EP.6 (ตอนจบ) — เรื่องทั้งหมดนี้…มันคือการเรียนรู้ที่จะอยู่กับ “Toxic” อย่างไม่สูญเสียหัวใจของตัวเอง
เราเริ่มจากการตั้งคำถามกับคำว่า “ขี้เกียจ”
เราพูดถึงวันที่ใจว่างเปล่า จนไม่รู้จะขยับไปทางไหน
เราย้อนกลับมาดูความเศร้า ที่บางทีก็ไม่ได้ต้องการการแก้ แต่ต้องการแค่คนเข้าใจ
เรายอมรับว่าบางที…Toxic ที่เราเจอ อาจมาจากตัวเราเอง
และสุดท้าย—เราก็หาทางอยู่กับสิ่งที่เปลี่ยนไม่ได้ โดยที่ยังมีพื้นที่ปลอดภัยให้ใจตัวเอง
ทั้งหมดนี้…คือบทเรียนเรื่อง “ความ Toxic”
ไม่ใช่เพื่อให้เราหวาดกลัว
แต่เพื่อให้เรากล้ารู้เท่าทันมัน
และกล้าเลือกที่จะไม่ให้มันควบคุมชีวิต
เพราะในโลกที่บางครั้งก็เต็มไปด้วยความสับสน
การที่เรายังมองเห็นใจตัวเองได้ชัดเจนอยู่…
ก็คือสิ่งล้ำค่าที่สุดแล้ว
สุดท้ายแล้ว…
ต่อให้โลกนี้ยังมีสิ่งที่เราเปลี่ยนไม่ได้
แต่อย่างหนึ่งที่เราทำได้เสมอ คือ “ไม่ทิ้งใจตัวเอง”
เราอาจดูแลใครไม่ได้ตลอดเวลา
แต่เราดูแลใจตัวเองได้ทุกวัน
และนั่นอาจเป็นความกล้าหาญที่สุดแบบหนึ่งแล้ว—
ที่เรายังอ่อนโยนอยู่ได้…แม้ในที่ที่ไม่มีใครอ่อนโยนกับเราเลย
“ขี้เกียจ” ก็ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจ
“ความว่างเปล่า” ก็ไม่ใช่เรื่องผิด
“ความเศร้า” ก็ไม่จำเป็นต้องรีบหาย
“ความ Toxic” ก็ใช่ว่าต้องหนีได้ทุกครั้ง
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในใจเรานั้น…ไม่เคยผิดเลย
แค่เรามองเห็นมัน เข้าใจมัน
และยังเลือกที่จะอ่อนโยนกับตัวเองต่อไป
นั่นแหละ…คือการมีชีวิตอยู่จริง ๆ
และถ้าคุณยังอ่อนโยนได้
แม้ในวันที่ไม่มีใครอ่อนโยนกับคุณเลย
นั่นแหละ…คือความกล้าหาญในแบบของคุณแล้วจริง ๆ🫶🏻
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
