เหตุไฟไหม้บ้านเรือน สะท้อนความเหลื่อมล้ำในการช่วยเหลือ
เปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำในจังหวัดสกลนครเมื่อไม่นานมานี้ ไม่เพียงเผาผลาญบ้านเรือน แต่ยังเผยให้เห็นบาดแผลลึกของสังคมไทย นั่นคือ "ความเหลื่อมล้ำ" ในการให้ความช่วยเหลือผู้ประสบภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับครัวเรือนที่ยากจนอยู่แล้ว
ทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร นำโดย ผศ.ดร.ก้องภพ ชาอามาตย์ ได้ลงพื้นที่ช่วยเหลือและพบว่า การช่วยเหลือแตกต่างกันอย่างชัดเจนระหว่างกรณีไฟไหม้จากอุบัติเหตุ กับไฟไหม้จากการวางเพลิง
กรณีแรก: ครอบครัวยากจนที่บ้านถูกวางเพลิง กลับได้รับการช่วยเหลือน้อยมาก ด้วยเหตุผลว่าไม่ใช่ภัยพิบัติ ทำให้พวกเขารู้สึกถูกทอดทิ้ง ทั้งที่ต้องเผชิญความสูญเสียครั้งใหญ่และยากจะเยียวยาด้วยตัวเอง
กรณีที่สอง: ครอบครัวที่บ้านไฟไหม้จากไฟฟ้าลัดวงจร ได้รับการช่วยเหลืออย่างรวดเร็วและทั่วถึงจากหลายภาคส่วน
ความแตกต่างนี้สะท้อนให้เห็นว่า เกณฑ์การช่วยเหลืออาจยังไม่ครอบคลุมถึงผลกระทบทางจิตใจและสังคมของผู้ประสบภัยอย่างแท้จริง โดยเฉพาะกลุ่มที่เปราะบางและมีฐานะยากจน ซึ่งการไม่ได้รับความช่วยเหลือที่เหมาะสม จะยิ่งซ้ำเติมความยากลำบากและปิดโอกาสในการลืมตาอ้าปาก
การแก้ไขปัญหานี้ต้องเริ่มจากการทบทวนเกณฑ์การช่วยเหลือให้ครอบคลุมทุกมิติ บูรณาการความร่วมมือจากทุกภาคส่วน และให้ความสำคัญกับการเยียวยาทั้งร่างกายและจิตใจ เพื่อไม่ให้ใครถูกทิ้งไว้ข้างหลังในยามวิกฤต
คุณคิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดในการให้ความช่วยเหลือผู้ประสบภัยอย่างแท้จริง? ร่วมแสดงความคิดเห็นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างสังคมที่เท่าเทียมกันครับ
อ่านบทความเพิ่มเติม: https://www.1poverty.com/2025/05/help.html
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
