เสียงสุนัขหอนที่หลอกหลอนนโปเลียนจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต
มีบางเรื่องที่อยากเล่า
26 พฤษภาคม 2568
ท่ามกลางชัยชนะของนโปเลียน โบนาปาร์ตจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของฝรั่งเศสในสมรภูมิรบที่เรียงรายด้วยศพของทหาร แต่พลันมีสุนัขตัวหนึ่งที่กำลังหมอบอยู่ข้างศพของผู้เป็นนาย หอนโหยหวนออกมาอย่างเศร้าเสียใจในท่ามกลางความมืดของสนามรบ ภาพและเสียงของสุนัขหอนในคืนนั้น ได้ตามหลอกหลอนตัวเขาตราบเท่าวาระสุดท้ายของชีวิต
แม้จะมีบันทึกทางประวัติศาสตร์เอาไว้ไม่มากนัก แต่เหตุการณ์ที่ว่านี้น่าเกิดขึ้นในช่วงหนึ่งของการสู้รบ ที่ สมรภูมิเอาสเตอร์ลิทซ์ (ค.ศ. 1805) หรืออาจจะเป็นสมรภูมิวาแกรม (ค.ศ. 1809) ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปมากมายมหาศาล
โดยหลังจากการต่อสู้อันดุเดือด จักรพรรดินโปเลียนโบนาปาร์ตได้ออกไปสำรวจสนามรบซึ่งเต็มไปด้วยซากศพทหารที่เสียชีวิต พลันเขาพบสุนัขตัวหนึ่งกำลังมีอาการเศร้าโศกหมอบอยู่ข้างๆ นายทหารผู้หนึ่งที่น่าจะเป็นนายของมันที่เสียชีวิตไปแล้ว
ภายใต้แสงจันทร์กระจ่าง สุนัขตัวนั้นเลียใบหน้าที่ไร้ชีวิตของทหารคนหนึ่งอย่างรักใคร่ พร้อมส่งเสียงคร่ำครวญโหยหวนดังก้องไปทั่วความเงียบของสมรภูมิแห่งนั้น
การได้เห็นภาพการแสดงออกถึงความรัก ความภักดี ท่ามกลางความสูญเสียนี้ สร้างความสะเทือนใจให้นโปเลียนอย่างมาก มันได้ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของนโปเลียน และยังคงตามหลอกหลอนเขาจนกระทั่งเสียชีวิตในวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1821 ขณะถูกเนรเทศไปอยู่ที่เกาะเซนต์เฮเลนา
ตามเกร็ดบันทึกที่ผู้ช่วยของนโปเลียนได้จดบันทึกไว้ เขียนไว้ว่า
นโปมักเล่าถึงเหตุการณ์ดังกล่าวอย่างสะท้อนสะท้านใจเมื่อได้เห็นความซื่อสัตย์ของสุนัขเมื่อเทียบกับการถูกทรยศที่ตัวเขาได้เผชิญทั้งชีวิตทางการเมืองและชีวิตทางการทหาร
ความภักดีของสุนัขที่สะท้อนถึงเขา บางทีอาจเตือนให้เขาหวนระลึกถึงความรุ่งโรจน์ที่เกิดขึ้นชั่วคราว แต่สายสัมพันธ์ของสุนัขที่แสดงออกนั้นยั่งยืนและยืนยาวกว่าอาณาจักรใดๆ
ในขณะที่เขาต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวในช่วงปีสุดท้ายในชีวิต
ความทรงจำภายใต้แสงจันทร์ในครั้งนั้นถือเป็นเครื่องเตือนใจอันน่าเศร้าถึงความสูญเสียในทุกสิ่ง จากการแสวงหาอำนาจอย่างไม่ลดละของเขา นั่นคงเป็นช่วงเวลาของความเปราะบางอย่างที่สุด ที่ยากยิ่งจะได้เห็นจากชายผู้แข็งแกร่ง ผู้ที่ได้เปลี่ยนโฉมยุโรปให้แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
Credit photo & content Historian’s Den
#นโปเลียน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
