“เลี้ยงปลากัดให้ดี ต้องรู้ธรรม
เลี้ยงใจให้สงบ ต้องรู้ทันธรรมชาติของจิต”
“เลี้ยงปลากัดให้ดี ต้องรู้ธรรม
เลี้ยงใจให้สงบ ต้องรู้ทันธรรมชาติของจิต”
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า
“ผู้รู้จักดูแลชีวิตอื่นด้วยเมตตา ย่อมอบอุ่นด้วยธรรมทั้งปวง”
(ขุททกนิกาย, ธัมมปทัฏฐกถา)
เลี้ยงปลากัด…อาจดูเป็นเรื่องเล็ก
แต่มันคือการฝึกจิตให้ละเอียด
ฝึกใจให้รู้จัก “ดูแลโดยไม่ครอบครอง”
“ห่วงใยโดยไม่เผลอยึดมั่น”
ธรรมะจากการเลี้ยงปลากัดมีอยู่มากมาย เช่น
1.ความอดทน:ปลากัดต้องแยกขังเพาะทีละตัว ต้องรอวันให้พ่อแม่ปลาพร้อมเหมือนใจเราจะรีบร้อนก็ไม่ได้ทุกอย่างต้องมีจังหวะของมัน
2.ความใส่ใจ:น้ำต้องสะอาด อุณหภูมิต้องเหมาะ อาหารต้องพอดี
ถ้าใจเราใส่ใจชีวิตเล็ก ๆ นี้ได้เราก็จะฝึก “ใจละเอียด” ไปในตัว
3.การไม่ยึดติด:บางตัวเกิดมาไม่สวย บางตัวไม่รอด
แต่เราก็ต้องวางใจให้เป็นเหมือนธรรมชาติของชีวิต ที่บางครั้งก็ไม่เป็นดังหวัง
4.ความเมตตา:แม้เป็นเพียงปลาก็รู้สึกได้ใจที่เลี้ยงด้วยเมตตา
เลี้ยงปลากัดไม่ใช่แค่การผลิต “ปลา”
แต่คือการบ่มเพาะ “ใจ” ให้ละมุน ละเอียด และนิ่งสงบมากขึ้น
ใครที่เคยเครียด ลองมานั่งดูปลากัดว่ายน้ำช้า ๆ
จะพบว่า…แค่เราหยุดพูด หยุดคิด หยุดเร่ง
เราก็เริ่ม “ฟังเสียงข้างใน” ได้ชัดขึ้นแล้ว
ปลากัดไม่ได้ดุร้าย…แต่มันป้องกันตนเอง
ใจเราก็เช่นกัน บางครั้งที่ดูแข็ง
ก็เพราะเคยเจ็บมาก่อน
เมตตาตัวเองบ้าง
ให้อภัยตัวเองบ้าง
และเลี้ยงดูหัวใจให้เหมือนเลี้ยงปลากัด — ด้วยความรักที่พอดี
— นักสื่อธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
