16 พ.ค. เวลา 12:08 • ปรัชญา

“ปลากัดใหม่ กับ ใจที่ต้องเก่า”

(เก่า = เก๋า = เข้าใจมากขึ้น)
ได้ปลามาใหม่…หลายคนตื่นเต้น
บางคนคิดถึงกำไร
บางคนวาดฝันถึงสีสันสวยงามในอนาคต
แต่สำหรับนักสื่อธรรมอย่างเรา…
เรามองลึกไปกว่านั้น
ลูกปลาแต่ละตัว
ล้วนมี “กรรมเก่า” ของตัวเอง
บางตัวนิ่ง
บางตัวตื่นตกใจง่าย
บางตัวแข็งแรงเกินหน้าเกินตา
บางตัวอ่อนแอแต่มีแวว
นี่คือสัจธรรมอย่างหนึ่ง…
แม้จะเลี้ยงในบ่อเดียวกัน
แต่ผลลัพธ์ไม่เคยเหมือนกัน
เหมือนมนุษย์…
เราทุกคนเกิดในโลกเดียวกัน
แต่แต่ละคนก็มี
• พื้นฐานต่างกัน
• โอกาสต่างกัน
• กรรมเบื้องหลังไม่เท่ากัน
ใครเข้าใจธรรมข้อนี้
จะไม่รีบตัดสินใคร…และไม่รีบตัดสินปลาตัวใด
เมตตา…แต่ไม่ประมาท
การได้ปลากัดใหม่
เหมือนเราได้ “อีกโอกาสหนึ่ง”
ในการฝึกใจให้ละเอียดกว่าเดิม
ใจเราต้องเมตตา…
แต่ก็ต้องไม่ประมาทในการดูแล
เพราะสิ่งมีชีวิตคือ “ภาระที่เรารับไว้ด้วยศรัทธา”
ใจที่ดี…ดีกว่าอุปกรณ์ที่แพง
เราจะมีตู้ดี แอร์ดี อาหารดี
แต่มันจะไม่ยั่งยืน
ถ้าใจเราไม่มี “สติ-สัมปชัญญะ”
ในการเฝ้าดู การเรียนรู้ และการอดทน
ใจที่ดี จะเปลี่ยนลูกปลาธรรมดา
ให้กลายเป็นสุดยอดนักสู้
ใจที่ดี จะเปลี่ยนพ่อค้าธรรมดา
ให้กลายเป็นนักสื่อธรรมโดยไม่รู้ตัว
สุดท้าย…ขอฝากคำสอนหนึ่งของพระพุทธเจ้า
“ธรรมทั้งหลายทั้งปวง มีใจเป็นหัวหน้า”
วันนี้คุณได้ปลามาใหม่
แต่คำถามคือ…
ใจคุณ “ใหม่ขึ้น” ด้วยหรือยัง?
ใจคุณ “แก่กล้าขึ้น” หรือยัง?
ใจคุณ “วางเฉยมากขึ้น” หรือ “คาดหวังมากขึ้น”?
ตอบคำถามนี้กับตัวเองให้ได้
แล้วคุณจะเลี้ยงได้มากกว่าแค่ “ปลากัด”
แต่เลี้ยงได้แม้แต่ “ปัญญา” ในใจตัวเอง
— นักสื่อธรรม
โฆษณา