ในส่วนตัว เมื่อสมัยเด็ก ครูจะสอนแยกระหว่างคำว่า กตัญญู คือการคิดนึกระลึกรู้ถึงคุณความดีของผู้ที่ให้การช่วยเหลือเรา กตเวที คือการทดแทนบุญคุณของบุคคลผู้นั้น ซึ่งประโยคนี้จะเกิดขึ้นได้ด้วยการตระหนักรู้ในจิตใจของเราเท่านั้น หากเป็นการบังคับฝืนใจย่อมไม่เกิดความกตัญญู หรือเป็น กตเวที
แต่หากระลืกรู้ถึงบุญคุณ ด้วยความเตารพ อยู่ย่อมถิอว่า ยังมีกตัญญู แต่หากยังไม่สามารถทดแทนได้ ก็ยังไม่กตเวที เท่านั้นหรือหากแค่ให้เงินไว้ใช้ก็ถือว่านั้นเป็นส่วนน้อยนิดเท่านั้น ในทางที่ควรควรชักนำให้ใฝ่หาเข้าใจในธรรม รู้สิ่งถูกผิด สิ่งชอบชั่วดี มีใจสุขสงบ นั่นน่าจะเป็นทางที่เหมาะควรที่สุดหากเป็นไปได้
กับดักหรือไม่จึงขึ้นอยู่กับการตีความแล้วล่ะ ส่วนการทวงบุญคุญโดยการอ้างความกตัญญู มันก็แค่หนทางหนึ่งของการสนองความต้องการของผู้อ้าง ส่วนจะทำอย่างไรคิดอย่างไรก็แล้วแต่ความเหมาะสม หากสิ่งที่ขอมามันทำได้ก็ขอให้ทำด้วยสบายใจดีกว่านะ
ส่วนตัวผมโดนมาหมดแหละ ทั้งคำแช่งคำชมทั้งตัด ทั้งสารพัด ก็เคยมีน้อยใจ แต่จะแช่งจะด่าจะทวงยังไงทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ไม่โกรธ ไม่ทิ้ง และบังนึกเสียใจ้อยู่เสมอที่ทำได้เพียงเท่านั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
