นกคุ้มน้อยพระโพธิสัตว์ (อดีตชาติพระพุทธเจ้า)
ณ ผืนป่าอันกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง มีรังนกคุ่มเล็กๆ ซ่อนอยู่ในพุ่มหญ้า ภายในรังนั้นมีนกคุ่มน้อยอาศัยอยู่กับพ่อแม่ ตัวของมันยังเล็กนัก ขนยังไม่แข็งแรงพอจะบินได้ เท้าน้อยๆ ก็ยังไม่มีแรงเดิน แต่ดวงตากลมโตของมันเปล่งประกายด้วยปัญญาและความกตัญญู
ทุกเช้า ก่อนพ่อแม่จะออกไปหาอาหาร มันจะสอนลูกน้อยเสมอว่า "ลูกเอ๋ย สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตคือการรักษาสัจจะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงยึดมั่นในความจริง ในความดี และในพระรัตนตรัย"
นกคุ่มน้อยจดจำคำสอนของพ่อแม่ไว้ในใจ และทุกวันจะระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พร้อมตั้งสัจจะว่าจะเป็นลูกที่ดี รักษาศีล และซื่อสัตย์ต่อคำพูด
...
วันหนึ่ง ขณะที่พ่อแม่บินออกไปหาอาหาร ท้องฟ้าที่เคยสดใสกลับมืดครึ้มด้วยควันดำ เสียงดังสนั่นและแสงสีแดงฉานปรากฏขึ้นทางทิศเหนือ ไฟป่าได้ลุกลามมาอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงร้อนแรงเผาไหม้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า สัตว์น้อยใหญ่ต่างวิ่งหนีตายกันอลหม่าน เสียงร้องของสัตว์ป่าดังระงมไปทั่ว
เมื่อพ่อแม่นกคุ่มบินกลับมาพร้อมอาหาร พบเห็นควันดำขโมงลอยเต็มท้องฟ้า เปลวไฟโหมกระหน่ำกินป่าทั้งผืน หัวใจของทั้งคู่แทบสลาย พวกเขาบินวนเวียนอยู่เหนือรังด้วยความทุกข์ระทม พยายามหาทางบินลงไปช่วยลูกน้อย
แต่เปลวเพลิงร้อนแรงเกินกว่าจะฝ่าลงไปได้ น้ำตาของพ่อแม่นกหยดลงมาท่ามกลางไฟที่ลุกโชน ก่อนที่ทั้งคู่จะจำใจบินจากไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย
นกคุ่มน้อยในรังรู้สึกถึงความร้อนที่กำลังคืบคลานเข้ามา มันมองเห็นพ่อแม่บินวนอยู่เบื้องบนและเข้าใจดีว่าท่านทำทุกวิถีทางแล้วที่จะช่วยมัน
ในวินาทีแห่งความเป็นความตายนั้น นกคุ่มน้อยระลึกถึงคำสอนของพ่อแม่ และสัจจะที่ตนเคยตั้งไว้ ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์และเข้มแข็ง มันกล่าวคำสัจจะว่า:
"ปีกของเรามี แต่บินไม่ได้
เท้าของเรามี แต่เดินไม่ได้
พ่อแม่ของเราไม่อาจช่วยได้
แต่ด้วยสัจจะที่เรารักษา
ด้วยความระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ขอให้ไฟจงถอยไป"
ด้วยอานุภาพแห่งสัจจะอันบริสุทธิ์ เกิดปาฏิหาริย์อันน่าอัศจรรย์ เปลวเพลิงที่กำลังลุกลามมาถึงรังของนกคุ่มน้อย พลันหยุดชะงักและถอยกลับไป 40 ก้าว ราวกับมีกำแพงมนตราล้อมรอบ แม้ไฟจะเผาผลาญป่าทั้งผืนจนเหลือแต่เถ้าถ่าน แต่บริเวณรังของนกคุ่มน้อยกลับเขียวชอุ่มอยู่เพียงแห่งเดียว เป็นวงกลมแห่งชีวิตท่ามกลางความตาย
เมื่อไฟสงบ พ่อแม่นกคุ่มรีบบินกลับมาด้วยความห่วงใย แทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นลูกน้อยปลอดภัย และรังยังอยู่ท่ามกลางวงล้อมแห่งความเขียวขจี ทั้งสามกอดคอกันด้วยความปีติยินดี น้ำตาแห่งความสุขไหลรินจากดวงตาของพ่อแม่นก
...
นกคุ่มน้อยผู้กล้าหาญในครั้งนั้น คือพระโพธิสัตว์ผู้บำเพ็ญสัจจะบารมี ก่อนจะมาตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในภายหลัง พระองค์ทรงเสวยพระชาติเป็นนกคุ่มน้อย เพื่อบำเพ็ญสัจจะบารมีให้บริบูรณ์ เพราะสัจจะนั้นเป็นธรรมที่นำพาสรรพสัตว์สู่ความหลุดพ้น
ดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นยากยิ่งนัก เปรียบดั่งเต่าตาบอดในมหาสมุทร ที่จะโผล่ขึ้นมาให้ศีรษะลอดผ่านแอกไม้ที่ลอยอยู่ในทะเลได้ แม้จะได้รับโอกาสอันประเสริฐเช่นนี้แล้ว หากไม่รู้จักรักษาศีล ไม่ตั้งมั่นในสัจจะ ไม่ประพฤติธรรม โอกาสที่จะตกไปสู่อบายภูมินั้นมากมายดั่งดินทั้งผืนแผ่นปฐพี แต่โอกาสที่จะได้ไปสู่สุคติภูมินั้นน้อยนิดดั่งเศษดินที่ปลายเล็บ
สัจจะบารมีจึงเป็นดั่งประทีปส่องทาง ชี้นำเราไปสู่หนทางที่ถูกต้อง เป็นรากฐานแห่งความดีงามทั้งปวง แม้แต่พระโพธิสัตว์ผู้จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ยังต้องบำเพ็ญให้บริบูรณ์ เราทั้งหลายผู้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นโอกาสอันประเสริฐและยากยิ่ง
จึงควรระลึกถึงเรื่องราวของนกคุ่มน้อยไว้เป็นเครื่องเตือนใจ และตั้งมั่นในสัจจะ เพื่อจะได้ไม่หลงทางไปสู่อบายภูมิ แม้แต่นกคุ่มน้อยยังรักษาสัจจะได้ในยามคับขัน เราผู้เกิดมาเป็นมนุษย์ได้ด้วยบุญอันยิ่งใหญ่ จึงควรรักษาสัจจะให้มั่นคงยิ่งกว่า เพื่อความสุขและความพ้นทุกข์อันแท้จริง
นิทานใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
