เวลาที่เรายื่นมือช่วยเหลือใคร มักมีเสียงสะท้อนตามมาว่า “ให้ผิดคน” หรือ “เขาไม่ได้ลำบากจริง”
บางครั้งก็ทำให้เรารู้สึกลังเล สงสัยว่าเราควรช่วยหรือไม่ ?
สิ่งสำคัญคือ เราต้องใช้ทั้ง “ใจเมตตา” และ “ปัญญา” ควบคู่กัน
ถ้าเขามีความพยายาม แต่อยู่ในช่วงล้มลุกคลุกคลาน
การช่วยเหลือคือการเติมแรงให้เขาลุกขึ้นอีกครั้ง
แต่ถ้าเขาใช้ความสงสารเป็นเครื่องมือ หรือหวังพึ่งพาอย่างเดียวโดยไม่คิดเปลี่ยนแปลงตัวเอง การช่วยแบบไม่ไตร่ตรอง อาจยิ่งทำร้ายเขาทางอ้อม
อย่างไรก็ตาม ถ้าเราให้ไปด้วยเจตนาดี ไม่หวังสิ่งตอบแทน
การให้เช่นนั้นคือการฝึกใจให้ละความตระหนี่ในตนเอง
แม้เขาจะไม่ดีพอ แต่เราได้ฝึกจิตของเราเอง
แต่ถ้าใจยังลังเล ไม่แน่ใจ….
ลองเปลี่ยนจากการ “ให้ของ” เป็น “ให้โอกาส” เช่น แนะนำทางออก หรือให้กำลังใจ
เพราะบางครั้ง การ “ไม่ให้” อย่างมีสติ อาจเมตตากว่าการให้ที่ตามมาด้วยความรู้สึกติดค้าง….
ช่วยด้วยใจที่ใส่ปัญญา ไม่ใช่แค่ใจที่สะเทือน
.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
