31 พ.ค. เวลา 13:47 • นิยาย เรื่องสั้น

30/05/2568 เหงา

11.30น. ผมได้รับคำขอบคุณจากผู้เป็นพ่อของเด็กหนุ่มคนนึง เพราะผมได้ช่วยดูแลลูกชายของเขาให้สามรถใช้ชีวิตที่นี่ได้อย่างราบรื่น ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เรียกผมว่าเพื่อนถึงแม้จะอายุน้อยกว่า ได้เอ่ยปากชมว่าผมมีพรสวรรค์ และพรแสวง หัวใจผมพองโตด้วยความตื้นตัน และหวังอย่างสุดหัวใจว่าผมจะเก่งจริง ๆ ในโลกอันบิดเบี้ยวของผม
17.00น. ผมรอเสียงกังวาลจากระฆังใบเก่าคร่ำคร่า ที่จะดังเวลานี้ของทุกวัน ทว่าวันนี้กลับเงียบงัน ไม่มีเสียงดังใด ๆ ดังออกมาจากระฆังชราเหมือนเช่นเคย มีเพียงสายฝนที่ซัดสาด และเสียงหวีดหวิวของสายลมเท่านั้น เสียงของสังกะสีที่กระทบฝน กังวาลแทนเสียงระฆัง การรวมพลไม่เกิดขึ้น ไม่ใช่ในวันนี้ เวลาไหลบ่าไปพร้อมกับน้ำฝน สุดท้ายก็มีเพียงฝนที่ขับขาน มันอาจเป็นเรื่องดีของใครหลาย ๆ คน แต่สำหรับผม มันค่อนข้างเหงาอยู่เหมือนกัน หรือจริง ๆ แล้วอาจจะต้องเรียกได้ว่าเป็นความอ้างว้างที่ผมรับมือกับมันได้ค่อนข้างยาก
โรคซึมเศร้าทำให้ความเหงาที่เดิมก็มีมวลมากอยู่แล้ว ได้พองตัวขึ้นจนคับใจ มันได้เปลี่ยนยามเย็นให้อึดอัด และทรมาน การผ่านวันหนึ่งโดยไร้เสียงผู้ใดมันเกินกว่าที่ผมคิด เหมือนเราหลับตาแล้ววาดมืออกไปรอบตัว แต่คว้าสิ่งใดไม่ได้เลย มันคอยกัดกินผมจากภายใน กร่อนทำลายความรู้สึกดีเมื่อต้นวันให้หายไปจนหมด
ใครว่าความเหงาฆ่าคนไม่ได้ ผมขอคัดค้านหัวชนฝา
ผมกำลังนั่งพิมพ์บันทึกประจำวันหลังจากที่ห่างหายจากมันไปนานเหลือเกิน ด้วยความรู้สึกราวกับทุรนทุราย ความเหงาหงอยเศร้าซึม ได้เจิ่งนองเหมือนน้ำฝนข้างนอก แม้ไม่มากพอจะทำให้เปียก แต่ก็เป็นแอ่งขังอยู่ทุกระยะสายตา จะว่าไปแล้ว ฝนกับความเหงาก็ช่างคล้ายกัน ถาโถมเข้ามาพอให้ทุกอย่างเปียกปอน และพอมันผ่านไปก็ทำให้ทุกอย่างชื้นแฉะ มันจบลงแล้ว แต่คราบของฝนยังอยู่ และจะยังคงอยู่ไปอีกนานบนพื้นคอนกรีต เหมือนกับความเหงาที่วูบมาทำให้ใจเราชุ่มไปด้วยความเศร้า แล้วก็ทิ่งแอ่งความทุกข์เล็ก ๆ ขังไว้ตามพื้น
วันนี้คงรวดเร็วแต่ยานย้วย ผมหวังให้ยานอนหลับที่ผมทานประจำออกฤทธิ์ได้ดีเช่นทุกวัน ใจหนึ่งผมก็อยากรั้งเวลาให้ช้าที่สุด แต่เวลายังคงไหลบ่า วิ่งผ่านผมไปโดยทิ้งผมไว้เบื้องหลัง ให้ผมจมจ่อมอยู่กับความเหงาที่ไร้ทางแก้ไข แต่หากมันจะแก้ไขได้ ก็อาจจะเพียงขอให้มีใครซักคนเป็นเพื่อนผม อยู่กับผมไม่ว่าผมจะเลือกเส้นทางไหน จะพูดคุยกันทุกวันแม้ไม่มาก จะพบเจอสิ่งคล้าย ๆ หรือแตกต่างแล้วเล่าสู่กันฟัง จะผ่านพ้นอะไรบางอย่างไปพร้อมกัน แม้วันหนึ่งเราจะต้องจากกันด้วยซักวิธี แต่มันจะเป็นเรื่องราวในอนาคตอันอีกแสนนาน
โฆษณา