ชายต่างถิ่นกับชายชราตาบอด
คืนหนึ่ง ชายต่างถิ่นคนหนึ่งเดินทางอยู่กลางป่า ท่ามกลางความมืดที่แทบมองอะไรไม่เห็น ขณะที่เขาคลำทางอย่างระมัดระวัง เขาก็เห็นแสงตะเกียงเล็ก ๆ ลิบ ๆ อยู่ข้างหน้า
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ก็พบว่าเป็นชายชราคนหนึ่งกำลังเดินถือไม้เท้าและโคมไฟเล่มเล็กไว้ในมือ ชายผู้นั้น “ตาบอด”
ชายต่างถิ่นจึงประหลาดใจมากและถามว่า
“คุณลุงครับ... ลุงตาบอด แล้วจะถือโคมไฟไปทำไม? ยังไงลุงก็มองไม่เห็นอยู่ดี”
ชายตาบอดยิ้มบาง ๆ แล้วตอบว่า
“จริง ข้ามองไม่เห็น แต่คนอื่นจะได้มองเห็นข้า แล้วไม่เดินชนกันในความมืด”
ชายหนุ่มเงียบไปด้วยความอึ้ง แต่ก่อนจะเดินจากไป เขาก็เหลือบมองเส้นทางข้างหน้าแล้วพูดเบา ๆ
“ข้างหน้าดูเหมือนไม่มีทางแล้วนะลุง”
ชายตาบอดตอบกลับโดยไม่หยุดเดิน
“เจ้ามองด้วยตา ข้ามองด้วยใจ เส้นทางสำหรับคนที่เชื่อ มันจะมีทางเสมอ”
ชายตาบอดยังคงเดินหน้าต่อไป แล้วก็เดินเลยผ่านหน้าชายต่างถิ่นไป เสียงไม้เท้าค่อยๆไกลออกไป ค่อยๆเบาลง จนเงียบหายไปในที่สุด
บางครั้ง คนที่ดูเหมือนมืดบอด อาจมองเห็นสิ่งที่คนตาดีไม่อาจเข้าใจ การมองเห็นด้วย "ใจ" และความเชื่อมั่นในตนเอง สำคัญกว่าการมองเห็นด้วย "ตา" ที่อาจหลงกลความมืดในชีวิต
เรื่องเล่านี้เป็นนิทานสั้นเชิงปรัชญา ที่สื่อถึงความศรัทธา ความเชื่อมั่นในตนเอง หรือบางทีก็เป็นสัญลักษณ์ของการมองเห็นสิ่งที่ "ตาเปล่า" มองไม่เห็น
ในบางจังหวะ เราก็เหมือนกับคนตาบอด วิธีเดียวที่จะพาเรามุ่งหน้าต่อไปได้ก็คือ การคลำทางเดินหน้าต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
