเย็นเฉียบ ราวแช่อยู่ในน้ำแข็ง ความคิดหนึ่งดังก้องอยู่ในหัว “คุณธามคือใคร…กันแน่”
เธอไม่รู้จักชื่อนั้น ไม่เคยได้ยินจากใคร ไม่เคยพบเจอใครที่ชื่อธามในชีวิตจริง แต่ในความฝัน ชื่อนั้นฝังอยู่ในจิตใต้สำนึก ลึกซึ้งจนเหมือนเคยรู้จักคนคนนี้มาแสนนาน แล้วเหตุใดชื่อของเขา จึงวนเวียนอยู่ในฝันของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผ่านหญิงสาวไม่ซ้ำหน้า โดยเฉพาะจากเธอคนนั้น หรือว่า … จะคือเธอ!
รตีเคยมีความคิดนี้บ่อยเหมือนกัน ว่าหรือคุณธามจะเป็นเธอเอง แล้วถ้าใช่เธอเคยไปทำอะไรเอาไว้กันแน่ คืนนั้นเอง รตีตัดสินใจว่าเธอจะไม่อยู่เฉยอีกต่อไป เธอเริ่มจากการบันทึกความฝันทุกคืนในสมุดบันทึกเล่มเล็ก ๆ ที่เคยซื้อมานานแล้วแต่ไม่เคยใช้ มันกลายเป็น "บันทึกของความไม่รู้" ของเธอ
ในบันทึกหน้าที่ 12 เธอเขียนว่า “เธอยิ้มให้ฉันครั้งแรก ดวงตาเศร้าเหมือนเคย แต่รอยยิ้มเหมือนคนที่กำลังรอ … ฉันถามเธอกลับว่า ‘คุณเป็นใคร’ แต่เธอไม่ตอบ … เธอแค่เอื้อมมือมาแตะมือฉัน ก่อนหายไปในควันสีดำน่าอึดอัด ที่ปรากฏขึ้นพร้อมเธอเสมอ …”
หน้าแล้วหน้าเล่าเริ่มมีรายละเอียดซ้ำ ๆ ปรากฏขึ้น เธอเริ่มสังเกตว่าทุกครั้งที่หญิงสาวปรากฏ และเมื่อฝันนั้นจบลง เธอมักจะพบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในเวลาซ้ำ ๆ มันคือเวลาตีสามเศษเก้านาที เธอไม่เชื่อว่านั่นเป็นแค่เรื่องบังเอิญ มันต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่ในห้วงลึกของความฝัน เพียงแต่เธอยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ในบันทึกหน้าที่ 23 เธอเขียนไว้อีกว่า “คืนไหนที่ฝันชัด ... มันเหมือนความรู้สึกของเธอไหลผ่านเข้ามาในตัวฉัน ฉันเศร้าอย่างไม่มีเหตุผล ร้องไห้โดยไร้ต้นตอ ไม่มีเรื่องราวใดในชีวิตจริงที่ควรจะทำให้เป็นแบบนั้น” รตีเริ่มตั้งคำถาม หญิงสาวในฝันคือใคร? คุณธามคือใคร? หรือแท้จริงแล้วเธอคนนั้นต้องการอะไรจากฉันแน่?
คำถามเหล่านั้นเกาะกินความคิดเธออย่างช้า ๆ รตีเริ่มหมกมุ่นอยู่กับการตามหาคำตอบที่ไม่รู้ว่าจะพบมันเมื่อไหร่ หรือแม้แต่พบได้จริงหรือไม่ เบาะแสเดียวที่เธอมีคือ “เวลาตีสามเก้านาที”... เวลาซ้ำซากที่เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่า ทุกอย่างเชื่อมโยงกับเธอคนนั้น แม้จะยังไม่รู้ว่าจะเริ่มค้นหาคำตอบจากตรงไหนก็ตาม
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
