24 พ.ค. เวลา 03:55 • ไลฟ์สไตล์

เรื่องราวมากมายในพุทธะ

มิกล้าลบหลู่รู้ในสำนึก
ว่าทุกศาสนะมีสิ่งดีงาม
สิ่งนั้นนั้นเป็นนามธรรม
มิอาจพิสูจน์ให้เป็นรูปทำ
จับต้องได้ว่าสำนักใด
ดีกว่ากันแต่ที่รู้รู้ทุกวัน
ทุกเช้าทุกค่ำรับรู้เสีย
จนบะอยากรู้รับรู้ใน
ก่ะต้องเลือกบริโภคบุญแต่พองามเนาะ
ส่วนเราเท่านั้นเชื่อนะ
ว่าที่ใดก่ะมีผิดมีถูกมี
เลวมีสุดร้ายมีร้ายที่สุด
ก่ะต้องเสพและช่างใจ
ช่างตัวให้ปฏิบัติหลงลุ่ม
เชื่อแต่พองดงามในใจ
ก่ะจะพอดีมีสุข…แต่อึ่ม!
บางครั้งนะอาจต้องฉุกคิด
ไอ้ที่มีเลือดมีเนื้อมีกิเลส
มีทะยานมากตัณหามีชีวิต
มีหายใจมีเพศมีกามฯ
เห็นก่ะต้อถามตนว่าบุญทาน เกิดได้จากอะไรวิธีไหนต้องเลือกบริโภคบุญตามที่เหมาะกับเราไป
ก่ะต้องยั้งใจเอาแบบนึง
แม้สูงส่งศักดิ์สูงปานใด
อาจแพ้“กายนางเบ็ด“
นางเบ็ดคมบาดลึก
รึเอาแค่สักการะรูปปั้น
ปฐิมากรรมเชิงพาณิชย์
ก่ะเห็นควรแก่กายใจระลึก
ของเราดีนะ
“ธรรมะ”จึงเป็น
นามธรรมที่มีอยู่
จริงในใจเมื่อกายใจจิต
ต่างร่วมมือปฏิบัติตาม
แนวทางของพระพุทธองค์
ชีวิตแค่นั้นน่าจะเพียงพอ
ที่จะก้าวไปกับจิตมุ่งทนุบำรุงศาสนกิจอย่างเรียบง่ายพอเพียงพอก่ะเพีียงพอ
คิดมากนะ
Pataเอ๊ย!จะไปพึ่งอันใดดี
ความรัก บุคคล ศาสนะ
วัตถุ พิธีกรรม บราๆๆๆ
มิต้องกลัวกังวล กลัวชาติหน้าชาติโน้นจะเกิดแล้วกลายเป็น“นะฤบดินทรา“ดอก
นะฤบดินทราว่านะ
“บุญ-กรรม”อยู่ที่
การกระทำมิอาจซื้อ
มิอาจขายบุญกรรม
ได้ดอก
ความเชื่ออย่างขาดเหตุผล
ความชอบอย่างขาดเหตุผล
ความรักอย่างขาดเหตุผล
ความศรัทธาอย่างขาดเหตุผล
เชื่อชอบรักศรัทธา
จึงนำไปสู่
“ทุกข์”
ด้วยเหตุลุ่มจนหลง
กิเลส นุดบอกมา
วันนี้ได้แต่สอนตนว่า
ธรรมะแท้จริงในใจเริ่ม
จากการแรก“แย้ม“
หากคุมจิตกายโดยเฉพาะ
กาย(อวัยวะ)ส่วนล่างมิได้
ละอาจทำให้แย้มกลายเป็น
เยิ้ม“แย้มเยิ้ม”ตอนนั้นละจะ
นำมาสู่ทุกข์สู่การทำลาย
ไปซะสำคัญที่สุด“ศรัทธา”
คือเหนื่อยอ่ะ
สติสตางค์ของเรา
ขอจงหนักแน่นในกระเป๋าเทอญ
โฆษณา