Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ไม่ได้แกร่ง แค่ต้องยืนให้ไหว
•
ติดตาม
19 พ.ค. เวลา 14:02 • ครอบครัว & เด็ก
“ฉันในวันที่ไม่มีสิทธิ์พัง”
(เล่าโดยแม่ลูกสอง)
ไม่มีใครรู้หรอก ว่าฉันตื่นก่อนฟ้าจะสว่าง เพื่อรีบซักผ้า ล้างขวดนม เตรียมข้าวเช้าให้ลูกสาวสองคน
ฉันต้องอุ้มคนเล็กในขณะที่อีกคนร้องงอแงอยู่ข้างขา
มือข้างหนึ่งถือช้อนป้อนข้าว มืออีกข้างเปิดคอมทำงาน
หัวใจมันจะพังแต่ไม่มีเวลาพัง
เพราะฉันไม่มีวันลา ไม่มีเวลาหายใจ ไม่มีใครให้เปลี่ยนกะ
ฉันทำงานไปด้วย ดูลูกไปด้วย บางวันเสียงหัวหน้าดังออกจากลำโพงพร้อม ๆ กับเสียงลูกที่กำลังกรีดร้องใส่หูฉัน
ฉันต้องพิมพ์งานในขณะที่ลูกร้องไห้เพราะฟันขึ้น
บางทีมือฉันสั่นจนพิมพ์ผิดซ้ำ ๆ เพราะเมื่อคืนก็นอนไม่ถึงสามชั่วโมง
ฉันกลืนข้าวเย็น ๆ เข้าปากระหว่างเก็บของเล่น
ซักผ้า กวาดบ้าน ล้างจาน จนหลังชามสุดท้าย… น้ำตาฉันก็ไหลแบบไม่รู้ตัว
ลูกสาวสองคนของฉัน… ยังเล็กเกินกว่าจะเข้าใจ
ว่าทำไมแม่คนนี้ถึงเหนื่อยเงียบ ๆ ทุกวัน
พวกเขายังไม่รู้ว่า เบื้องหลังรอยยิ้มของแม่ มีบาดแผลลึกที่ไม่มีใครเคยถาม
ยังไม่รู้ว่า ทุกคืนที่แม่อุ้มกล่อมจนหลับ แม่ก็แทบทรุดลงกับพื้น เพราะร่างกายมันไม่ไหวแล้วจริง ๆ
แต่ฉันจะบอกลูกไม่ได้ ว่าแม่เหนื่อย
เพราะแม่ไม่มีสิทธิ์พัง… ไม่มีพื้นที่ให้ล้ม
ฉันต้องยืนให้ได้ เพราะไม่มีใครรอรับตอนฉันล้ม
และฉันต้องยืนต่อไป… เพื่อพวกเขา
ฉันไม่ใช่แม่ที่เพอร์เฟกต์
แต่ฉันพยายามมากที่สุดเท่าที่หัวใจของแม่คนหนึ่งจะทำได้
ไม่ใช่เพื่อให้ใครยอมรับ
แต่เพื่อให้ลูกสาวสองคนของฉันได้โตขึ้นมาบนรากฐานของความรัก
แม้จะแลกมากับการที่แม่ต้องอดทนจนแทบไม่มีตัวตนอยู่เลยก็ตาม
เรื่องเล่า
แนวคิด
ความคิดเห็น
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย