3 พ.ค. เวลา 06:53 • นิยาย เรื่องสั้น

กลิ่นยางกับกลิ่นกาแฟ"

ตีสาม ฉันลุกจากที่นอนเหมือนซากคนมีหนี้
ฟ้ายังไม่ทันสาง เสียงหมาที่ไม่ได้นอนทั้งคืน
ก็หาวรับฉันตรงหน้าบ้าน
ฉันจุดบุหรี่ ดูดควันแรกเข้าไปลึก ๆ แล้วบ้วนออกมาพร้อมคำถามที่ไม่เคยมีคำตอบ
“นี่ชีวิตมันดีกว่านี้ไม่ได้แล้วเหรอวะ?”
ไฟฉายพาดหัว เหล็กกรีดยางอยู่ในมือ
อีกมือหนึ่งว่างไว้เผื่อลูบเหงื่อตัวเอง
ป่ารอบข้างมันเงียบ
ชนิดที่ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังเหมือนกลอง
ยางต้นแรกยืนรออย่างรู้ชะตา
ฉันกรีดมันด้วยมือที่เคยจับปากกา
แต่ตอนนี้จับเหล็กมันดีกว่า
น้ำยางไหล ไม่ต่างจากชีวิต... ขาว ๆ ข้น ๆ แต่หนีไม่พ้นการขาย
ฉันฝันถึงกาแฟร้อน ๆ กับข่าวดีที่ไม่มาเสียที
แต่ตอนนี้ ฉันมีแค่น้ำยางในขัน กับความฝันในหัว
ชีวิตมันไม่หอมเท่ากาแฟหรอก
แต่มันก็ทำให้ตื่นทุกเช้า
โดยเฉพาะตอนปลายเดือน
โฆษณา