5 วิธีเข้าใจความขี้เกียจของตัวเอง
1. ฟังเสียงในหัว… ไม่ใช่แค่เสียงหมอน
บางทีเราบอกว่า “ขี้เกียจ” แต่จริง ๆ คือเหนื่อยจนไม่อยากแม้แต่จะคิด
ลองแยกแยะระหว่าง “ขี้เกียจเพราะขี้เกียจ” กับ “ขี้เกียจเพราะหมดแรง”
เสียงในหัวมันบอกอยู่แล้ว แต่เราดันหลับไปก่อนจะฟังจบ
2. สำรวจว่ากำลังหลบอะไรอยู่รึเปล่า
ขี้เกียจไม่ใช่ตัวร้าย มันอาจเป็นยามเฝ้าประตูใจ
บางครั้งเรา “ไม่ทำ” เพราะกลัวจะทำได้ไม่ดี
หรือกลัวทำแล้วไม่มีใครเห็นค่า
ขี้เกียจก็เลยรับบทเป็นเกราะ ลวงโลกว่า “แค่ยังไม่ว่าง”
3. หยุดด่า แล้วลองถามดี ๆ
แทนที่จะบอกตัวเองว่า “ขี้เกียจจริง ๆ เลย!”
ลองเปลี่ยนเป็น “ตอนนี้เราอยากพัก หรือแค่ไม่อยากเริ่ม?”
แปลกดีนะ… แค่เปลี่ยนประโยค ความรู้สึกก็เบาลง
บางทีแค่ใจดีต่อตัวเอง ความขี้เกียจก็ใจอ่อน
4. มองความขี้เกียจเป็นเพื่อน ไม่ใช่ศัตรู
ความขี้เกียจบางทีมันไม่อยากขวางเรา… แต่มันอยากให้เราช้าลง
อยากให้เราหยุดวิ่งตามทุกอย่าง แล้วถามว่า “เราทำไปเพื่ออะไร?”
เพราะบางงาน เราไม่ได้ขี้เกียจทำ… แค่ใจไม่ได้อยากทำมันอีกต่อไปแล้ว
5. เปลี่ยนคำว่า “ต้องทำ” เป็น “อยากลอง”
แค่สลับคำ ชีวิตก็นุ่มขึ้น
“ต้องลุกแล้ว” → “ลองลุกดูสักหน่อย”
“ต้องทำการบ้าน” → “ลองหยิบมาดูสักแป๊บ”
ความขี้เกียจไม่ชอบแรงกดดัน… แต่ชอบการเริ่มแบบไม่จริงจัง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
