โลกโกหก
บ่ายวันนั้นในร้านกาแฟ รุ่นพี่คนหนึ่งของผม บอกเล่าความรู้สึกของเขาให้ผมฟังว่า เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของสิ่งที่ห่อหุ้มโลกของเราวันนี้
เขาบอกว่า นอกจากอากาศ ที่ประกอบไปด้วย ออกซิเจน ไนโตรเจน คาร์บอนไดออกไซด์ ก๊าซอะไรต่ออะไร รวมไปถึงฝุ่นควันแล้ว โลกเราวันนี้ถูกห่อหุ้มไปด้วย “เรื่องโกหก”
เพราะความตรงไปตรงมานั้นหายากเต็มที เราใช้ชีวิตอยู่บนเรื่องโกหก อยู่กับสิ่งปลอม ๆ กันจนเคยชิน ถ่ายรูปก็ตกแต่งรูปผ่านฟิลเตอร์ หน้าเรียว ตาโต ผิวนวล จนแทบจะลืมหน้าจริง ๆ บ้างก็สร้างโลกเสมือนที่ดูฟู่ฟ่าโอ่อ่าร่ำรวยอยู่ในสื่อสังคมออนไลน์ ด้วยการกู้หนี้ขี้โกงเขามาสร้างภาพ เสพติดยอดไลค์(ซึ่งก็ไลค์แบบปลอม ๆ ไม่ได้ชอบจริง ๆ) จนถอนตัวไม่ขึ้น
ดูเหมือนว่า “ความไม่สมบูรณ์” ที่ควรจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาของสรรพสิ่ง กลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถรับได้ และพยายามจะสร้างความสมบูรณ์ให้กับทุกสิ่งอย่างด้วยการโกหก จนนาทีนี้ ความจริงเป็นเรื่องหายากเต็มทน
เราคุ้นกับเรื่องโกหก เรื่องปลอม ๆ เหล่านี้ จนกลายเป็นเรื่องปกติที่ห่อหุ้มโลกเราเอาไว้อย่างแน่นหนา อย่างที่รุ่นพี่ของผมบอกจริงหรือเปล่า อันนี้ก็น่าคิดนะครับ
เมื่อหันไปมองรอบตัว ผมก็แทบจะแยกไม่ออกแล้วว่า ใครหญิงใครชาย มันแนบเนียนจนน่าหวั่นไหว มองดูสาว ๆ ที่ไปเกณฑ์ทหารก็ได้ น่าจะจะยืนยันได้ความปลอมที่แนบเนียนนี้ได้ดีทีเดียว
ยิ่งปัญญาประดิษฐ์ หรือ Ai ด้วยแล้ว เทคโนโลยีที่น่าตกใจนี้ยิ่งสนับสนุนความปลอมได้เกินกว่าสายตาและประสาทสัมผัสของมนุษย์ตาดำ ๆ อย่างผมเหลือเกินครับ อันไหนคนอันไหนเครื่อง ไม่รู้ แยกไม่ถูกกันละ
….
วันนั้น ผมไปนั่งฟังศิลปินรุ่นน้องท่านหนึ่ง หอบหิ้วกีต้าร์มานั่งร้องบรรเลงในร้านกาแฟเล็ก ๆ ริมทาง เพื่อสื่อสารผลงานของเขาไปยังกลุ่มคนจำนวนเล็กน้อย ที่นั่งจิบกาแฟอยู่ในร้าน เครื่องเสียงไม่มาก มีแค่ไมโครโฟน ส่วนกีต้าร์โปร่งนั้นเล่นสด ๆ ไม่ได้มีเครื่องขยายเสียงใด ๆ ด้วยพื้นที่ในร้านกาแฟนั้นเล็กและพอดีตัว
นานแล้วที่ผมไม่ได้นั่งชมการแสดงด้วยวิธีการธรรมดาแบบนี้ ไม่มีเครื่องเสียงชั้นดีมาปรุงแต่ง ไม่ต้องเสพงานเพลงจากศิลปินผ่านสื่อใด ๆ ไม่ว่าจะวิทยุ ยูทูป หรือสตรีมมิ่ง มีแค่เสียงร้อง เสียงกีต้าร์ จากเจ้าของผลงานตัวเป็น ๆ ห่างออกไปในระยะมือเอื้อม
ผมนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่คนนั้น และนึกยินดีว่า ในโลกที่ปกคลุมไปด้วย “เรื่องโกหก” นี้ ยังพอจะมีบางมุม ที่สื่อสารกันตรง ๆ ง่าย ๆ ใช้ความจริงเป็นตัวตั้ง และมีความไม่สมบูรณ์เป็นสเน่ห์ …
กวีชาวบางกะปิท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า “บางครั้งความจริงที่เจ็บปวด ก็มีค่ากว่าคำหลอกลวงที่งดงาม”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
