ยังไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่เข้าข่ายสุ่มเสี่ยงจวนเจียนถึงแก่ชีวิตเลยนะ ชีวิตค่อนข้างราบเรียบไม่ได้ผาดโผน เพราะไม่ชอบความลำบาก 555 ถึงอย่างนั้นชีวิตก็โดนถีบให้ออกทะเลใหญ่อยู่บ่อยครั้ง
ตอนเด็กๆทุกครั้งที่โดนบังคับให้เรียนนั่นเรียนนี่ คุณพ่อมักพูดเสมอว่า
เรือเล็กออกทะเลใหญ่ไม่ได้
ตอนเป็นเด็กก็ต่อต้านไปตามประสาเด็กนั่นแล ช่วงวัยรุ่นยังคิดเลยว่า "ก็ถ้าพอใจจะเป็นเรือเล็ก ลอยลำอยู่ในหนองน้ำตื้นๆก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่!!"
พอใช้ชีวิตมาเรื่อยๆจึงได้เห็นว่า จะทะเลใหญ่หรือห้วยหนองคลองบึง ก็ไม่พ้นที่จะโดนคลื่นลมซัดเข้าหาอยู่ดี แถมประชากรเรือเล็กที่กระจุกตัวแน่นไปหมด อยู่ในหนองน้ำปูปลาก็หายาก มีแต่ขยะลอยฟ่อง ไปไหนไม่ได้ก็ต้องจำยอมติดแหง็กในหนองน้ำที่นับวันมีแต่แห้งขอด
เรือที่รอดคือเรือที่มั่นคง
เรือที่ดีคือเรือที่พร้อมเผชิญทุกคลื่นลม
เรือที่ออกทะเลไปแล้วมีคนตั้งตาเฝ้ารอให้กลับเข้าฝั่ง
ย่อมต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับ
เรือลอยที่เท้งเต้งในหนองน้ำ รอวันรั่วและจมไปอย่างไร้คุณค่า
คนเราปฏิเสธโอกาสได้ แต่ปฏิเสธวิกฤตไม่ได้ ในวันที่ชีวิตราบรื่น หากไม่คิดตระเตรียม ในวันที่เจอวิกฤต ชีวิตจะไม่มีทางไป ไม่ต้องกลัวการเริ่มใหม่ แต่จงกลัวการไม่มีอนาคต!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
