1 มิ.ย. เวลา 05:04 • ปรัชญา
คำถามนี้ดีมากครับ คิดว่าแต่ละคนคงมีวิธีที่จัดการกับรู้สึกชนิดนี้แตกต่างกันไปตามประสบการณ์ของแต่ละคน
ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเผชิญหน้ากับความรู้สึกนั้น และเล่นกับมัน คุยกันด้วยเหตุผลให้ใจมันมีความตื่นรู้เกิดขึ้น ถึงจุดๆหนึ่ง ถ้าใจมันรู้สึกถึงความหลอกลวงของความรู้สึกใดที่เกิดขึ้นที่ทำร้ายจิตใจ จนมันรับไม่ไหวกับความหลอกลวงนี้แล้ว พอกันที ฉันจะไม่โง่กับมันอีกต่อไปแล้ว ถ้าถึงจุดที่จิตตื่นรู้ มันย่อมคลายความหลงของมันเอง จิตจะเข้าใจและยอมรับกับเรื่องนั้นๆเอง ซึ่งมันเป็นปัจจัตตัง ย่อมรู้ได้เฉพาะตนครับ
1
โฆษณา