ว่าด้วยวิชาไร้กระบวนท่า
ในหมู่ผู้อ่านนิยายกำลังภายในของกิมย้ง เมื่อไหร่ก็ตามที่กล่าวถึงวิชากระบี่ที่ไร้กระบวนท่า วิชาที่ดีดออกมาเพื่อถกกันมักจะต้องมีสองวิชานี้อยู่ด้วยเสมอ นั่นคือ กระบี่ไท้เก็ก กับเก้ากระบี่เดียวดาย ความที่มันไร้กระบวนท่าเหมือนกัน จึงทำให้สองวิชานี้ คล้ายกันมากๆ
ว่ากันที่กระบี่ไท้เก็กก่อน ข้าพเจ้าจำได้ว่าตอนเตียซัมฮงถ่ายทอดกระบี่ไท้เก็กให้บ่อกี้ แทบไม่มีเคล็ดวิชาอะไรจะบอกแก่บ่อกี้เลย เตียซัมฮงทำเพียงร่ายรำกระบี่ให้ดูเท่านั้น มันเป็นเหมือนการสอนวิธีใช้เซ้นส์หรือวิธีการรับรู้สภาพรอบตัวโดยมีกระบี่เป็นเรดาห์ กระบี่ไท้เก็กจึงไม่สนใจเรื่องจุดอ่อนหรือจุดแข็ง คงให้ความสำคัญเพียงการตอบโต้แรงปะทะโดยใช้ประโยชน์จากแรงปะทะนั้นให้ได้มากที่สุด
และด้วยความที่การสอนกระบี่ไท้เก็กไร้คำอธิบาย ข้าพเจ้าจึงเชื่อว่ากระบี่ไท้เก็กเรียนยากกว่าหมัดไ้ท้เก็กเพราะผู้ถ่ายทอดแทบจะไม่สามารถถ่ายทอดเป็นคำพูดออกมาได้ ในขณะที่การเรียนหมัดไท้เก็กยังมีการกล่าวถึงหลักการหรือคำอธิบายอยู่บ้าง
ส่วนเก้ากระบี่เดียวดาย คนฝึกต้องทฤษฎีแน่น หลักการวิชาเก้ากระบี่ฯ จึงยาวเหยียดถึง 3,000 คำ หัวใจเก้ากระบี่ฯ อยู่ที่การหาจุดอ่อนที่สมบูรณ์แบบ ไม่ใช่การสร้างกระบวนท่าที่สมบูรณ์แบบ ที่สำคัญ การฝึกเก้ากระบี่เดียวดายไม่ใช่การฝึกใช้เซ้นส์แต่ฝึกการอ่านทาง สารพัดทฤษฎีทั้งหลายที่ท่องจำไว้ก็เพื่อเอามาใช้ในการอ่านทางทั้งนั้น ดังนั้น เก้ากระบี่ฯ จึงอ่านทางได้ลึก และซับซ้อนจนสามารถสยบคู่ต่อสู้ที่เร็วกว่าได้
มองในแง่หลักการ ทั้งสองวิชาเหมือนอยู่ในภาวะไร้กระบวนท่าทั้งคู่ แต่ในรายละเอียดก็ยังมีหลักการที่ต่างกันเล็กน้อย นั่นคือ ฝ่ายหนึ่งเน้นทำลายแรงปะทะ เหมือนปล่อยแรงน้ำลงสู่ทะเล แรงปะทะย่อมสูญหายสลายไป และกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน ส่วนอีกฝ่ายเน้นทำลายกระบวนท่า เหมือนเอาดินมาถมทางน้ำ เพราะธาตุน้ำย่อมแพ้ทางธาตุดินตามหลักหยินหยาง
หากดูจากผลการประลองระหว่างชงฮือเต้าหยินกับเหล็งฮู้ชง ข้าพเจาไม่คิดว่าหลักการเก้ากระบี่ฯ จะเหนือกว่ากระบี่ไท้เก็กแบบแพ้ทางกัน เพียงแต่ผลการประลองบ่งชี้ว่าชงฮือเต้าหยินพ่ายแพ้ความใจถึงของเหล็งฮู้ชง แต่ในหลักการทั้งสองสำนักมันลึกซึ้งทั้งคู่ จนไม่สามารถยึดถือการประลองคู่นี้เป็นตัวตัดสินความเหนือกว่าของเคล็ดวิชาได้
เมื่อถอดหลักการทั้งสองวิชาเป็นแนวทางการดำเนินชีวิต ข้าพเจ้ามองกระบี่ไท้เก็กเป็นเหมือนการปกครองที่มีศิลปะ สามารถปกครองโดยไม่ปกครอง กลมกลืนเป็นหนึ่งจนราษฎรไม่สามารถสัมผัสถึงการใช้อำนาจ ในขณะที่เก้ากระบี่เดียวดายคงเป็นเหมือนยอดยุทธพิชัยสงครามที่เอาชนะกลศึกได้ทุกรูปแบบ เพราะอ่านขาดในทุกแผนยุทธศาสตร์ได้
หนึ่งนั้นใช้ความยืดหยุ่นกลืนแรงปะทะ อีกหนึ่งใช้การสร้างเงื่อนไขเพื่อให้อีกฝ่ายเผยจุดอ่อน สองอย่างนี้รวมกันจึงกลายเป็นสุดยอดยุทธศาสตร์ หากไปถามยอดผู้นำไม่ว่ายุคสมัยใด ก็ต้องกล่าวว่าทั้งสองสิ่งล้วนสำคัญทั้งคู่ แต่น่าแปลกที่ชนชาวยุทธ์กลับให้ความสำคัญกับเพลงกระบี่ปราบมารมากกว่า ทั้งที่มันเป็นวิชาที่อันตรายต่อผู้ฝึก หรือแท้จริงแล้ว การใช้อำนาจที่เข้มข้น เด็ดขาด รวดเร็วและเบ็ดเสร็จ มักเป็นที่นิยมกว่าการปกครองที่มีศิลปะและยุทธพิชัยสงครามที่ลึกซึ้ง มาตลอด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
