ถ้าทุกชีวิตในโลกนี้ได้รับการแบ่งปันสิทธิ์ในการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างเท่าเทียมกันคงจะดีไม่น้อยเลย
ไม่ว่าแต่ละคนจะมีความรู้ความสามารถหรือการศึกษาเช่นไร มีฐานะทางสังคม และทางการเงิน อาชีพ เพศ หรือ วัย อย่างใดก็ได้รับ "สิทธิ์" อย่างเท่าเทียมกัน ถ้าไม่รู้จักใช้ หรือจัดการ หรือใช้สิทธิ์ที่ตนได้รับหมดไปก็หมดสิทธิ์ที่จะใช้หรือละเมิดสิทธิ์ของผู้อื่น!
โลกที่เราอาศัยอยู่ ซึ่งอาจมีผู้คนไม่น้อยคิดและเชื่อว่ากว้างใหญ่ มีทรัพยากรต่าง ๆ ให้เรามากมายไม่มีวันสุดหรือหมดสิ้น? แต่ในความเป็นจริงนั้น ทุกสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในธรรมชาตินั้นมีอยู่อย่างจำกัดทั้งสิ้น และมีโอกาสลดน้อยถอยลงตามปริมาณการใช้ ถ้าใช้อย่างรู้คุณค่า ถ้าใช้อย่างประหยัดมัธยัสถ์ ถ้าใช้อย่างทะนุถนอม สิ่งเหล่านั้น ก็อาจมีให้เราและคนรุ่นหลังได้ใช้ไปอีกแสนนาน ทั้งโดยปริมาณและคุณภาพ
ทั้งออกซิเจน อากาศบริสุทธิ์ น้ำสะอาด(จืด)ที่อยู่ในสถานที่และรูปแบบต่าง ๆ ทั้งน้ำฝนที่ตกจากฟ้า ทั้งน้ำที่อยู่ในทะเลสาบ แม่น้ำลำคลอง รวมทั้งน้ำที่อยู่ใต้ดิน ล้วนมีอยู่อย่างจำกัดทั้งสิ้น.....จะดีไหม ถ้าสิ่งเหล่านี้เราควรจะมีสิทธิ์ในการใช้อย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าเราจะใช้ในลักษณะใด ประหยัดและรู้คุณค่า หรือใช้ทิ้งใช้ขว้าง ก็ล้วนใช้ได้เพียงในสิทธิ์ในโควต้าของตน
หลายคนอาจไม่รู้ หลายคนอาจลืมไป ในขณะที่หลายคนอาจไม่สนใจ..... ทุกกิจวัตรกิจกรรมตั้งแต่เราถือกำเนิดเกิดมาบนโลกใบนี้ จนกระทั้งหลับตาลาโลก เราได้ใช้ทรัพยากรต่าง ๆ ซึ่งเป็นทรัพย์สินส่วนกลางของทุกชีวิตบนโลกไปตลอดเวลา แค่เพียงลำพังเราหายใจอย่างเดียว เราก็ได้ช่วงใช้อากาศดี ๆ ไปมากมาย ....
การเดินทางไม่ว่าจะในรูปแบบไหน รถส่วนบุคคล หรือรถสาธารณะ รถยนต์ หรือมอเตอร์ไซค์ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ล้วนแล้วแต่คือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ออกซิเจน และอากาศดี ๆ ได้ถูกทำลายลง และแน่นอนมันมีส่วนทำให้โลกของเราร้อนขึ้นอยู่ไม่น้อย ซึ่งนั่นส่งผลกระทบถึงปริมาณน้ำฝน และน้ำจืดตามแหล่งต่าง ๆ
ถ้ามันเป็นสิ่งที่จะเป็น ถ้ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ หากการกระทำนั้นจะส่งผลให้ออกซิเจน อากาศที่บริสุทธิ์ และน้ำที่ใสสะอาดต้องลดน้อยลงก็พอเป็นเรื่องที่รับและให้อภัยได้
แต่สำหรับสิ่งที่ไม่จำเป็น สิ่งที่มีทางเลือกที่ดีกว่า แต่เรากลับไม่เลือกนั้น คงเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะยอมรับได้....
ลำพังเราหายใจ ดื่มน้ำ หุงหาอาหาร เดินทาง และประกอบอาชีพต่าง ๆ เราก็ได้ใช้สิทธิ์ในการใช้ออกซิเจน อากาศบริสุทธิ์ น้ำสะอาดอย่างมากมาย และมากพอแล้ว
แต่เรากลับ ทำลายออกซิเจนที่มีอยู่อย่างจำกัด อากาศบริสุทธิ์ที่เริ่มหาได้ยาก และน้ำสะอาดที่เริ่มจะขาดแคลน ด้วยเหตุเพียงเพราะว่า เราอยากจะให้บริเวณบ้านของเราเตียนโล่ง สะอาดตา อยากจะประหยัดเวลาในการจัดการกับส่วนที่เหลือจากการเก็บเกี่ยวในไร่นา อยากจะให้พืชผักบางชนิดผลิใบแตกยอดให้เราได้เก็บ ฯลฯ เราก็เลย "ตัดและเผา" อะไร ๆ ก็ตามที่เราเห็นหรือรู้สึกว่ามันไม่เป็นระเบียบ มันรกหูรกตา มันประหยัดเวลา และสะดวกดี.....
"เรากำลังละเมิดสิทธิ์ในการมีโอกาสได้หายใจเอาออกซิเจน ได้อยู่ในสถานที่ที่อากาศบริสุทธิ์ และมีน้ำใช้อย่างพอเพียง ได้อยู่ในโลกที่ควรจะเย็นสบายหรือเปล่า และเราได้ใช้สิทธิ์เกินขอบเขตที่เราพึงพีพึงได้ไปแล้วหรือเปล่า?
ท่านผู้รู้ท่านหนึ่งได้เคยกล่าวไว้เมื่อหลายสิบปีก่อนว่า "เด็ดใบไม้(ใบเดียว)สะเทือนถึงดวงดาว" ..... ขนาดเด็ดใบไม้ยังสะเทือนถึงดวงดาว แล้วการที่เราตัดต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่า เพียงเพราะว่าเกะกะ รกหูรกตา การที่เราเผาไร่ เผาสิ่งต่าง ๆ ที่มีทางเลือกในการจัดการที่ดีกว่า ครั้งแล้วครั้งเล่า จะส่งผลกระทบเพียงใด!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
