" รอยมือพ่อบนผนัง "
พ่อของผมอายุมากแล้ว และต้องเกาะกำแพงเวลาเดิน เพื่อพยุงตัว ทำให้ผนังที่พ่อจับ มีรอยนิ้วมือ
ภรรยาของผมมองเห็น ก็มักจะบ่นว่าผนังดูสกปรก ยิ่งตอนที่พ่อปวดหัว พ่อทาน้ำมันนวดบนศีรษะ ก็จะมีคราบน้ำมันติดมือ แล้วไปติดผนังเวลาเดิน
ภรรยาผมยิ่งอารมณ์เสีย เธอขึ้นเสียงใส่พ่อของผม บอกว่า อย่าแตะกำแพงได้มั๊ย.. มันเลอะไปหมดแล้ว
พ่อนิ่งเงียบ! ผมเองรู้สึกไม่ดี นั่นก็เมีย..นี่ก็พ่อ แต่ผมไม่คิดจะกล่าวโทษพ่อเลย
หลังจากนั้น พ่อก็ไม่จับกำแพงเพื่อพยุงตัวเวลาเดิน แล้ววันหนึ่ง.. พ่อก็ล้มลง !!
พ่อล้มป่วยตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน ผมรู้สึกผิดมาก.. เราปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร พ่อล้มเพราะไม่มีหลักยึดเกาะ !!
ต่อมา.. เราจะทาสีบ้านใหม่ ลูกชายของผม ซึ่งเป็นหลานรักของปู่ และลูกผมก็ติดคุณปู่มาก ลูกไม่ยอมให้ช่างทาสีลบรอยนิ้วมือของพ่อผมออก หรือทาสีกลบบริเวณนั้น
ช่างทาสีบอก จะไม่ลบรอยฝ่ามือออกจากผนัง แต่จะวาดลวดลายรอบๆ ให้อย่างสวยงาม ช่างทาสีเขาเก่งและมีความคิดสร้างสรรค์มาก
หลังจากทาสีเสร็จ ลายมือของพ่อผม ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านของเรา และทุกคนที่มาเยี่ยมบ้านก็ชื่นชมการออกแบบที่เป็นเอกลักษณ์นี้ แถมยังเป็นร่องรอยของเจ้าของบ้านเดิม
เมื่อเวลาผ่านไป ผมอายุมากขึ้น.. มากจนต้องเกาะฝาผนังเพื่อพยุงตัวช่วยเดิน
วันหนึ่งขณะเดิน จู่ๆ ผมก็นึกถึงคำพูดที่พ่อเคยโดนเอ็ด “อย่าแตะกำแพงเวลาเดิน!” แล้วผมพยายามเดิน โดยไม่เกาะ ไม่ได้รับความช่วยเหลือใดๆ
พอลูกชายผมเห็นดังนั้น เขาก็เข้ามาหาผมทันที แล้วบอกให้ผมเกาะกำแพงไว้สิ เพราะเขากลัวว่าผมจะล้ม เหมือนปู่ !
ลูกสาวคนโตของผม ก้าวมายืนข้างหน้า และให้ผมวางมือบนไหล่ของเธอ .. "จับไหล่หนู ๆ"
น้ำตาผมไหล เงียบๆ .. ถ้าผมได้ทำแบบนี้กับพ่อ เหมือนที่ลูกทำให้ผม พูดกับผม พ่อก็คงยังอยู่ ..
หลายปีต่อมา .. หลานสาว ช่วยพยุงผมเดินด้วยกันในห้องนั่งเล่น แล้วให้ผมนั่งบนโซฟา เธอหยิบภาพที่เธอวาดออกมาให้ผมดู
ครูของหลาน ชื่นชมภาพวาดของเธอ พอเข้าใจความหมายของภาพวาด ครูให้คะแนนภาพวาดนี้สูงมาก
ภาพวาดของหลานคือ "รอยมือของพ่อผม.. บนผนัง"
มีความเห็นของอาจารย์ :
“ครูหวังว่า นักเรียนทุกๆคน จะรักผู้ใหญ่ในบ้านเหมือนกัน”
.
ผมกลับไปที่ห้องนั้น และเริ่มร้องไห้ต่อหน้าผนังที่มีรอยมือพ่อ ประหนึ่งจะขออภัยจากพ่อ ที่เสียชีวิตไปแล้ว ..
วันหนึ่ง เราในฐานะเด็กก็จะโตขึ้น เมื่อเราโตขึ้น.. อย่าลืมดูแลพ่อแม่ อย่างอ่อนโยน และด้วยความรัก ความห่วงใย เมื่อพวกเขาอายุมากขึ้น และสอนลูกๆ ของเราเช่นนี้ด้วย
cr. เจ้าของเรื่องเล่า
-------------
ปล. เป็นเรื่องเล่าที่กินใจมาก ที่นอนของผมก็ติดกับผนังห้องซึ่งไม่มีที่ยึด ครั้งหนึ่งผมลุกขึ้นเกาะผนังแล้วลื่นล้มลงหัวฟาดพื้น ถูกนำส่งแผนกฉุกเฉินที่ รพ.จุฬาฯ โชคดีที่ CT scan แล้วไม่เป็นอะไร
หลังจากนั้น ผมจึงไปหาช่างมาทำที่เกาะยึดตรงผนังที่ผมชอบเกาะเป็นประจำ ตั้งแต่นั้นมาผมก็มั่นใจเวลาลุกขึ้นว่าจะไม่มีวันหกล้มแล้ว
ที่ห้องน้ำก็ทำเหมือนกัน รวมทั้งที่พื้นห้องน้ำก็วางแผ่นกันลื่นไว้ด้วย ผู้อาวุโสเอาใจใส่เรื่องนี้กันเถอะครับ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
