ช่วงนี้เฮียได้อ่านบทความหนึ่งจาก The Economist ที่พูดถึงเวียดนามในเชิงลึก
ว่าแม้จะเป็นหนึ่งในประเทศที่ “ดูจะไปได้ดี” ในสายตาชาวโลก เติบโตเร็ว ส่งออกเก่ง เป็นโรงงานของโลก แต่ความจริงเบื้องหลังนั้นมีปัญหาใหญ่ซ่อนอยู่
บทความนี้น่าสนใจจนเฮียต้องเอามาสรุปให้ฟัง…
“Tô Lâm นักปราบโกงผู้กลายมาเป็นคนกำหนดอนาคตเวียดนาม”
โดยขอเกริ่นถึงตำแหน่งทางการเมือง 3 ลำดับแรกของเวียดนามก่อนจะได้เห็นภาพกัน
1. เลขาธิการใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์ (General Secretary)
👉 ตำแหน่งสูงสุด มีอำนาจมากกว่าประธานาธิบดีหรือใคร ๆ
👉 ปัจจุบันคือ Tô Lâm
2. ประธานาธิบดี (President)
👉 ทำหน้าที่เป็นประมุขของรัฐ ออกงานการทูต พบผู้นำต่างชาติ
👉 ปัจจุบันคือ Tô Lâm เช่นกัน (ตำแหน่งใหม่ในปี 2024 ก่อนขึ้นเป็นเลขาธิการพรรคในปี 2025)
👉 ก่อนหน้านี้ประธานาธิบดีคือ Vo Van Thuong ที่ลาออกจากตำแหน่งด้วยเหตุผลด้าน “สุขภาพ” ซึ่งถูกมองว่าเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งทางการเมือง
3. นายกรัฐมนตรี (Prime Minister)
👉 ดูแลงานบริหารประเทศทุกวัน เป็นหัวหน้าคณะรัฐมนตรี
👉 ปัจจุบันคือ Pham Minh Chinh (ฟาม มินห์ จิ๋น)
แล้ว Tô Lâm มาแทนใคร?
Tô Lâm ขึ้นมาเป็น เลขาธิการใหญ่พรรคฯ แทน Nguyen Phu Trong
ผู้นำรุ่นก่อนที่ดำรงตำแหน่งมาตั้งแต่ปี 2011 และมีอำนาจสูงสุดในประเทศมายาวนาน
Nguyen Phu Trong ถือเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการวางโครงสร้างพรรคและการปราบคอร์รัปชันในระยะหลัง
แต่เมื่อสุขภาพเริ่มถดถอย พรรคจึงวางตัว Tô Lâm ซึ่งเคยเป็นรัฐมนตรีกระทรวงความมั่นคงสาธารณะ ให้ขึ้นสืบทอดอำนาจ
สรุปเนื้อหาในบทความจาก The Economist
เวียดนามที่ดูเหมือนจะปัง
• คนทั้งโลกเห็นว่าเวียดนามเป็น “China+1” ที่ใคร ๆ ก็อยากย้ายโรงงานไป
• โตเฉลี่ย 6% ต่อปีในทศวรรษที่ผ่านมา
• รับเม็ดเงินลงทุนจาก Apple, Samsung, Intel ยับเยิน
• ดุลการค้าเกินดุลกับเมกาอันดับ 5 ของโลก
แต่…
ของจริงมันไม่สวยแบบนั้น
• ค่าแรงเริ่มแพงกว่าคู่แข่งอย่างอินเดีย อินโดนีเซีย และไทย
• ทรัมป์ขู่เก็บภาษี 46% ถ้ายังเกินดุลเยอะ
• ถ้าโดนบังคับให้เลิกพึ่งเทคโนโลยีจากจีน = เกมพัง
• ประชากรสักพักจะเริ่มแก่ สิ่งแวดล้อมก็แย่ ดินแห้ง น้ำเสีย อากาศมลพิษ
🧨 โมเดลเก่าใช้ไม่ได้อีกต่อไป
เวียดนามโตมาแบบ “แรงงานถูก โรงงานต่างชาติเข้ามา”
แต่…
• โรงงานใหญ่ ๆ เอาชิ้นส่วนจากต่างประเทศมาประกอบ ไม่ได้สร้างมูลค่าเพิ่มในประเทศ
• ธุรกิจภายในประเทศถูกครองโดยบริษัทใหญ่ใกล้ชิดรัฐ เช่น VinFast ที่เฮียเคยเล่าให้ฟังไงเรื่องที่รายนี้จะลงทุนรถไฟความเร็วสูงในเวียดนาม
• รัฐวิสาหกิจก็เทอะทะ ช้า ไม่ทันโลก
⚔️ สิ่งที่ Tô Lâm ต้องทำ
• ปฏิรูประบบราชการ โดยดำเนินการปลดข้าราชการ 100,000 คน
• ยุบครึ่งหนึ่งของจังหวัดทั้งประเทศ
• ยุบกระทรวงหลายแห่ง
• แจกงบวิจัย 4 เท่า
• ตั้งเป้าสร้างรายได้ $100,000 ล้านจาก “เซมิคอนดักเตอร์” ภายในปี 2050
• ยกเลิกภาษีธุรกิจครัวเรือน
• ปล่อยเงินให้ธุรกิจเล็กเข้าแข่งขัน
• เปิดมหาวิทยาลัยให้เสรีมากขึ้น
🧠 เกมใหญ่ จะกล้าชนเจ้าถิ่นรึเปล่า?
ปัญหาใหญ่สุดไม่ใช่เทคโนโลยี แต่คือ “กลุ่มอิทธิพล” ในประเทศ
พวกที่ผูกขาดเครดิต อนุญาตใบประกอบกิจการ รับงบรัฐกันวน ๆ ไป
Tô Lâm ต้องกล้าชนพวกนี้ เหมือนที่เกาหลีใต้เคยทำกับกลุ่ม chaebol
แต่ก็ต้องระวังไม่ทำตัวเหมือนสี จิ้นผิง ที่รวมอำนาจจนทำให้คนกลัวจนนักลงทุนหนีหาย
💥 ที่ผู้เขียนสรุปมาคือ
“เวียดนามไม่ได้ขาดทุนเรื่องเงิน แต่กำลังขาดทุนเรื่องเวลา”
ถ้า Tô Lâm ทำไม่ทัน ประเทศนี้จะกลายเป็นโรงงานประกอบโลว์เทคที่แก่ก่อนรวย
แต่ถ้าเขาทำได้ = นี่จะเป็น Doi Moi รอบสอง และเวียดนามจะไม่อยู่ใต้ร่มจีนอีกต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
