Good รั(ลั)ก, พ่อนักบุญ
ในวันหนึ่ง ฉันได้เรียนรู้ความหน่วงหนักในอีกรูปแบบหนึ่ง
อือ ใช่ — มันคือรักที่ครอบครองไม่ได้
ในวันที่ได้ตกหลุมรัก ‘พ่อนักบุญ’ คนนั้น
พ่อนักบุญที่อ่อนโยน พร้อมแววตาเป็นประกาย
ไอสัมผัสที่อบอุ่นชวนฝัน
แต่กลับกันความอ่อนโยน เมตตานั้น
— ไม่ได้เป็นของฉันคนเดียว
เขาคือพ่อนักบุญ ที่อุทิศตนเองเพื่อคนอื่น — อีกมากมาย ความใจดีที่เราไม่อาจครอบครองไว้ได้ เพราะมันเป็นหน้าที่ที่เขาต้องเผื่อแผ่มันแก่ทุกคน
พ่อนักบุญ ที่ปลอบประโลมจิตวิญญาณอันเหนื่อยอ่อนของฉันด้วยความเข้าใจ
ชโลมจิตใจที่แห้งแล้งของฉันด้วยคำหวานอาบยาพิษ
ปัดเป่าความเงียบเหงาด้วยสัมผัสอุ่นจากฝ่ามือและริมฝีปากที่จรดทาบ
ความใจดีที่ทำให้ฉันละโมบโลภมากจนอยากครอบครองไว้เพียงผู้เดียว
แต่พ่อนักบุญคนนั้นไม่มีวันเป็นของใครได้
ณ ช่วงเวลาแห่งการสนทนา บทพูดลื่นหูชวนให้นึกไปถึงไหนต่อไหน — หากบทสนทนานี้ยืดยาวเรื่อยไปอีกสักสิบปียี่สิบปีก็คงจะดี
— หากที่ที่เรานั่งพูดคุยกันอยู่เป็นประเทศอื่นประเทศใดสักประเทศหนึ่งที่เรากำลังหยิบยกขึ้นมาพูดคุยกันก็คงจะดี
— หากค็อกเทลแก้วข้างหน้าเป็นรสชาติเดิม แต่วันเวลาที่เราดื่มกินมันด้วยกัน เป็นรอบที่ร้อยสองร้อยที่เรากลับมาสั่งก็คงจะดี
จินตนาการเรื่อยเปื่อยของคนบาปอย่างฉัน ไร้ค่า น่าเวทนา และไม่มีวันเป็นจริงได้อย่างที่ฉันรู้อยู่แก่ใจ
นับวันความใจดีที่ได้รับลดหลั่นลงไปตามกาลเวลา —พ่อนักบุญต้องเข้าช่วยเหลือเยียวยาคนที่ต้องการก่อนเสมอ
ชาวบ้านตาสีตาสาอย่างฉัน ที่อยู่ในกระท่อมร้างกลางทุ่งห่างไกลจากหมู่บ้านและตัวโบสถ์แสนงดงาม ก็ได้รับแค่เศษแค่เลยจากความใจดีเป็นลำดับสุดท้ายไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ฉัน —ในกระท่อมร้าง เพียงเฝ้ารอวันเวลาการมาถึงของพ่อนักบุญ ไปพลาง ๆ พร้อม ๆ กับการทำใจว่าทุกบทสนทนาอาจเป็นครั้งสุดท้ายได้เสมอ
คนบาปเช่นฉัน ไม่สมควรได้รับความใจดีใด ๆ มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
บทสนทนาและภาพจำมากมายวนซ้ำอยู่ในหัว — คนบาปเช่นฉันไม่อาจย่างกรายเข้าไปใกล้ชิดโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ได้
— ไม่อาจไปร้องขอเศษเหลือของความใจดีจากพ่อนักบุญได้
น่าแปลกที่มีชีวิตอยู่มาไม่น้อย และแม้จะเป็นชีวิตที่น่าเวทนาเพียงใด — แต่คนบาปเช่นนี้ก็ยังคิดเอาเองว่ามีศักดิ์ศรีและความทระนงในตนหลงเหลืออยู่บ้างอยู่เหมือนกัน
ทำได้เพียงประทังชีวิตไปวัน ๆ ด้วยเศษความใจดีที่เคยได้ และเฝ้านึกถึงมันอยู่อย่างนั้น — ในขณะที่พ่อนักบุญปฏิบัติหน้าที่ช่วยเหลือผู้อื่นอีกมากมาย
และคงหลงลืมคนบาปเช่นฉันไปจนหมดสิ้นแล้ว
ฉันไม่รู้เลยว่าครั้งสุดท้ายของความใจดีมันจะมาถึงเมื่อไร หรือความใจดีที่ฉันได้รับนั้นอาจจบลงไปแล้วก็ได้ — และครั้งสุดท้ายของมันก็คือครั้งล่าสุดที่ฉันไม่เคยมีโอกาสได้ล่วงรู้มาก่อนเลยว่ามันคือครั้งสุดท้าย
ฉัน คนบาป — คนโลภที่โหยหาและคอยตักตวงความใจดีจากพ่อนักบุญอย่างคุณครั้งแล้วครั้งเล่าก็คงไม่อาจเห็นแก่ตัวไปเฉียดใกล้ให้คุณลำบากใจได้อีก
ครั้งสุดท้ายจริง ๆ แล้วสินะ
ครั้งสุดท้ายที่ไม่ได้เอ่ยแม้คำลา
Good รักนะ พ่อนักบุญ
— พ่อนักบุญผู้แวะมาโปรดคนบาปเช่นฉัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
