แสงแดดอ่อนๆกับอ้อมกอดเก่าๆ
เมื่อตอนเด็กๆ
พลังและเวลาของฉัน
มีมากมายเหลือกำลัง
แต่ความรับผิดชอบ
ของฉันน้อยเหลือเกิน
ยังเด็กวัยละอ่อนโดเด่ สนุกสดใส
เมื่อเติบโตเป็นวัยรุ่น
พลังและเวลาฉันป่ะยัง
มีมากมายอยู่แต่ความ
รับผิดชอบเริ่มมากขึ้น
เมื่อเริ่มเรียนรู้ในระบบ
การศึกษาโดยเฉพาะ
“วิชาชีวิต”และความรัก
พละกำลังมีมากมายเหลือกำลัง
เมื่อฉันโตเป็นผู้ใหญ่
ฉันมีความรักความผูกพัน
ต่ออะไรมิอะไรมากมาย
ฉันใช้พลังมากมายเพื่อ
เสาะหาความสำเร็จและ
เงินทองทรัพย์สิน
วันนี้ฉันแก่สูงวัยขึ้น
ฉันมีเวลามากฉันมี
เงินทองมากและฉัน
แต่ฉันไม่มีพลังเหมือน
เดิมเรี่ยวแรงกำลังกาย
อ่อนล้าลง
แสดงแดดยังเป็น
แสงเดิมมันอบอุ่น
แต่ต่างตรงที่ไม่มี
อ้อมกอดเหมือนตอนเด็ก
วัยรุ่นและผู้ใหญ่
วันนี้อาจเรียกได้ว่า
“ไร้อ้อมกอด”
อุ่นกายจากอ้อมกอดหายไป
เพราะทุกคนหายไป
มอบอ้อมกอดใหม่ๆ
โหวงเหวงนะ
แต่ไม่เป็นไร
พวกเธอมีหน้าที่ส่งต่อ
ความอบอุ่นจากความรักของพวกเธอโอบกอดครอบครัว
คนรักใหม่ของเธอ
ฉันเข้าใจเธอนะ
ครอบครัวสำคัญนะอาจทำให้ลืมสิ่งสำคัญบางอย่างไปบางช่วงเวลาด้วย
อยากบอกอีกทีนะ
ว่าไม่เป็นไรดอก
“ฉันกอดตัวเอง”
กับแสงแดดอ่อนเดิมๆ
เคยกอดตะเองแต่ตอนนี้กอดตัวเอง
แค่กอดตัวเอง
มันอุ่นน้อยกว่ากอดกันเดิมๆ
เชื่อไว้อย่างนะ
กอดที่ไม่ได้รับกอดกลับ
มันยิ่งแย่กว่าแม้มีคนตรงหน้า
มันเย็นยะเยือกเข้าไปในใจ
มากๆเลยละ
รักกันให้มากๆนะ
ขอให้ทุกคนมีความสุข
ในทุกๆวัยด้วยหัวใจที่
พร้อมมอบและรับกอด
อย่างอบอุ่นตลอดไป
วันนี้มาแปลกๆนะป้อ!
เห็นยืนมองฝนตกแต่เช้า
ขอเดาว่าอาการกำเริบ
อีกละสงสัยขาดยา…ใจ
เข้าใจชีวิตอย่างเข้าใจ
เพราะการพบกันคือ
การเริ่มตนนับวันที่
จะ“จากกัน”นั่นเอง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
