ถ้าเรียนในห้องไม่ไหว ให้ข้ามถนนมาที่นี่ โรงเรียนขอนไม้ ห้องเรียนใหม่ในรั้วเดิม
มีประโยคหนึ่งในระบบการศึกษาไทยที่มักจะบอกว่า ‘นักเรียน’ เป็นคนสำคัญ ผมฟังแล้วขมวดคิ้ว เพราะถ้านักเรียนเป็นคนสำคัญจริงๆ ทำไมพวกเขาไม่เคยมีโอกาสได้พูด
ครูชัช–ชัชชัย พระราช
.
ครูชัช–ชัชชัย พระราช แห่งโรงเรียนภูเวียงวิทยาคม จ.ขอนแก่น ขมวดคิ้วชวนสงสัยก่อนเปิดบทสนทนาอย่างจริงจังว่าด้วย ‘ปัญหาในระบบการศึกษาไทย’ ที่ทำให้คนเป็นครูมากว่า 23 ปี ยอมรับตรงไปตรงมาว่า ‘รู้สึกหงุดหงิดใจ’
.
“ผมว่าหนึ่งในปัญหาหลักของระบบการศึกษา คือเราหวังดีกับเด็กมากเกินไป”
.
ครูชัชอธิบายถึง ‘ความหวังดี’ ซึ่งมักจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่ครูและผู้ใหญ่หยิบมาใช้เพื่อบอกสอน แต่หลายครั้งความหวังดีนี่เองที่มาครอบเด็กๆ ด้วยมาตรฐานหรือชุดคุณค่าแบบเดียว โดยไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้ลองคิด ลองล้ม ลองลุก และลองเลือกด้วยตัวเอง
.
“เราอยากให้เขาเป็นคนดีมีวินัย แล้วใช้อำนาจกับเขาโดยบอกว่าเป็นความหวังดี บังคับให้เขาเข้าแถว สั่งให้นั่งเรียบร้อย ให้เรียนวันละเยอะๆ หลายวิชา วางแผนเส้นทางชีวิตให้เขาทุกอย่างเพื่อป้อนเข้าโรงงาน แต่เราไม่เคยสร้างพื้นที่หรืออำนวยความสะดวกให้เด็กได้มีวิธีการและการเรียนรู้แบบที่ตัวเองเป็น”
.
“ผมอยากมีพื้นที่ที่การศึกษามีความเป็นไปได้เยอะๆ เคารพความเป็นมนุษย์และความหลากหลายของเด็กมากกว่านี้”
.
แล้ววันหนึ่ง ไอเดียของครูชัชก็ผลิบาน
.
หลังกลับจากการพบปะพูดคุยกับเพื่อนที่ทำงานด้านพื้นที่การเรียนรู้ในอีสานก็จุดประกายให้ครูชัชตัดสินใจว่า เขาจะเป็นครูคนแรกของโรงเรียนภูเวียงวิทยาคมที่ข้ามถนนไปยังพื้นที่อีกฝั่งของโรงเรียนซึ่งเป็นพื้นที่ทิ้งร้างว่างเปล่า แล้วสร้างโรงเรียนใหม่ซ้อนเอาไว้ตรงนั้น ซึ่งมีชื่อเรียกที่จำง่ายว่า
.
อ่านบทความเพิ่มเติมได้ที่: https://louderisan.com/archives/3967
.
เรื่อง : ศิรินญา สุวรรณโค
ภาพ : ชลชาติ พุ่มจันทร์
.
#ลาวเด้อ #Louder #ขอนแก่น #EDUCATION #ปิดเทอมสร้างสรรค์2568
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
