“เลี้ยงลูกปลาอย่างมีเมตตา
เฝ้าดูการเติบโตด้วยใจที่วางเฉย”
“เลี้ยงลูกปลาอย่างมีเมตตา
เฝ้าดูการเติบโตด้วยใจที่วางเฉย”
เมื่อเราขายปลาได้บ้างแล้ว
วันนี้ขอพาใจย้อนกลับมาที่…
“การเฝ้าดูลูกปลาโตขึ้น”
มันไม่ใช่แค่เรื่องของ “การให้อาหาร”
แต่มันคือกระบวนการ ฝึกใจให้ยอมรับธรรมชาติของชีวิต
ลูกปลาบางตัวโตเร็ว
บางตัวโตช้า
บางตัวตายกลางทาง
บางตัวโดนกัด
ทั้งหมดนี้…ไม่ต่างจาก “ชีวิตจริงของคน”
ใครบางคนสำเร็จเร็ว
ใครบางคนต้องใช้เวลา
บางคนไม่ถึงฝั่งฝัน
บางคนเจออุปสรรคใหญ่ในใจตัวเอง
เราทำได้แค่…เฝ้าดูอย่างไม่ยึดติด
แต่ไม่ทอดทิ้ง
“อาหารใจ” สำหรับลูกปลา
เราป้อนอาร์ทีเมีย…เพราะอยากให้เขาโต
แต่เคยไหม…ที่ใจเราหิวเองจนลืมให้อาหารที่ถูกต้อง?
ธรรมะสอนว่า
“เราเลี้ยงสิ่งใด ใจเราก็เป็นแบบนั้น”
ถ้าเลี้ยงลูกปลาด้วยใจร้อน
เราจะใจร้อนไปกับทุกสิ่ง
ถ้าเลี้ยงลูกปลาด้วยใจนิ่ง
เราจะมีความสุข แม้เขาจะโตช้ากว่าที่หวัง
การแยกปลาแรง-ปลาอ่อน
ปลาเก่งอาจรังแกปลาอ่อน
เราต้องคอยสังเกต แยกออกจากกัน
นี่คือ “บทฝึกของผู้ดูแลชีวิต”
เราไม่ได้แค่เลือกปลาที่ดี
แต่เรากำลังฝึก “สายตาที่มองเห็นความทุกข์เล็ก ๆ”
แม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่
แต่ถ้าเรานิ่งเฉย…ก็อาจพาไปสู่ความสูญเสีย
ใจนักสื่อธรรม จึงไม่ละเลยแม้แต่ความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในตู้ปลา
สุดท้าย…
ลูกปลาบางตัว โตเร็วกว่าเพื่อน
ถึงจุดหนึ่ง เราต้องแยกเขาออก
ไม่ใช่เพราะไม่รัก
แต่เพราะเรา “เข้าใจ”
ว่าเขาพร้อมแล้วที่จะเผชิญโลกใบใหม่
โดยไม่พึ่งพาเราอีกต่อไป
นี่คือบทเรียนสำคัญของทุกผู้เป็น “พ่อแม่ ผู้เลี้ยง หรือผู้ฝึกจิต”
“เราเฝ้าอย่างใกล้ แต่ไม่ยึดไว้แน่น”
เพราะรู้ว่า…ทุกชีวิตล้วนต้องเติบโตไปตามกรรมของตน
ขอให้ทุกชีวิตในตู้ปลา
และทุกความหวังในใจคุณ
เติบโตอย่างมีธรรม นุ่มนวล และมั่นคง
— นักสื่อธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
