1. สังเกตคำว่า "ปล่อยวาง" ซึ่งเกิดจากการประสมคำว่า "ปล่อย" และคำว่า "วาง" ภาษาสากลทั่วโลก จะให้ความสำคัญกับคำที่อยู่ข้างหน้าเสมอ คำที่มาก่อน หากไม่ใช่ประธานของประโยค ก็จะต้องเป็นกิริยาหรือสกรรมกิริยาหลัก
2. นั่นแปลว่าหากคุณ "ยังไม่ยอมปล่อยมัน" คุณก็จะไม่สามารถ "วางมันลงได้" คุณต้องยอมที่จะปล่อยมันเสียก่อน หากจู่ๆ คุณนึกจะวางก็วางเลย แต่ใจยังไม่ยอมปล่อย นั่นแปลว่า คุณยังเข้าไม่ถึง "การปล่อยวาง"
3. คนเราทุกคนจึงควรเรียนรู้การปล่อย ก่อนการวาง คล้ายการนั่งสมาธิ เวลาคุณนั่งสมาธิ นั่นคือคุณกำลังต่อสู้กับการจิตใจที่ยังไม่ยอมวางโดยง่าย เดี๋ยวก็นิ่ง เดี๋ยวก็ฟุ้งซ่าน เดี๋ยวก็ปลง เดี๋ยวก็ง่วงเหงาหาวนอน น้ำตาไหล เดี๋ยวก็ปวดเมื่อยเนื้อตัว ไม่ต่างอะไรกับ "อิผีบ้า!!" จนเมื่อคุณปล่อยตามธรรมชาติ ไม่บังคับ ไม่ฝิน ง่วงก็หลับคาสมาธิไปเลย เท่านั่นแหละ "คุณจึงจะได้สัมผัสประสบการณ์บางอย่าง"
การปล่อย ก็คือการละทิ้งนั่นเอง ไม่ต่างกัน
แต่เมื่อละทิ้งได้แล้ว ก็ต้องค่อยๆวางมันลง
......................................
ค่อยๆ ยกระดับเข้าสู่วิปัสสนา
หรือคือการใคร่ครวญมองมันในมุมใหม่
เพื่อการแสวงหาหนทาง
แก้ไข ปรับปรุง เพื่อความสำเร็จ
หรือแม้แต่การเปลี่ยนเส้นทางการเดินใหม่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
