3 เดือนกับการตามหางานใหม่
สามเดือน ฟังดูก็เหมือนจะเป็นเวลาที่นานอยู่ไม่น้อยเลยใช่มั้ยล่ะ ตอนที่เราได้ยินครั้งแรกว่า เรามีเวลาอยู่บริษัทอีก 3 เดือนเพื่อใช้ notice ก่อนออก และในช่วงเวลาเดียวกัน บริษัทก็จะมีบริการช่วยหางานให้อีก เราก็รู้สึกอุ่นใจว่า "เฮ้ย ไม่น่ามีอะไรต้องกังวล ได้แหละงานใหม่ สบาย" ที่คิดแบบนั้น เพราะจาก ปสก ที่ผ่านมา เวลาจะเปลี่ยนงานทีไร ก็มักจะได้งานใหม่มารอทุกครั้งก่อนที่จะออก
แต่....เราลืมไปว่า ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ในสนามแห่งการหางานมันก็สิบกว่าปีมาแล้ว เราอยู่บริษัทนี้มาสิบกว่าปีแล้ว! อายุอานามก็ไม่ได้น้อยเหมือนตอนนั้นแล้ว ค่าตัวก็อยู่ในระดับหนึ่ง (แต่เราก็ทำงานอย่างหนักนะ กว่าจะมาถึงจุดนี้ และก็เป็นจุดหนึ่งที่เราคิดว่า น่าจะเป็นปัจจัยที่ทำให้เราโดนจิ้มออก ไม่รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงคืออะไร แต่เหตุผลนี้น่าจะเข้าเค้าสุด) แต่ก็นั่นแหละ ด้วยเหตุผลที่ว่ามา การหางานใหม่กับเวลา 3 เดือน มันไม่ง่ายอย่างที่คิดแฮะ
ในช่วง 3 เดือนที่อยู่ในช่วงเปลี่ยนผาด คือตัวทำงานอยู่ที่บริษัทเดิม แต่ใจต้อง move on ไปหาหนทางใหม่ เราก็ต้องให้ความสำคัญกับอนาคต ตั้งเป้ากับตัวเองไว้ว่า ต้องสมัครงานใหม่ให้ได้อย่างน้อยวันละ 1 ที่เป็นอย่างต่ำ
ก็สมัครไปเรื่อย ๆ แล้วก็...ไม่มีใครเรียกเราเลย T T เริ่มเกิดคำถามกับตัวเองหลายอย่างมาก เอ... เราอายุมากเกินไป เราค่าตัวเเพงไป เราคุณสมบัติไม่ดีพอใช่มั้ย บลา บลา บลา
ในระหว่างนั้น ก็มีโอกาสได้คุยกับ career coach ที่ทางบริษัทมีให้ พี่โค้ชก็บอกว่า อย่าท้อใจไป ให้เดินหน้าหาไปเรื่อย ๆ มองว่า โอกาสที่เป็นของเรายังมาไม่ถึง ตอนนี้ demand ในการหางานมีสูงมาก ไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่หางานอยู่ เราก็รู้แหละ เพราะคนที่ร่วมชะตาเดียวกับเราก็เยอะอยู่
ในระหว่างนี้ สิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกไม่ค่อยชอบที่จะได้ยินจากบางคนก็คือ "ได้เงินก้อน สบายเลย จะเดือดร้อนทำไม เป็นเราคงพักสักพักแล้วทำอะไรเป็นของตัวเอง"
เรารู้สึกว่า เป็นคำพูดที่เบสจากความรู้สึกของตัวคนพูดเองมาก ไม่มี empathy สำหรับเราเลย เค้าไม่พยายามแม้แต่จะเข้าใจสถานการณ์ของเราด้วยซ้ำ ว่าเรามีภาระอะไร ยังไงหรือเปล่า แต่ก็นะ เราก็ไม่ได้หวังให้ใครมาเข้าใจในตัวเราหรอก แต่แค่หวังว่า ถ้าไม่รู้จะพูดอะไร แค่ยิ้มให้กันแค่นั้นก็พอ
สรุปว่าจนถึงวันสุดท้ายของการทำงาน เราก็ยังหางานใหม่ไม่ได้ ได้บ่อยสุดก็คือ อีเมลปฏิเสธว่า ขอบคุณนะที่สมัครเข้ามา แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เราคิดว่า เราขอไปต่อกับผู้สมัครคนอื่นที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกับที่เราต้องการมากว่า
บางวันพีค ได้อีเมลปฏิเสธเช้า เย็น จนคิดว่า เอ...นี่มันคือ rejection day ของเราหรือเปล่านะ ถามว่า ท้อมั้ย ก็มีบ้างแหละ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังฮึบอยู่ ปฏิเสธมา 2 เท่า ก็จะสมัครเพิ่ม 4 เท่าอะไรแบบนี้
ตอนนี้ก็สมัครไปเกือบ 200 ที่แล้ว มีเรียกสัมภาษณ์มา 1 ที่ถ้วน (แต่ไม่อยากนับว่าเป็นการสัมภาษณ์เลยเพราะเหมือนเป็นการถูกถามคำถามอยู่ฝ่ายเดียวแบบรีบๆ และเราไม่ได้มีโอกาสถามคำถามกลับเลย) มีถามรายละเอียดเพิ่มเติมอีก 2 ที่ แล้วก็เห็นมีดาวน์โหลด resume ไปดูอีก 2-3 ที่ แต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้าใด ๆ
เอาซิ๊ ยากแค่ไหน ชั้นก็ไม่หวั่น <<< ขอให้สปิริตนี้ จงสถิตย์อยู่กับเราไปนาน ๆ จนกว่าวันที่เจอสิ่งที่ใช่มาถึงนะ (อย่านานไปนะ สายป่านเราไม่ได้ยาวขนาดนั้น) เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ (บอกใคร?...บอกตัวเองนั่นแหละ ^___^)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
