บทที่ 2: รสชาติที่ปลุกดวงดาว
วันเปิดร้านวันแรกของหยดฝันเงียบราวกับป่ากลางคืน ชาวบ้านในลานนาคุ้นเคยกับน้ำชา ใบเตยรสฝาดและกาแฟดำที่ขมจนคิ้วขมวด พวกเขามองชานมไข่มุกของอัยย์ด้วยสายตาระแวงราวกับมันเป็นยาพิษจากดินแดนแปลกหน้า
“เด็กสาวจะไปทำอะไรได้?” คุณลุงขายข้าวเหนียวพูดขณะเดินผ่าน
อัยย์ยิ้มทั้งที่หัวใจเต้นแรงด้วยความกลัว เธอยืนหลังเคาน์เตอร์ไม้ที่ขัดเงาจนสะท้อนแสงตะเกียง แจกชานมไข่มุกฟรีให้ทุกคนที่เดินผ่าน แต่หลายคนแค่รับแก้วแล้วโยนทิ้งลงถังขยะโดยไม่ลองชิม
คืนนั้น อัยย์นั่งมองร้านที่ว่างเปล่า แสงจากตะเกียงน้ำมันเก่าส่องเงาของเธอบนผนัง น้ำตาไหลลงแก้มราวกับฝนแรกของฤดู เธอรู้สึกเหมือนความฝันของเธอกำลังถูกกลืนโดยความเงียบ แต่แทนที่จะยอมแพ้ เธอจุดไฟในใจด้วยความดื้อรั้น เธอชงชานมไข่มุกสูตรใหม่ที่ชื่อ “หยดแห่งความกล้า” ชาดำเข้มข้นผสมน้ำผึ้งป่าและกลิ่นลาเวนเดอร์ที่หอมราวกับทุ่งดอกไม้ยามค่ำ เธอดื่มมันและสัญญากับตัวเองว่า
“พรุ่งนี้ ดวงดาวจะสว่างกว่านี้”
เช้าวันรุ่งขึ้น เด็กหนุ่มชื่อ กานต์ เดินเข้ามาในร้านด้วยสีหน้าหมองหม่นราวกับเมฆฝน เขาเป็นนักดนตรีที่มีพรสวรรค์แต่ถูกครอบครัวบังคับให้ทิ้งกีตาร์เพื่อไปทำงานในโรงงานที่เต็มไปด้วยควันและความสิ้นหวัง อัยย์มองเห็นแสงริบหรี่ในดวงตาของเขา เธอชงชานมไข่มุกสูตรพิเศษชาเขียวมัทฉะสีมรกตผสมน้ำผึ้งป่าหวานฉ่ำและไข่มุกหนึบที่ทำจากมันสำปะหลังท้องถิ่น เธอยื่นแก้วให้เขาด้วยรอยยิ้มที่สว่างราวแสงแดด
“แก้วนี้ชื่อ ‘ฝันที่ลอยได้’ ลองจิบแล้วนึกถึงวันที่นายรู้สึกเหมือนบินได้สิ”
กานต์จิบเครื่องดื่มและหลับตาลง ใบหน้าของเขาคลายความตึงเครียดราวกับเมฆฝนสลายตัว เขายิ้มกว้างจนตาหยีและเล่าว่าเขานึกถึงวันที่เขาแต่งเพลงแรก วันที่เขาเชื่อว่าเขาจะเป็นศิลปินที่ทำให้โลกเต้นตามจังหวะ อัยย์นั่งลงข้างเขาและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นราวกับคาถา
“ถ้าความฝันนั้นยังทำให้ใจนายสั่นสะเทือน ก็อย่าปล่อยให้มันดับ”
คำพูดนั้นเหมือนสายฟ้าฟาด กานต์เดินออกจากร้านด้วยแววตาที่ลุกโชน เขากลับบ้าน คว้ากีตาร์เก่าที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน และเริ่มฝึกซ้อมราวกับโลกทั้งใบรอฟังเพลงของเขา
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา กานต์กลับมาที่ร้านพร้อมข่าวดี เขาได้แสดงในงานเลี้ยงหมู่บ้านและทำให้ทุกคนตะลึงด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะราวกับสายลม เขากอดอัยย์และบอกว่า
“แก้วชานมของเธอเหมือนคาถา มันปลุกดวงดาวในใจฉัน”
ข่าวลือเกี่ยวกับร้านหยดฝันเริ่มแพร่กระจายราวไฟป่า ชาวบ้านที่เคยเยาะเย้ยเริ่มแวะมาลอง และทุกคนที่จิบเครื่องดื่มของอัยย์รู้สึกเหมือนถูกสะกดด้วยเวทมนตร์ คุณป้าขายผักเริ่มวาดภาพสีน้ำที่ระเบิดด้วยสีสันราวกับฤดูใบไม้ผลิ เด็กสาวขี้อายกล้าสารภาพรักด้วยจดหมายที่เขียนด้วยหมึกสีม่วง และชายหนุ่มที่เคยกลัวการเปลี่ยนแปลงตัดสินใจลาออกจากงานที่เขาเกลียดเพื่อเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของฝัน
พิกัด หนังสือสร้างแรงบันดาลใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
