4 มิ.ย. เวลา 06:54 • ความคิดเห็น
มุมมองคนแก่แล้วกันนะ..คิดว่าประโยคที่โพสไว้ คงจะมาจากความผิดหวังของความรักแบบชายหญิง ความรักที่มีความอยากความโลภ อยากได้เป็นของตน อยากให้เป็นไปตามความคิดความต้องการของ "เรา" โดยไม่ได้คิดถึงว่าต่างคนต่างพ่อต่างแม่ต่างการเลี้ยงดูต่างนิสัย ปัญหาส่วนตัวก็ต่างกัน ปรับเข้าหากันได้ก็อยู่กันยาว ปรับไม่ได้ก็หมดวาสนา จะอยู่จะจากจะสุขจะทุกข์ อยู่ที่เข้าใจ
ทุกอย่างมีจากมีพลัดพลาก เมื่อยังมีตัวเราก็ยังมีทุกชข์ในทุกเรื่อง ในเรื่องความรัก ยังเป็นเรื่องหลักในหลายศาสนา ดังนั้นไม่ว่ายังไง ถ้าเป็นปุถุชนคนธรรมดา ย่อมไม่อาจหนีพ้น อย่างเราเมื่อรักลูก ลูกเติบโตแยกไปมีหนทางของเขา เราไม่ได้ทุกข์ เพื่อนฝูงที่เรารัก ต่างจากแยกย้าย เป็นบบ้างตายบ้าง เราก็ไม่ได้ทุกข์ แค่คิดถึงและยังห่วงใย ญาติพี่น้องที่เรารัก แม้จากลาไม่ว่าห่างไกลหรือตายจาก เราก็ยังรักและเคารพ แม้แต่งานที่เรารักแม้นจะทำไม่ได้แล้วแต่ก็ยังชื่นชมผลงานของผู้อื่น
คุณไม่สามารถทิ้งความรักได้ถ้ายังเป็นคนธรรมดาๆ เพราะว่าอย่างน้อยคุณก็ยังรักตัวเอง จึงไม่อยากเจ็บกับความรักที่มันไม่มีความรักจากผู้อื่น
โฆษณา