สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน (กัมมุนา วัตตติ โลโก)
มีกรรมเป็นกำเนิด (กมฺมโยนิ)
มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย (กัมมะปะฏิสะระโณ)
ทำกรรมใดไว้ ก็จะเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้น
(ยํ กมฺมํ กริสฺสนฺติฯ, ตสฺส ทายาทา ภวิสฺสนฺติฯ)
....................................................
คำว่าเจ้ากรรมนายเวรจึงไม่มีปรากฎในพระไตรปิฎก
เพราะหาไม่แล้ว ย่อมจะขัดแย้งกับสิ่งที่พุทธองค์
ทรงแสดงเอาไว้ว่า
....ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา
ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร...
(สัพเพ ธัมมา อนัตตา)