《葬花吟 ลำนำฝังมาลี》
清 曹雪芹 เฉาเสวี่ยฉิน ชิง
ถอดความโดย กุ้ยหลิน
จาก 红楼梦 ความฝันในหอแดง บทที่ 27
花谢花飞飞满天，红消香断有谁怜？
游丝软系飘春榭，落絮轻沾扑绣帘。
มาลีร่วงมาลีโรยโปรยเวหน
สิ้นเสาวคนธ์แดงหม่นสีแสนสงสาร
ใยแมงมุมพลิ้วพระพายวสันต์ผ่าน
หลิ่วหวดม่านปักลายบนศาลา
闺中女儿惜春暮，愁绪满怀无释处。
手把花锄出绣帘，忍踏落花来复去？
แก้วกานดาอาลัยในวสันต์
อกจาบัลย์แต่ไร้ที่หันหา
ในมือถือจอบดอกไม้แหวกม่านมา
จำใจย่ำมาลาร่วงธรณิน
柳丝榆荚自芳菲，不管桃飘与李飞。
桃李明年能再发，明年闺中知有谁？
กิ่งหลิ่วฝักหวีระรื่นชื่นนาสา
มินำพากลีบเถาหลี่ที่โผผิน
ปีหน้าเถาหลี่หวนมาให้ยลยิน
ปีหน้าห้องยุพินผู้ใดครอง
三月香巢已垒成，梁间燕子太无情！
明年花发虽可啄，却不道人去梁空巢也倾。
เดือนสามรังนกแอ่นหอมมาลี
เกาะที่คานชวนให้กมลหมอง
ปีหน้ามาลีมีใหม่ให้ใช้จอง
คานอาจต้องร้างรังร้างดังคน
一年三百六十日，风刀霜剑严相逼。
明媚鲜妍能几时？一朝漂泊难寻觅。
หนึ่งปีมีสามร้อยหกสิบวัน
ลมฝนอันคมกริบกรีดปี้ป่น
ความแจ่มใสมีให้เห็นกี่หน
ลอยพ้นผ่านอันตรธานสุดหยุดยั้ง
花开易见落难寻，阶前闷死葬花人。
独倚花锄偷洒泪，洒上空枝见血痕。
มาลีบานชวนชมระทมร่วง
ทั้งปวงป่วงป่วนใจผู้เฝ้าฝัง
อิงจอบเพียงเดียวดายน้ำตาหลั่ง
รดกิ่งร้างดังเช่นคราบเลือดนอง
杜鹃无语正黄昏，荷锄归去掩重门。
青灯照壁人初睡，冷雨敲窗被未温。
ดุเหว่าเศร้าสิ้นเสียงคราสายัณห์
แบกจอบผันผายผ่านบานประตูสอง
เข้านอนทั้งผนังยังตะเกียงส่อง
ฝนหนาวต้องหน้าต่างห่มผ้าอ้างว้าง
怪奴底事倍伤神？半为怜春半恼春。
怜春忽至恼忽去，至又无言去不闻。
แปลกใจใยวันนี้เศร้าโศกศัลย์
กึ่งอาลัยวสันต์กึ่งขัดใจหมองหมาง
อาลัยยามเยือน ขัดใจยามลาร้าง
มาอย่างเงียบเชียบไปอย่างเงียบเหงา
昨宵庭外悲歌发，知是花魂与鸟魂。
花魂鸟魂总难留，鸟自无言花自羞。
ราตรีวานอุทยานโศกโศกี
ภูตมาลีปักษีครวญเพลงเศร้า
ภูตมาลีปักษียากรั้งเอา
ปักษีเจ้าสิ้นเสียงมาลีเจ้าเอียงอาย
愿奴胁下生双翼，随花飞到天尽头。
天尽头，何处有香丘？
ใคร่มีสองปีกโผผินดังปักษา
สุดขอบฟ้าตามมาลีดังใจหมาย
สุดขอบฟ้าสุดหล้านภาปลาย
หนใดหมายสุสานสุคนธา
未若锦囊收艳骨，一抔净土掩风流！
质本洁来还洁去，强于污淖陷渠沟。
มิสู้นำอัฐิใส่ถุงแพรนี้
กอบธุลีดินกลบสิ้นเสน่หา
บริสุทธิ์ยามไปดังเช่นยามมา
ดีกว่าทิ้งแปดเปื้อนในร่องคู
尔今死去侬收葬，未卜侬身何日丧？
侬今葬花人笑痴，他年葬侬知有谁？
มาลีเจ้าจากจรมีผู้ฝัง
ผู้ร่างรอภิณท์พังวันใดอยู่
ฝังมาลีเขาเย้ยหยันขันพธู
มิรู้ผู้ใดช่วยฝังร่างวันลา
试看春残花渐落，便是红颜老死时。
一朝春尽红颜老，花落人亡两不知！
มาลีทยอยร่วงดินสิ้นวสันต์
ร่างเปล่งปลั่งพลันแก่เฒ่าตามยถา
วสันต์สิ้นสคราญผ่านสู่ชรา
มาลีลาคนร้างมิต่างกัน
คลิปเพลง
葬花吟 - 童丽（新旧红楼梦版）Song of Burial of Flowers - Tong Li
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
