นิทานธรรมะเรื่อง: ใบไม้ไม่หวนกลับ
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีเด็กหญิงชื่อ “นิ่ม” เธอเป็นคนช่างพูด แต่บางครั้งคำพูดของเธอก็กลายเป็นคำล้อ คำแซว ที่ทำให้เพื่อนบางคนเสียใจโดยไม่รู้ตัว
วันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งร้องไห้เพราะคำพูดของนิ่ม ครูจึงพาเธอไปที่สวนหลังโรงเรียน และมอบภารกิจให้
“นิ่ม ลูกลองไปเก็บใบไม้แห้งที่ร่วงหล่นรอบ ๆ สนามนี้ มาใส่ตะกร้าให้เต็มนะจ๊ะ”
นิ่มงง แต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย เธอใช้เวลาครึ่งชั่วโมงจนตะกร้าเต็มไปด้วยใบไม้แห้ง ครูยิ้มแล้วพูดว่า
“ทีนี้... เอาใบไม้พวกนี้กลับไปติดบนต้นไม้เดิมให้หมด”
นิ่มหัวเราะเบา ๆ แล้วตอบว่า
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะครู ใบไม้ที่ร่วงแล้ว ไม่มีทางกลับไปติดเหมือนเดิมได้หรอก”
ครูพยักหน้าอย่างช้า ๆ แล้วกล่าว
“คำพูดของเราก็เหมือนกันนะนิ่ม... พอพูดออกไปแล้ว มันไม่อาจกลับมาเหมือนเดิม แม้จะขอโทษ มันก็ยังทิ้งร่องรอยไว้ในใจคนฟัง”
นิ่มนิ่งไปนานมาก วันนั้นเป็นครั้งแรกที่เธอไม่พูดอะไรเลยตลอดทั้งวัน และจากวันนั้นเป็นต้นมา เธอเริ่มเลือกคำพูดของตนเองให้มากขึ้น
เพราะเธอรู้แล้วว่า... คำพูดที่ดี คือใบไม้ที่ยังงามอยู่บนต้นไม้ของใจ
คติธรรม:
“คำพูดที่หลุดไป เหมือนใบไม้ที่ร่วงลง จะเก็บกลับคืน ก็ติดไม่เหมือนเดิม”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
