16 พ.ค. เวลา 07:56 • ไลฟ์สไตล์

ผู้คนต่างสงสัยว่าทำไม

ถึงเกิดสงครามที่มีความ
หมายถึงการหยิบยื่น
ความเจ็บปวดทางกาย
เจ็บช้ำทางใจแสนสาหัส
ต่อผู้คนมากมาย
มีแต่คำว่าการรักษาสันติ
สันติภาพแต่กลางสนามรบ
กระสุนปืนยุทโธปกรณ์
ถาโถมกันอย่างใส่อารมณ์
ล้างทำลายกระหน่ำเข้าไป
ไม่เห็นมีใครสักคน
ที่หยุดกระสุนที่
โปรยปรายออกไปตรงหน้า
ได้สักคน
หากทั้งสองฝ่าย
มีแต่คนถืออาวุธ
ไหนเลยจะมีมือที่ไหน
ยื่นดอกไม้หอมสวยให้กัน
คนด้วยกันต่างเป้าหมายคิด
ผลปรโยชน์ทำให้
อาวุธร้ายกระจาย
เป็นห่าฝนเหมือน
ดั่งดาวตก
กระสุนฝนดาวตกฝุ่นควันกระจาย
คำอธิฐานที่น่าเห็นใจ
ที่สุดคือคำร้องขอที่อยู่
ในใจของทหารให้ฝน
อาวุธดาวตกนั้นกลาย
เป็นดอกไม้ให้โลกสงบ
สุขโดยเร็ว เพราะนักรบ
ก่ะเป็นคนๆนึงที่มีคน
ที่รักรอคอยเขาอยู่อย่าง
ใจจดใจจ่อเช่นกัน
เมื่อไหร่จะจบกันซะทีเนาะ
เชื่อเถอะว่า
ถ้าเรากอดกันทั่วโลก
ด้วยความรักเอื้ออาทร
พลังงานความเหน็ดเหนื่อย
ดอกไม้ไม่ได้มอบให้กันแต่เป็นดอกไม้หลังปิดฉากสงคราม
จะน้อยกว่าการใช้พลังงาน
ในการสงครามมหาศาล
แต่มีพละกำลังสร้างสรรค์
มากกว่าการทำลายล้าง
ประเมินค่าไม่ได้จริงๆ
เราไม่ได้รบเราไม่ได้ร่วม
ไปรบแต่แค่เราฟังข่าวคน
รึใครต่อใครรบกันแค่นั้น
ก็อดคิดไม่ได้ว่าทุกอย่าง
มาจากผลประโยชน์ของ
ใครของเราของเขาของ
ชนชาติที่ต่างกันซะทุกที
โฆษณา