เรื่องสั้น : ดราม่าสะท้อนสังคม
ชื่อเรื่อง: อสรพิษเฒ่า
อายุที่มากไม่เคยเป็นเครื่องรับประกันความดีของใครบางคนได้ และในกรณีของ “แม่คำเพ็ง” นั้น ยิ่งเป็นเครื่องยืนยันชัดว่า ความแก่ชรา ไม่ได้ทำให้จิตใจของคนสะอาดขึ้นแม้แต่น้อย
แม่คำเพ็งในวัยเจ็ดสิบกว่า เป็นหญิงชราที่ใคร ๆ ต่างเกรงใจเพราะคำว่า “ผู้ใหญ่” แต่เบื้องหลังแววตาที่เย็นชาและเสียงพร่าต่ำที่เอื้อนเอ่ยธรรมะอย่างคล่องปาก คืออดีตหญิงสาวที่เคยเหยียบย่ำคนมาไม่น้อย
สมัยยังสาว แม่คำเพ็งเป็นหญิงงามผู้มีเสน่ห์แต่เต็มไปด้วยความละโมบ นางใช้ความงามล่อลวงผู้ชายมากหน้าหลายตาเพื่อเอาทรัพย์สิน แลกกับการแต่งงานหรือการร่วมหลับนอน โดยไม่สนว่าจะเป็นผัวใคร หรือพ่อของใคร ทั้งหมู่บ้านรู้ซึ้งถึงนิสัยของนาง แต่ไม่มีใครกล้าพูด เพราะคนชั่วที่มีเงิน ย่อมมีอำนาจตามมา
เมื่อนางแต่งกับ “พ่อคำดี” ชายผู้ซื่อสัตย์และร่ำรวยในเวลานั้น คนทั้งหมู่บ้านต่างคิดว่านางจะหยุดอยู่กับคนดีได้ แต่เปล่าเลย... แม่คำเพ็งยังคงยักยอกเงิน ทะเลาะ ด่าทอ และทำร้ายสามีจนตรอมใจตาย
ลูกที่เกิดมากับเขา มีทั้งหมดสามคน คนโตคือ “อิน” ชายหนุ่มผู้ขยันขันแข็ง คนรองคือ “อ้อย” สาวเรียบร้อยที่อยากพ้นนรกบ้านนี้ และคนเล็กคือ “อ๊อด” เด็กที่แม่โปรดปรานเพราะหัวอ่อนและไม่ขัดคำ
อินทำงานหาเงินส่งให้แม่ตั้งแต่สิบห้าจนสามสิบ ทนเห็นแม่ลำบากไม่ไหว จึงยอมอดมื้อกินมื้อเพื่อให้แม่มีกิน นำเงินไปให้แม่ทุกเดือนแม้ตัวเองต้องกินข้าวคลุกน้ำปลา แต่วันหนึ่ง...เมื่ออินขอซื้อที่ดินคืนจากแม่เพื่อปลูกบ้านเล็ก ๆ ของตนเอง เขากลับถูกแม่ตะโกนด่า ว่า “ลูกไม่รู้จักบุญคุณ อยากฮุบสมบัติแม่เหรอ!”
เขาช็อก ไม่เข้าใจว่าเขาทำผิดตรงไหน
แม่คำเพ็งเริ่มไล่อินออกจากบ้าน ก่นด่าว่าเขาเป็นลูกอกตัญญู และที่เลวร้ายที่สุด...คือตอนที่อินกลับมาเยี่ยมบ้านเพียงแค่จะกราบแม่ตามประเพณี นางใช้ไม้เท้าฟาดเขาหลายครั้งต่อหน้าชาวบ้าน พูดว่า “กูเลี้ยงมึงมาเพราะกูสงสาร แต่ถ้ามึงจะมากัดกู ก็ไปให้พ้น!”
คำพูดนั้นบาดลึกยิ่งกว่าไม้เท้า
ชาวบ้านเริ่มกระซิบกันว่าแม่คำเพ็งเป็น "อสรพิษเฒ่า" ที่แม้แต่ลูกแท้ ๆ ยังไม่รอดจากพิษใจของนาง ลูกคนกลางหนีไปอยู่อีสานใต้ ไม่เคยกลับมา ส่วนลูกคนเล็กที่เคยโปรดปราน กลับขโมยเงินแม่หนีไปติดยา
แม่คำเพ็งอยู่ลำพังในบ้านเก่า ๆ ที่แม้จะรายล้อมด้วยทรัพย์สมบัติ แต่ไร้ซึ่งเสียงหัวเราะ ไร้คำว่า “แม่จ๋า” หรือ “แม่เป็นยังไงบ้าง”
นางเคยบอกว่าไม่กลัวความตาย...แต่เมื่อนอนอยู่ลำพังในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก และได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ ซ้ำ ๆ จากความมืด ก็ไม่มีใครรู้ว่านั่นคือเสียงลม หรือเสียงลูกชายที่ตายทั้งเป็น…กลับมาทวงความรักที่ไม่เคยได้เลยตลอดชีวิต
ข้อคิดจากเรื่องสั้น "อสรพิษเฒ่า":
1. ความแก่ไม่ใช่เครื่องการันตีความดี – อายุที่มากขึ้นอาจสะสมเพียงร่องรอยของอดีต ไม่ใช่คุณธรรม หากคนคนนั้นไม่เคยฝึกฝนจิตใจให้ดี
2. ความละโมบทำลายได้แม้แต่สายเลือดของตนเอง – เมื่อใจเต็มไปด้วยความโลภ แม้แต่ลูกแท้ ๆ ก็กลายเป็นศัตรูในสายตา
3. กตัญญูควรมี แต่ต้องรู้คุณค่าของตัวเองด้วย – ความกตัญญูไม่ควรเป็นข้ออ้างให้ใครทำร้ายเราได้โดยไม่ลุกขึ้นปกป้องตัวเอง
4. ทรัพย์สมบัติไม่อาจแทนที่ความรักและความอบอุ่น – บ้านที่มีเงินทองแต่ไร้หัวใจ ย่อมเย็นเยียบยิ่งกว่าหลุมศพ
5. คนเราอาจลืมอดีตที่ตนทำไว้ แต่กรรมไม่เคยลืม – ความเจ็บที่สร้างไว้ในใจของลูก อาจกลับมาในวันที่สายเกินแก้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
