นิทานธรรมะเรื่อง: เจ้ากบกับแอ่งน้ำสุดท้าย
กาลครั้งหนึ่ง ณ ป่าลึกอันเขียวชอุ่ม มีแอ่งน้ำน้อยใสเย็นตั้งอยู่ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ ที่นั่นอาศัยกบน้อยนามว่า “นุ่ม” ซึ่งใช้ชีวิตอย่างรื่นรมย์ในสายน้ำเย็นเฉียบ มีมิตรสหายสัตว์ป่าคอยพูดคุยเล่นหัว กินอยู่สำราญในทุกค่ำวัน
กบนุ่มรักแอ่งน้ำนี้ดั่งบ้านของตน ไม่เคยคิดจะไปไหน มันเชื่อว่า ที่นี่คือที่ดีที่สุด และจะอยู่เช่นนี้ไปตราบนานเท่านาน
วันหนึ่ง…ฤดูแล้งก็มาเยือน แสงแดดแผดเผา สายลมร้อนพัดแรง ต้นไม้เริ่มเหี่ยวเฉา และสายน้ำก็ลดระดับลงทุกวัน
นกเอี้ยงตัวหนึ่งบินลงมาเยี่ยม มันเห็นน้ำลดฮวบจึงเอ่ยเตือนด้วยความห่วงใย
“เจ้ากบนุ่ม พวกเรากำลังย้ายไปอยู่ที่ใหม่ที่มีน้ำอุดม เจ้าอยากไปด้วยกันไหม?”
เจ้ากบกลับส่ายหน้า แล้วยิ้มอย่างมั่นใจ
“ไม่เป็นไร ข้าอยู่ที่นี่มาตลอด มันคือบ้านของข้า ข้าเชื่อว่าน้ำจะกลับมาเอง”
วันคืนล่วงเลย แอ่งน้ำเริ่มแห้งเหือด เหลือเพียงตมเหนียว ๆ ที่เหน็บหนาวและเดียวดาย เพื่อนฝูงพากันจากไปหมด เหลือเพียงความเงียบและความหิวโหย
กบนุ่มเริ่มเสียใจ มันคิดถึงคำพูดของนกเอี้ยง คิดถึงวันวานที่มีน้ำเย็นฉ่ำ คิดถึงเสียงหัวเราะของเพื่อน ๆ
แล้ววันหนึ่ง...กบแก่ตัวหนึ่งกระโดดผ่านมา มันมองเจ้ากบที่นอนซมอยู่กลางตมด้วยความเวทนา ก่อนกล่าวว่า
“เจ้าหนูน้อยเอ๋ย...ชีวิตก็เหมือนแอ่งน้ำ หากยึดติด ไม่รู้จักปรับตัว ไม่รับฟังคำตักเตือน วันหนึ่ง...ก็ย่อมแห้งเหือดไปเอง”
ถ้อยคำเหล่านั้นเสมือนระฆังเตือนสติ เจ้ากบนุ่มน้ำตาคลอเบ้า มันเข้าใจแล้วว่า
“ความประมาท” คือสิ่งที่พรากทุกอย่างไปจากชีวิต
มันจึงรวบรวมเรี่ยวแรงสุดท้าย กระโดดตามกบแก่มุ่งสู่แหล่งน้ำใหม่ และตั้งใจว่า...
ต่อจากนี้ จะไม่ยึดติดกับสิ่งใด และจะไม่ประมาทอีกต่อไป
---
คติธรรม:
> “ผู้ใดประมาท ย่อมถึงความพินาศ ดั่งแอ่งน้ำที่ถูกแดดเผาจนแห้งเหือด
ผู้ใดไม่ประมาท เปรียบดังสายน้ำที่ไหลเรื่อย ไม่ขาดตอน ย่อมนำพาชีวิตสู่ความร่มเย็น”
#ธรรมะ #คติธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
