6 พ.ค. เวลา 15:06 • ปรัชญา
ในมิติของสมมุติแห่งนี้
เราสมมุติภาษาขึ้นมา
เพื่อให้เราสื่อสารกันอย่างเข้าใจ
ทุกคนในโลกเห็นสิ่งเดียวกัน
แต่กลับเรียกต่างกันไป
มีวันนึงคุณแม่พี่ก็พูดว่า
วันเวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วจริงๆ
พี่ก็เลยพูดกับคุณแม่ว่า
เวลาของเราไม่เคยเท่ากัน
คุณแม่ลองไปถามคนที่อยุ่
ในเรือนจำดูก็ได้ว่าพวกเค้า
คิดว่าแต่ละวันมันผ่านไปเร็วไหม
ไม่เคยมีอะไรที่เท่ากันในมิติของสมมุตินี้
มีเชือกอยู่สองเส้น
คนที่จะใช้เส้นที่ยาว
ก็บอกว่ามันสั้นไป
ส่วนคนที่จะใช้เส้นที่สั้น
ก็บอกว่ามันยาวไป
โฆษณา