Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ความเรียงในวันที่นึกได้
•
ติดตาม
7 มิ.ย. เวลา 04:00 • นิยาย เรื่องสั้น
เธอนั่งมองรูปที่ติดอยู่บนผนัง
แก้วในมือขยับชูขึ้นแล้ววางลง
เสียงถอนหายใจดังอยู่ในห้อง
แสงไฟส่องสลัวไม่แยงตา
บนผนังมีรูปใส่กรอบเรียบร้อยอยู่ใกล้กัน ผิดกันที่รูปคู่สาวน้อยวัยเยาว์ดูจะเก่ากว่ารูปหญิงชายมากอยู่
รูปคู่สาวน้อยมีลายมือเขียนด้วยดินสอ ดูจางไปตามเวลาถึงจะยังอ่านได้ใจความ
เธอนั่งดูรูปนี้อย่างจดจ่อ คล้ายจะส่งผ่านคำพูดในห้วงคำนึงไปให้
ยังอาลัยอาวรณ์อยู่หรือ?
ไม่มีคำตอบออกจากปาก เม้มสนิท
ลืมมันไปเถอะคนดี...
คนเรานี่ก็แปลก สู้อุตส่าห์ตัดใจได้นานแล้วแต่ก็ยังอาลัยอาวรณ์อยู่ได้
ใครสักคนว่าแผลมันไม่หายไปไหนหรอก มันก็อยู่ของมันตรงนั้น
คงจะจริง ขนาดจางลงไปมากแต่เมื่อนึกได้ก็เจ็บแปลบ
รานดังแก้วร้าว
เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องดังขึ้นเล็กน้อย อากาศเย็นลงมาอีกตามที่ตั้งไว้
แก้วในมือชูสูงขึ้น แล้ววางลง
ของเหลวในแก้วถูกสาดหายวาบผ่านลำคอ
รูปภาพที่ใหม่กว่ามีรอยยิ้มสดใสฉาบอยู่ บุคคลในภาพทั้ง2ดูมีความสุขสดชื่น
ภาพสะท้อนความจริงที่เป็นอยู่ขณะนั้นได้อย่างเหมาะเจาะ สมบูรณ์
ทั้งคู่สมกันจริงๆ...
ความรักความหลงความคลั่งไคล้บดบังสายตาจากความเป็นจริงของตัวตนแต่ละฝ่าย แต่มันไม่เกินจะรับ
คนเราก็แค่นี้ จะเปลี่ยนอะไรได้ที่ไหน...
ขอแค่เส้นยังไม่ถูกล้ำนักก็พอถ้อยอาศัยกันได้
ใจยังไม่แตกปริ
เวลาผ่านไปนาน
แก้วแล้วแก้วเล่า
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน...
เสียงใสๆท่องบทกลอนนี้แว่วมาให้ได้ยินจากที่ไหนสักแห่ง
ส่วนลึกในใจฤา?
...
เธอนั่งมองรูปภาพทั้ง2อยู่นานโดยมีความทรงจำพร่างพรูถาโถมเข้ามาเป็นระลอก คล้ายว่าเป็นคลื่น
ผิดกันแต่เพียงคลื่นความทรงจำนั้นแจ่มแจ้ง ไม่ลบหาย
...
เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดนะ
...
เราเลิกกันเถอะ
...
ผมกลับมาแล้ว
...
เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดนะ
...
ทำไม?
...
เธอถอนหายใจอีกครั้ง เรียบเรียงสติที่ยังเหลืออยู่ ประคองตัวเองให้ขึ้นมานั่ง
ร่างไร้ชีวิตของเขานัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความสงสัยและตกใจ สีหน้าคล้ายปนด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
เธอยกแก้วชูขึ้นอีกครั้งแล้ววาง
สีหน้าเจ็บแค้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขากระทำ
เพียงแค่วูบก็พลันเปลี่ยนเป็นเศร้าสลด
ใจอีกดวงที่เก็บไว้ในส่วนลึกถูกทำลายแหลกยับไม่มีชิ้นดีด้วยฝีมือของเขา
เธอผู้เป็นสุดที่รักของเธอในวัยเยาว์ถูกเขาพรากจาก
ชีพปลิดปลิว
เพียงเพราะต้องการใกล้ชิดตัวเธอโดยไร้ผู้กางกั้น
...
เธอมองดูภาพตรงเบื้องหน้า
แก้วในมือถูกชูขึ้นสูงอีกครั้ง ราวกับจะเป็นการฉลองให้กับคู่อดีตสามีภรรยาคู่นี้ แล้ววางลง
ของเหลวในแก้วหายวาบไปอีกวาระหนึ่ง
...
เธอมองรูปทั้ง2ที่อยู่เบื้องหน้า
พลันคล้ายจะได้ยินเสียงดนตรีขับกล่อมในงานวิวาห์ดังแว่ว
...
เธอนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ
ยิ้มทั้งน้ำตา
รูปภาพทั้ง2ยังคงอยู่ที่ผนัง...
1 บันทึก
3
1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
เรื่องสั้นกับนิยาย
1
3
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย