ในที่สุด กรรมการตัดสินให้ทั้งสองอาจารย์ได้รับรางวัลร่วมกัน ด้วยเหตุผลว่า "ศิลปะไม่ได้มีเพียงกฎเกณฑ์เดียว ความสมบูรณ์แบบก็มีหลายรูปแบบ บางครั้งความแตกต่างและความอิสระก็คือสิ่งที่ทำให้งานศิลปะมีคุณค่าอย่างแท้จริง"
ตั้งแต่นั้นมา อาจารย์หมิงและอาจารย์เจิ้นยังคงเขียนพู่กันในแบบของตัวเองต่อไป และทุกคนก็เรียนรู้ว่า ความงดงามนั้นไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในกรอบเสมอไป บางครั้งการหลุดออกจากกรอบก็เป็นการสร้างสรรค์ความงดงามที่ยิ่งใหญ่กว่า