บุคลิกภาพแบบนิฮิลลิสม์ การมีอยู่โดยไม่มีอะไรต้องยึด
ในยุคที่ทุกอย่างถูกวัดด้วยความหมาย คุณค่า เป้าหมาย และการเติมเต็ม คนแบบนิฮิลลิสต์ไม่เชื่อในสิ่งเหล่านั้น ไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากเชื่อ แต่เพราะเขาเคยมองมันอย่างใกล้ชิด จนเห็นว่ามันกลวง
คนแบบนิฮิลลิสม์ไม่ได้ปฏิเสธความหมายเพียงเพื่อจะต่อต้านโลก เขาปฏิเสธเพราะเขา ซื่อสัตย์เกินกว่าจะฝืนหลอกตัวเองต่อไปได้
เขาไม่ใช่คนสิ้นหวังในเชิงอารมณ์ แต่คือคนที่ มองโลกจนสิ้นหวังในเชิงโครงสร้าง
1. มุมมองต่อตนเอง ฉันคือความว่างที่ไม่มีอะไรต้องเป็น
คนแบบนิฮิลลิสม์มองตัวเองเป็นเหมือนจุดว่างเล็ก ๆ ท่ามกลางความว่างเปล่าใหญ่ยักษ์ เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองมี “ภารกิจ” หรือ “เหตุผล” ที่ต้องมาอยู่ตรงนี้
เขาไม่รู้สึกว่ามี "ธรรมชาติ" ของตัวเองที่ต้องค้นหา
ไม่รู้สึกว่ามี "เส้นทาง" ที่ต้องเดิน
และไม่รู้สึกว่าต้อง “กลายเป็นใคร” ที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเองในตอนนี้
เขารู้ว่าไม่มีใครเฝ้ามอง ไม่มีใครรอความสำเร็จของเขา ไม่มีจุดหมายปลายทาง เขามีอยู่ก็เพียงเพราะบังเอิญมี และวันหนึ่งจะหายไปโดยไม่มีร่องรอย
ดังนั้น การใช้ชีวิตของเขาอาจดูเฉยชา ไม่ดิ้นรน ไม่กระหายจะชนะใคร เพราะเขารู้ว่าทุกชัยชนะก็คือฝุ่นในที่สุด
เขาอาจดูไม่ทะเยอทะยาน แต่ลึก ๆ แล้ว เขาคือคนที่ “ไม่หลอกตัวเอง” ว่าทุกอย่างมีค่าตามที่โลกบอก
2. มุมมองต่อผู้อื่น ทุกคนต่างแสดงบทที่ไม่มีคนดู
ผู้อื่นในสายตานิฮิลลิสต์ คือคนที่ ต่างหลงทางอย่างเงียบ ๆ
เราแสร้งว่าสื่อสารกันได้ แสร้งว่าสร้างสังคมได้ แต่สุดท้ายก็เป็นแค่คนที่อยู่ด้วยกัน เพื่อไม่ให้รู้สึกว่างเปล่าเกินไป
เขาไม่ชิงชังมนุษย์คนอื่น แต่ก็ไม่รู้สึกผูกพันกับใครอย่างแท้จริง
ไม่ใช่เพราะไม่รัก แต่เพราะรู้ว่าความรักก็แค่ความหมายชั่วคราว ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ชีวิตมีอะไรจับต้องได้
เขาไม่กลัวการโดดเดี่ยว เพราะรู้ดีว่าทุกคนก็โดดเดี่ยวในแบบของตัวเอง เพียงแต่ใช้เสียงหัวเราะ คำสัญญา และความสัมพันธ์ มาปิดบังเท่านั้น
3. มุมมองต่อโลก ไม่มีพระเจ้า ไม่มีจุดจบ ไม่มีสาระ
โลกในสายตานิฮิลลิสต์คือพื้นที่ว่างที่เต็มไปด้วยเสียงของผู้คนที่พยายามตะโกนให้ดังพอ เพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงเงียบของจักรวาล
ไม่มีสิ่งใดที่มีความหมายโดยตัวมันเอง ศีลธรรม ศาสนา วิทยาศาสตร์ วัฒนธรรม ล้วนแต่เป็นการยืมแสงจากไฟเทียนดวงอื่น เพื่อไม่ให้มืดเกินไปในหัวใจ
เขาไม่เชื่อใน "ความดี" แบบสัมบูรณ์ ไม่เชื่อใน "ความเลว" แบบชั่วนิรันดร์ เพราะทั้งสองอย่างก็ถูกเขียนโดยมนุษย์ที่กลัวความว่างเปล่ามากพอจะสร้างเทพเจ้าในจินตนาการ
ในโลกแบบนี้ ไม่มีเส้นชัย ไม่มีกรรม ไม่มีการชดใช้ ไม่มีชีวิตหลังความตาย มีเพียงขณะปัจจุบัน ที่ไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไม
บทสรุป ดอกไม้บนสุสานของความหมาย
บุคลิกภาพแบบนิฮิลลิสม์คือดอกไม้ที่ผลิบานบนซากของทุกสิ่งที่เคยศักดิ์สิทธิ์
เขาเดินท่ามกลางความไร้สาระ โดยไม่เรียกร้องสาระ
เขายอมรับการไม่มีคำตอบ โดยไม่พยายามสร้างคำตอบปลอม ๆ ขึ้นมา
เขาอาจเงียบ งุนงง ไม่สนใจระบบ ไม่อยากเปลี่ยนโลก แต่ทั้งหมดนั้น ไม่ได้เกิดจากความขี้เกียจ แต่มาจากการมองลึกเข้าไปใน “โลก” จนรู้ว่า ทุกอย่างที่เราสร้างขึ้นมา ก็จะพังลงอีกครั้งเสมอ
แต่ถึงอย่างนั้น... บางคนก็ยังเลือกจะ “ยิ้ม” ใส่ความว่างเปล่านั้น เหมือนที่คนเขียนบทละครเศร้าสุดขีด แล้วยังแอบหัวเราะอยู่เบื้องหลัง เพราะถ้าไม่มีอะไรมีความหมาย งั้นก็แปลว่า ฉันจะเป็นอะไรก็ได้ และไม่ต้องเป็นอะไรเลย ก็ยังได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
