มีค่ะ สมัยเบาปัญญา ประชดแฟน อยากหายไปจากโลกนี้เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเราหายไป เราเสียใจ และแบบว่าจะไม่มีใครรุ้ว่าเราคิดอะไรอยู่ แต่ก็พยายามจะให้คนเห็นว่าเราไม่อยู่แล้วนะ... งอลอยู่ แต่กลัวคนไม่รู้ ..ชีวิตเหนื่อยเหลือเกินตอนนั้น🤣😂
ทุกครั้งที่กลับไปคิดเรื่องนี้ ก็รู้สึกตัวเองเป็นคนดราม่า ใช้เวลาอย่างโง่เขลา วันๆไม่ทำอะไรที่เกิดคลื่นดีๆต่อตัวเอง แก้ปัญหาเหมือนคนไร้สมอง ตัวเองยังไม่ชอบตัวเองเลย แล้วจะให้ใครมาชอบ มายอมรับในตัวเรา😎😅
วันนี้ก็จะมีช่วงที่โยนโทรศัพท์ทิ้งไปเลย เป็นช่วงเวลาทอง ก็คือเวลาที่เราต้องใส่ใจตัวเอง ต้องยอมรับก่อนว่าเราอยู่ในยุคที่โดนรบกวนตลอด จิตใจที่ได้รับอะไรมาเยอะแยะในแต่ละวัน มีความจำเป็นต้องได้รับการทำความสะอาด ขัดเกลา เพื่อให้ยังมองเห็นตัวเราชัดเจนค่ะ เมื่อเราให้ความสำคัญกับตัวเอง เราจะไม่ติดโทรศัพท์มากมายค่ะ เราเข้าไปดูนั่นนี่ ลึกๆเรารุ้สึกไม่มีความสำคัญ หลายๆครั้งก็จะเผลอไปรับเรื่องราวที่จัดการตัวเองไม่ได้มาใส่ตัว
ก็จะกลายเป็นการคิดในสิ่งที่ไม่จำเป็น รวมๆคือเราเสียเวลาไปกับเรื่องที่ไม่ได้อะไรกลับมา เราจะงงมากก่อนนอนว่า เราเหมือนเหนื่อยล้ามาก ทั้งที่ไม่มีอะไรดีดีให้นับเลยว่าวันนี้มีทำเรื่องดีๆอะไรบ้าง มันเหมือนเราท่องโลก แต่อยู่ที่เดิม เหนื่อยทิพย์ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
การอบรมฯสมาธิ ทำให้รู้ว่า เวลา1วัน ที่เขาห้ามเราพูด และยุ่งเกี่ยวกับโทรศัพท์ คือไม่ใช่แค่ให้ปิดเสียง แต่โยนทิ้งไปเลย ไม่ต้องเอาเข้ามา อนุญาตให้เข้ามาได้แค่ตัวเปล่าๆเท่านั้น สุดท้ายมันทำให้เราเห็นความจริง ว่าเราแทบจะไม่ได้ยินเสียงตัวเองเลย ถ้าเราไม่เคลียร์พื้นที่ให้ตัวเองได้อยู่กับธรรมชาติ ความเงียบ ความว่างเปล่า โล่ง กินแค่จำเป็น พักผ่อนแบบที่เราไม่เคยให้โอกาสตัวเอง ช่วงเวลาที่เป็นของตัวเองจริงๆ นี่คือจุดหัก โดยแท้จริง เมื่อเราเลือกตัวเองค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
