12 พ.ค. เวลา 12:55 • ความคิดเห็น
“มนุษย์คนแรกเรียนรู้จากใคร ?”….
กับคำตอบที่อาจไม่จำเป็นต้องรู้
เคยไหม… อยู่ดี ๆ ก็มีคำถามแบบ “ลึกแต่ไกลตัว” ผุดขึ้นมาในหัว อย่างเช่น…
🌿 มนุษย์คนแรกของโลกเรียนรู้จากใคร ?
🌿 ใครสอนให้เขากินของที่ไม่ตาย ?
🌿 เลี่ยงของที่ไม่ควรกิน ?
🌿 เอาตัวรอดได้อย่างไร ?
ฟังดูน่าคิดใช่ไหมครับ…
คำถามแบบนี้แสนจะน่าสนใจ ชวนให้ใช้จินตนาการ
แต่พอลองถามกลับอีกที….
“แล้วคำตอบนั้น ทำให้ชีวิตเราทุกข์น้อยลงไหม ?”
พระพุทธเจ้าทรงถูกถามคำถามแนวนี้บ่อยมาก
🌿 โลกมีจุดเริ่มต้นตรงไหน ?
🌿 จักรวาลไม่มีที่สิ้นสุดใช่ไหม ?
🌿 พระอรหันต์ตายแล้วไปไหน ?
พระองค์ไม่ได้ปฏิเสธว่าคำถามเหล่านี้น่าสนใจ
แต่ทรงตรัสว่า… สิ่งเหล่านี้คือ “อวิชาสูตร”
คือความรู้ที่แม้จะลึกซึ้ง แต่ ไม่มีประโยชน์ต่อการพ้นทุกข์
“รู้ไปก็ไม่ทำให้ละกิเลส ไม่ทำให้หลุดพ้น ไม่ทำให้สงบเย็น”
เพราะสิ่งที่ควรสนใจกว่าคือ…
เราทุกข์อยู่ตรงนี้…. เดี๋ยวนี้…. หรือเปล่า ?
แทนที่จะถามเรื่องอดีตไกลโพ้นหรือจักรวาลที่ไม่มีขอบเขต
เราควรถามตัวเองว่า….
🌿 วันนี้เราเข้าใจความทุกข์ของตัวเองดีแค่ไหน ?
🌿 เราได้ฝึกวางใจท่ามกลางความโลภ ความโกรธ ความหลง หรือยัง ?
🌿 เรารู้จักหยุด รู้จักพอ รู้จักสติกับชีวิตบ้างไหม ?
รู้มากไม่เท่ารู้ว่า “อะไรควรรู้”
คำถามเรื่องมนุษย์คนแรก เหมือนการมองฟ้าแล้วเผลอลืมดิน
สนุกดี แต่ไม่ช่วยดับไฟในใจ
หรืออย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า….
“อย่าเสียเวลาไปนั่งนับปลายหญ้าว่ามีกี่ต้น
ในเมื่อไฟกำลังไหม้บ้านเราอยู่”
ชีวิตนี้สั้นเกินกว่าจะเอาเวลาหมดไปกับคำถามที่ไม่จำเป็น ใช้เวลาให้คุ้ม ด้วยการหาคำตอบที่เปลี่ยนชีวิตเราได้จริง
โฆษณา